06.11.2011
08.38pm
Islak zeminde yürürken ayaklarımızın çıkardığı ses dışında, sessizlik hakim oluyor bize.
Yağmur damlalarını hala üzerimizde taşıyoruz. Baş gösteren meltemle titriyorum. Gözlerin bana takılıyor ve sessizce üzerindeki kot ceketi çıkarıyorsun. Omuzlarıma kibarca bırakıyorsun. Saçlarımı alıp ceketin üstüne koyuyorsun.
Sonra tekrar önüne dönüyorsun. Gözlerini benden kaçırıyor gibisin. Benden utanıyorsun Taehyung.
"Teşekkür ederim SooYun," diyorsun. "Nedenini sormadığın için."
Bir tebessümle sana cevap veriyorum. Bir müddet daha sessizce ilerliyoruz. Yinede merak ediyorum Taehyung. Sonunda evime geliyoruz. Veda etmek üzere sana dönüyorum.
"Teşekkür ederim, yeniden." Diyorsun.
Sana gülümsüyorum. Ceketi tam üzerimden alacakken beni engelliyorsun.
"Sende kalsın. Hadi hemen evine gitte daha fazla üşütme."
"Hoşçakal Taehyung."
"Görüşürüz SooYun."
Apartmana girdiğimde birinci katı çıkıp dışarıya bakıyorum. Kapının önünde bekleyen seni görüyorum. Bana el sallıyorsun. Karşılık veriyorum. Elimle gitmeni söyleyen bir işaret yapıyorum.
Gülümsüyor ve gidiyorsun.
Eve girdiğimde annemin bu halimi soran sorularını boş verip hızla odama gidiyorum. Bana verdiğin cekete bakıyorum.
Hayatımda aldığım en güzel hediye Taehyung.
Bu gün benim doğum günüm
Her ne kadar bilmiyor olsanda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
if you || kth. ✓
Fanfiction"Eğer sen..." dedi ve bir süre gözlerimin içine baktı. "Beni beklemeseydin ben bu koca şehirde kaybolacaktım." Yüzümüz giderek birbirine yaklaşırken nefeslerimiz birbirine karışıyordu. "Eğer sen," dedim bu sefer. "Yanıma gelmeseydin, yıldızlara olan...
