The Imperious Bodyguard

29 ~ Ring

CHAPTER TWENTY NINE

INILAPAG ni Carlie ang puting bulaklak sa lapida kung saan nakalibing si Brent. Kahit papano ay magaan na ang loob niya dahil nakakulong na ngayon si Gabby at sigurado siyang mabubulok ang lalaking 'yon sa bilangguan.

He's standing there, staring at the name that engraved on Brent's tombstone like as if he was staring at his brother's face.

Brent was a secret agent and all his missions were out of the Country. Gabby was greedy. His greediness brought him to be a monster.

Carlie sighed to sop himself from thinking about that bastard because it would only ruin his mood. Now, he decided to move on and continue his life together with his love ones.

"Brent, alam ko na masaya ka na kung nasaan ka man ngayon. Maybe this is the right time to find my own happiness, too. Honestly, I already found them.

Natupad ko na ang pangako ko sayo na bibigyan ko ng hustisya ang pagkamatay mo. Maraming tao ang tumulong sakin makuha ang hustisya na apat na taon ko ng hinahanap.

I guessed, this is also the right time for me to move on. But it doesn't mean I'd forget what happened to you and the person who was the reason why you were not with us anymore. I don't know how to forgive him. I can't... I can't forgive him, Brent.

I know, God will understand me for feeling this way. Ang sugat na dulot ng pagkawala mo ay unti-unti ng naghihilom.

You'll always be my brother and Kuya missed you so much. May you rest in peace, bro.'

Taimtim na nag-usal ng dasal si Carlie at nanatili roon ng ilang minuto.

Ang pamilya niya ay nakadalaw na. Siya naman ay madalas bumibisita sa kapatid lalo na noong mga panahon na nawawalan na siya ng pag-asa na mahanap ang taong pumatay dito, who happened to be Gabby Austria.

It always appeared like he can't handle any problems, but truth is... he's just so good in controlling the things around him.

Tama nga sila na kapag may problema ang isang tao ay mas lalo itong lumalakas at lumalaban. That's him. He took those problems as a challenges for him, it gave him determination to solve the problem.

Sulit na sulit ang apat na taon niyang paghihintay at paghahanap. Napawi na lahat ng mabigat sa dibdib niya. Wala na siyang masyadong iisipin kundi ang bubuuin niya na lang na pamilya.

Handa na siya sa panibagong yugto ng buhay niya kasama ang babaeng mahal niya at ang anak nila... at ang magiging anak pa nila sa hinaharap.

"HUSH, baby, don't be scared. Mabagal lang ang pag-da-drive ni daddy, oh," pagpapatahan ni Valerie kay Corvette habang nasa loob sila ng sasakyan.

Magbabakasyon silang tatlo. Sinulyapan niya si Carlie na nagmamaneho, maaliwalas na ang aura nito at magaling na rin ang mga sugat sa mukha gawa ng pakikipag-bugbugan sa lalaking nakakulong na sa mga oras na 'yon.

"Da....di, di... Ma... Ma..."

Para siyang tanga na nakatunghay sa anak niya nang magsalita ito. Gumagawa na ito ng mga sounds na hindi niya maintindihan pero first time na makabuo ito ng syllables!

"Nagsasalita na ang baby natin, Carlie!"

Narinig niya ang mahinang pagtawa ni Carlie sa excitement sa boses niya.

"Pwede ng sundan," sulyap nito sa kanya na may ngisi sa labi.

Uminit ang pisngi niya.

"Hindi pa pwede," Hindi mo pa nga ako pinapakasalan! "Maybe after six years... pwede na?" Kasal na kaya tayo no'n?