The Imperious Bodyguard

20 ~ Pregnant

CHAPTER TWENTY

"ILANG araw? Oras? Buwan? Taon na ba ang lumipas? Hindi niya rin alam.

Valerie felt like she's asleep for a long time. At sa totoo lang ay sobrang sakit na ng likod niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata para lamang ipikit ulit ang mga 'yon. Sa sobrang liwanag ay nasisilaw siya!

"Turn off the lights now!" she commanded.

Kahit na naiinis ay wala naman siyang magawa kundi ang pumikit ulit.

"What happened to me, dad?" she asked her father.

Hindi man niya makita ang ama ay alam niyang naroon ito sa loob ng silid kung nasaan siya. She can easily recognized their presence and even their smell.

"Kuya, answer me! Alam kong nand'yan kayo. Please, don't make me wait." she continued, eyes were still closed.

"At sino ang nagsabi sa inyo na magsama kayo ng mga tauhan natin dito sa loob?" She hates that part.

Sa lakas ng pakiramdam at pang-amoy niya ay agad niyang nalalaman kung may kasama ba siya sa isang lugar o wala.

She's well-trained. She can easily sense a trouble, too. She knew how to read people. Her job is the one that taught her how to be wise. Being a secret agent was the best thing that happened to her. Damn, she love her job so much. Hindi niya ipagpapalit ang trabaho niya sa kahit sino o ano pa man.

"Car accident, Princess," her brother answered. "I'm glad that you're now awake. Finally. Nakakapagod kang bantayan. Walong buwan ka ng nakahiga sa kama mo, hindi pa ba masakit 'yang likod mo?"

Valerie rolled her eyes.

"Who told you na bantayan mo ako? If I know Kuya, ang tamad-tamad mo. Daddy, please speak, I wanna hear your voice,"

She's a daddy's girl. Hindi lang talaga halata sa kanya.

"Kuya Yvo, can you please close the window? Ayoko ng hangin galing sa labas at palabasin niyo na kung sino man ang kasama niyo dahil sigurado akong hindi naman siya kailangan dito,"

Kanina niya pa nararamdaman ang aura na 'yon, kakaiba. Mabigat, misteryoso at... kakaiba talaga. Wala siyang oras para ilarawan. She hate that kind of aura. It's suffocating.

"Princess!" her father's voice, using his warning tone, because she's being rude. "Take a rest first. Halos kakagising mo lang pero ang dami mo ng inuutos,"

"Oh, come on, dad, according to kuya Yvo ay walang buwan na po akong nakahiga rito. Do you really think I need more rest? What? Beauty rest? Hindi pa ba sapat 'yung walong buwan kong paghiga?" she pouted

Narinig niya ang marahan na tawa pero hindi siya sigurado kung kanino galing 'yon. The sound is not familiar.

"Idiot, stop laughing at me. Get out!" Tukoy niya sa tumawa.

"Valerie!"

Baka atakihin ang daddy niya sa kanya kaya tatahimik na lang siya.

"I'm hungry, daddy," Hindi niya pala kayang tumahimik.

Bahagya siyang uminat-inat. Lahat ng buto sa katawan niya ay nagtunugan dahil sa ginagawa niya.

"Dad, na-coma ako, right? I can feel it... kasi nanghihina pa rin ang katawan ko,"

Palagay niya ay na comatose nga siya. Pero, paano?

"Yes. You are right,

See? tama nga siya ng hinala.

"I badly need to work out,"

Hinawakan niya ang tiyan at napatili ng makapa 'yon!

"Daddy! B-Bakit ganito ang tiyan ko? Why is so big?"