Bir adam.
Dillere destan,
Şiir kokan.
Hayaller içinde,
Şiir kadınına şiir yazan.
Bir gün,
Şiir gibi adam,
Terk eder şiir kadınını.
Şiir kadının,
Yüreği buruk, gözleri yaşlı.
Sisli bir gecede,
Sessiz çığlıklar attı kadın.
Karanlığı delercesine.
Şiirler yazdı,
O gece.
Ve tekrar tekrar
Okudu
Yazdıklarını.
Yalnızdı.
Çaresizdi.
Başka yolu yoktu kurtulmanın.
O da,
Sattı kalbini,
Küçük bir çocuğa.
İyileşebilmesini
Umarcasına.
Ve geride sadece,
Şiir gibi adam kaldı.
Adıyla.
İşte şiir gibi adamın hikâyesi... Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
YOU ARE READING
Şiir Gibi Adam
PoetryÜşür yani ellerin hani, Kalbin yanarken. Dizilir boğazına kelimeler, Susarken. Ve, Ve kalbindeki boşluk artarken, Yerini sızıya bırakırken. Dolar gözlerin. Hayatı yaşarken.. *şiirler bana aittir. Bir yerden alıntı değildir*
