Gece gündüze dönerken,
Ay güneşe hesap soramazdı.
İnsan acı çekerken,
Kimseler anlamazdı.
Gözlerimdeki buzu,
Eritmeye kimse gelmeyecekti.
Hayat,dersine devam ederken,
Konuşmaya cesaret eden olmayacaktı.
Hataları,
Beyaz sayfaların üzerine
Koyu kırmızı damlalar bırakırken
O,ders almayacaktı.
Hata yapmaya devam edecekti
Fakat,
Onu kimse durdurmayacaktı.
Yalnız başına doğmuş,
yalnız başına ölecekti.
ČTEŠ
Şiir Gibi Adam
PoezieÜşür yani ellerin hani, Kalbin yanarken. Dizilir boğazına kelimeler, Susarken. Ve, Ve kalbindeki boşluk artarken, Yerini sızıya bırakırken. Dolar gözlerin. Hayatı yaşarken.. *şiirler bana aittir. Bir yerden alıntı değildir*
