Ağlıyordu, içini dökercesine.
Ağlıyordu, sessizliği delercesine.
Aktıkça göz yaşı,
Azaldı gözlerindeki ay ışığı.
Dayanamadı.
Dağıldı etrafa her bir parçası.
Bir daha mümkün değildi toplaması,
Her bir parçayı bulması, yapıştırması.
Yıkıldı anıları, kumdan kale misali.
Ağlamak rahatlatır demişlerdi,
Rahatlatamadı.
Ağlarken bile yalnızdı.
Yanında insanlar vardı ama yalnızdı işte.
Yoktu kimsesi.
Birinin ona sarılmasını çok isterdi,
Yürekten, en derinlerinden.
Ama,
Kimse sarılmamıştı, sarılmazdı, sarılmayacaktı.
Nasılsın diye sorduklarında,
Hep iyi olacaktı...
İyi akşmlar herkese (: vote ve yorum yapın lütfen (:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Gibi Adam
PoetryÜşür yani ellerin hani, Kalbin yanarken. Dizilir boğazına kelimeler, Susarken. Ve, Ve kalbindeki boşluk artarken, Yerini sızıya bırakırken. Dolar gözlerin. Hayatı yaşarken.. *şiirler bana aittir. Bir yerden alıntı değildir*
