Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 6

"Lauren. Ξύπνα. Είναι επτά και μισή. Έχεις σχολή σήμερα", άκουσα τη φωνή της κοπέλας μου αλλά δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου και να αντικρίσω τη μέρα. "Δεν θα πάω", είπα και γύρισα το κεφάλι μου προς το μαξιλάρι του καναπέ στο οποίο κοιμόμουν. "Έχεις εργαστήριο με απουσίες. Αν δεν πας θα κοπείς". Ένιωσα το σώμα της να κάθεται στον καναπέ και το χέρι της να με χαϊδεύει στα μαλλιά απαλά. "Έχω περιθώριο", είπα πολυ σιγά. Ελπίζω να το άκουσε. "Αν δεν σηκωθείς αμέσως θα σε ρίξω από τον καναπέ και δεν το θέλεις". Γέλασα ελάχιστα αφού ήξερα ότι δεν θα μπορούσε να το κάνει. Μέχρι που μέσα σε δευτερόλεπτα ένιωσα το σώμα μου να παίρνει το σχήμα του κρύου πατώματος. "What the fuck Camz!", φώναξα από τον πόνο στη μέση μου. "Πως σκατά το έκανες αυτό; Δεν μπορούσες καν να με κουνήσεις παλιότερα". Στηρίχθηκα στους αγκώνες μου και κοίταξα την Camila η οποία φίλησε τα μπράτσα της με περιφάνεια. "Γυμνάζομαι. Σε λίγο θα μπορώ να σε σηκώσω κι όλας. Με το ένα χέρι θα σε έχω". "Θα παίζουμε και ξύλο;". "Εννοείται; Ξεκίνα να προπονείσαι αν δεν θέλεις να χάσεις". "Θα σταματήσω να σε φωνάζω Camz. Πολύ ξεπερασμένο. John Cena θα σε αποκαλώ. Άντε μπρατσαρά μου, βοήθησε με να σηκωθώ τώρα γιατί πονάω". "Είδες; Αυτά παθαίνεις αν είσαι αγύμναστη. Δώσε μου το χέρι σου", είπε και σηκώθηκε όρθια και με βοήθησε να σηκωθώ. "Ώρα είναι να μου πεις ότι πάχυνα κι όλας", είπα καθώς πήγα στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο μου και τα δόντια μου. Η Camila ήταν ήδη ντυμένη και απλώς με ακολουθούσε σε όλα μου τα βήματα μέχρι να ετοιμαστώ. "Κοίτα. Λίγο μαγουλάκι έκανες". Σταμάτησα να βουρτσίζω τα δόντια μου γυρίσα και την κοίταξα τρομοκρατημένη. "Οκ. Αυτό ήταν. Πολλά άκουσα σήμερα κι ακόμη δεν ξύπνησα", είπα και ξέπλυνα το στόμα μου από την οδοντόκρεμα. "Έλα ρε μωρό μου πλάκα κάνω και το ξέρεις". "Μέσα στην πλάκα λέγονται οι περισσότερες αλήθειες. Τώρα το είπες δεν αλλάζει". Ξεφύσηξε δυνατά και μου χαμογέλασε γιατί ήξερε πως απλώς την πειράζω.

 Ντύθηκα γρήγορα και άφησα τα μαλλιά μου να πέσουν στους ώμους μου. Πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου και την τσάντα μου και βγήκαμε από το σπίτι. "Αλήθεια δεν το εννοούσα", είπε και έπιασε το χέρι μου απαλά ενώ οδηγούσα. Επικρατούσε σιωπή για αρκετή ώρα στη διαδρομή μας για τη σχολή. "Στάματα John, οδηγάω". "Σοβαρά τώρα;". Δεν της απάντησα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου και βγήκα από το αυτοκίνητο όπως έκανε και αυτή. Κλείδωσα και περίμενα να έρθει δίπλα μου για να πιάσω το χέρι της. "Ξέρεις τι παρατήρησα τις τελευταίες μέρες;". Γύρισα και την κοίταξα για να την παρακινήσω να συνεχίσει. " Έχεις ξανά βρει τον αέρα σου, την αύρα σου. Περπατάς και αποπνέεις αυτοπεποίθηση, όπως παλιά. Όπως τότε που σε γνώρισα. Όπως τη στιγμή που σε είδα πρώτη φορά να ανεβαίνεις τις σκάλες για να μπούμε για μάθημα. Μήπως πρέπει να ανησυχώ που έχεις γίνει επικίνδυνα σέξυ;". "Θες να γυρίσω στο μίζερο πλάσμα που ήμουν;". "ΌΧΙ! Σε καμία περίπτωση. Απλώς ήθελα να σου το πω, να το συνηδειτοποιήσεις". "Το ξέρω. Σε πειράζω. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα καταλάβει αλλά για να το λες εσύ", είπα και της χαμογέλασα έντονα και τη φίλησα απαλά στο κεφάλι. Άφησα το χέρι της όταν μπήκαμε στην είσοδο καθώς είχαμε σε διαφορετικές αίθουσες μάθημα. "Θα τα πούμε μετά το μάθημα. Και μη ξεχνάς, το απόγευμα έχουμε να πάμε κάπου με τα κορίτσια", είπα και ανέβηκα τις σκάλες βιαστικά για να μην αργήσω.