"Eğer sen..." dedi ve bir süre gözlerimin içine baktı. "Beni beklemeseydin ben bu koca şehirde kaybolacaktım."
Yüzümüz giderek birbirine yaklaşırken nefeslerimiz birbirine karışıyordu.
"Eğer sen," dedim bu sefer. "Yanıma gelmeseydin, yıldızlara olan...
"Hikayenin sonuna kadar beni destekleyen ve yorumlarıyla gökkuşağı kusmama sebep olan bütün okuyucularıma teşekkür ediyorum.
Ama en çok wendyinhijab 'a teşekkür ediyorum. Bu hikayeyi yazma sebebim. Biricik ikizim... Her bölümde feels geçirip beni yeni bölüm yazmaya zorlayan ve çoğu zaman işkence çektiren bu kicibeye.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeyi ilk yazdığım zamanlarda mutlu bitirmeyecektim. Fakat her bölüm attığımda sevinen ve büyük bir zevkle okuyan ikizime baktığımda kıyamadım ve onun için mutlu bitirdim. Yüzü daima gülsün istedim.
Onun gibi bir kardeşe sahip olduğum için çoğu zaman şanslı hissediyorum. Her konuda beni destekleyen ve bana benden daha çok inan biridir o. Umarım inançlarını boşa çıkarmamışımdır.
Küçük ama benden bir şeyler içeren bu mütevazi hediyemi beğeneceğini umut ediyorum.
Hikayeye dönersek sevgili okurlar sizlerede vermek istediğim bir mesaj vardı. Hüzün dolu bölümleri okudunuz ve yeri geldi SooYun'u desteklediniz yeri geldi kıza uyuz oldunuz yeri geldi Taehyung'un koca bir aptal olduğunu kabul ettiniz. (Bence hala şapşiğin teki)
Fakat burada önemli nokta SooYun hiçbir zaman Taehyung'tan vazgeçmediğiydi. Ne kadar hüzün dolu başlamış olsada umut dolu bir bitiş olduğunu düşünüyorum.
Siz siz olun okurlar asla ama asla vazgeçmeyin. Bu hayalleriniz içinde geçerli. Karanlık bir tünelin sonunda ışığı daima arayın. Biz yazarlar ne kadar mutsuz sonla bitirme meraklısı olsakta siz mutluluğu aramaktan asla vazgeçmeyin.
Bana ve hikayeme bir şans verdiğiniz için yeniden çok teşekkür ederim. Bir yalnışım olduysa hepinizden özür diliyorum. Bir başka hikayemde, daha iyi bir yazımla yeniden görüşmek üzere!"
