Konuşacak kimsen kalmadığında biter hayat.
Kalbinin üstüne ağırlık çöktğünde başlar sessizlik.
Gözlerindeki ışık gittiğinde kanar yaran.
Susutuğunda gelir üstüne insanlar
Ve yaşatmaz seni duygular.
Kalbin uyuştuğunda hissedilir kimsesizlik.
Ve sen nefes almaya devam edersin.
Sebepsizce yaşarsın.
Sebepsizce ölürsün.
Belki tekrar doğarsın.
Belki de sonsuzlukta kaybolursun.
Söyleyecek bir şeyi kalmadığında susarmış insan. Yorulduğunda susarmış. Sanırım ne bir şey söyleyecek lafım ne de gücüm kaldı. Kendinize iyi bakın..
KAMU SEDANG MEMBACA
Şiir Gibi Adam
PuisiÜşür yani ellerin hani, Kalbin yanarken. Dizilir boğazına kelimeler, Susarken. Ve, Ve kalbindeki boşluk artarken, Yerini sızıya bırakırken. Dolar gözlerin. Hayatı yaşarken.. *şiirler bana aittir. Bir yerden alıntı değildir*
