Gülümsedi kız,
Göz yaşlarının ardından.
Yaşadıklarının aksine,
Çektiği acının aksine,
Yıkılan hayallerinin,
Hedefleirnin aksine.
Gülümsedi...
Gülümsemesi çok güzelmiş
İnsanlar böyle diyordu.
Oysa bilmiyorlardı ki,
Bütün hepsinin sahte olduklarını...
Sahi,
Kaç kez gerçekten gülümsemişti?
Ve ya hiç
Gerçekten gülümsemiş miydi?
Hayır.
Hiç sanmıyordu.
Onunkisi en fazla,
Maskesinin ardından
Yapmacık bir tebessümdü.
Göz yaşları yanaklarından döküldü.
Sessizce,
Sakince.
Zaten hiç,
Hıçkırarak ağladığını hatırlamıyordu.
Sanırım bu hepsinden beterdi.
Göz yaşları,
Gözlerinden değil de,
Kalbinden düşüyordu sanki.
Yakarak,
Kalbinde küçük delikler açıyordu.
Ve,
Şimdi ise,
Kalbinde yanacak delik kalmamıştı...
YOU ARE READING
Şiir Gibi Adam
PoetryÜşür yani ellerin hani, Kalbin yanarken. Dizilir boğazına kelimeler, Susarken. Ve, Ve kalbindeki boşluk artarken, Yerini sızıya bırakırken. Dolar gözlerin. Hayatı yaşarken.. *şiirler bana aittir. Bir yerden alıntı değildir*
