Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 17

Νομίζω πως ακούω την πόρτα να χτυπάει έντονα αλλά νιώθω την κοπέλα δίπλα μου να σηκώνεται και προσπαθώ να συνεχίσω τον ύπνο μου. "Mila, που είναι η Lauren; Γιατί ξέρω πως είναι εδώ!", άκουσα τη φωνή της Dinah και σηκώθηκα από το κρεβάτι απότομα. Δεν ξέρω αν πρέπει να βγω από το δωμάτιο ή να κρυφτώ. Ωστόσο, αργά η γρήγορα θα την αντικρύσω και ξέρω πως δεν θα έχει καλή κατάληξη. Η Dinah είναι υπερπροστατευτική με την Camila και για κάποιον λόγο εμένα με μίσησε με όλο αυτό που έγινε. Βγήκα από το δωμάτιο και αντίκρυσα και τις τέσσερις κοπέλες μπροστά μου. "Γιατί της φωνάζεις; Σεβάσου την κατάσταση της", είπα και πλησίασα την πιο ψηλή κοπέλα. "Εγώ να την σεβαστώ ή εσύ; Τι κάνεις εδώ; Camila, νόμιζα πως το είχαμε συζητήσει. Δεν σου κάνει καλό, γιατί μπλέκεις ξανά μαζί της;". "Το τι μου κάνει καλό και τι όχι το αποφασίζω εγώ", είπε η κοπέλα μου προς υπεράσπιση μου και ήρθε προς το μέρος μου. "Την παράτησες στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της", είπε η Dinah μέσα από τα δόντια της και πλησίασε υπερβολικά κοντά στο πρόσωπο μου. "Και αυτή το ίδιο. Αλλά βλέπεις, υπάρχουν σχέσεις που ότι κι αν γίνει, θα κρατήσουν. Αυτό ονομαζεται το άλλο σου μισό. Μην τα βάζεις μόνο με εμένα. Θα έπρεπε να κατηγορείς και την κολλητή σου. Αλλά όχι, αυτή πληγώθηκε από μένα. Εμένα με ρώτησες αν πληγώθηκα; Όχι. Μην κοιτάς μόνο την μία πλευρά", είπα και έκανα ένα βήμα πιο μπροστά με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από εμένα. "Και μιας που το λύσαμε το θέμα, θέλετε να πάμε να δούμε για τα πράγματα για το παιδικό δωμάτιο που ήταν και ο αρχικός λόγος που ήρθαμε;", είπε η Ally και μπήκε ανάμεσα μας για να μας χωρίσει. "Και δηλαδή τώρα είστε μαζί ξανά;", ρώτησε η Normani με το πιο μεγάλο της χαμόγελο. Ξέρω πως θα χαρεί πολύ γιατί πάντα πίστευε πως είμαστε η μία για την άλλη. "Ναι", είπα και χαμογέλασα έντονα αφού έπιασα την κοπέλα μου από τη μέση της και την έφερα κοντά μου. Η Dinah δε μιλούσε στην αρχή, ήταν τελείως σιωπηλή στο αυτοκίνητο και ελάχιστα όταν πήγαμε για να αγοράσουμε τα έπιπλα για το παιδικό δωμάτιο. Μας πήρε αρκετές ώρες μέχρι να αποφασίσουμε, η Camz είναι πολύ απαιτητική και θέλει τα καλύτερα για την μικρή. Όπως κι εγώ άλλωστε. Στην τελική, δεν θέλω να την χάσω συνεπώς αυτό το παιδί, θα μεγαλώσει μαζί μας. Με τρομάζει λίγο η ιδέα αν σκεφτείς ότι είμαι ακόμη αρκετά νέα, αλλά θέλω να είμαι στο πλάι της κοπέλας που αγαπώ.

Στη συνέχεια πήγαμε όλες μαζί για φαγητό και τις κέρασα εγώ καθώς λίγες μέρες πριν ήταν τα γενέθλια μου και το θεώρησα πιο σωστό. Η συζήτηση ανοιγόταν πιο εύκολα και μίλησα στα κορίτσια για όλα όσα έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα και δεν γνωρίζουν. Η Dinah είχε αρχίσει να ξεπερνάει το όλο θέμα που είχε μαζί μου και άρχισε να μου μιλάει όλο και περισσότερο. "Εγώ λέω πάντως το δωμάτιο να το βάψετε ροζ, είναι κοριτσάκι άρα είναι το πιο λογικό χρώμα", είπε η Ally και έφαγε μια ακόμη μπουκιά από το φαγητό της. Γύρισα και κοίταξα την Camila με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπο, όπως και αυτή. "Κι επειδή είναι κοριτσάκι; Γιατί να συνεχίσουμε τα στερεότυπα. Εγώ λέω να το βάψουμε γαλάζιο. Πολύ απαλό", είπε η κοπέλα μου και μου χαμογέλασε. Στο μυαλό μου είχα μια τελείως διαφορετική ιδέα οπότε τις άφησα να μαλώνουν για τα χρώματα. Που και που άκουγα για πορτοκαλί ή κίτρινο και γενικότερα, σχεδόν όλη την παλέτα των χρωμάτων. "Λοιπόν, τζάμπα κάθεστε και το συζητάτε, το δωμάτιο θα το βάψω εγώ και θα κάνω ότι θέλω", είπα όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε από το μαγαζί. "Εεεε. Κανονίσε να μην είναι καμιά βλακεία", είπε και με αγκάλιασε από τη μέση η κοπέλα μου . "Έχω ήδη αγοράσει το χρώμα και καμία σας δεν το πήρε χαμπάρι. Και θα είναι έκπληξη, δε σας λέω τίποτα", είπα καθώς μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου. Γενικότερα, οι μέρες κυλούσαν ήσυχα χωρίς να έχω καμία επαφή ή εξέλιξη με τον Αντώνη ή την Νικολέτα. Αφοσιώθηκα στην κοπέλα μου, στο παιδί που περιμένει και ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να πω παιδί μου, και στο βάψιμο του δωματίου. Δεν την άφησα καθόλου να δει το δωμάτιο, κλείδωνα την πόρτα και είχα συνεχώς μαζί μου το κλειδί. Μία εβδομάδα αργότερα και πολλές ώρες μόνη μου εκεί μέσα, κατάφερα να τελειώσω το δωμάτιο. "Λοιπόν, είσαι έτοιμη;", είπα όταν μπήκαμε μαζί μέσα στο δωμάτιο και κρατούσα τα μάτια της δεμένα με ένα πανί. "Πλάκα κάνεις; Με έχει φάει η περιέργεια να δω τι έκανες τόσες μέρες", είπε και χαμογέλασε. Την φίλησα απαλά στα χείλη και άφησα το πανί από τα μάτια της, αποκαλύπτοντας της τις ζωγραφιές που είχα κάνει στον τοίχο. Αποφάσισα να κάνω ένα θέμα όλο το δωμάτιο. Ο ένας τοίχος είχε ένα κάστρο και οι υπόλοιποι ήταν ένα δάσος μαζί με ζώα και διάφορα δέντρα. Επέλεξα όσο το δυνατόν ανοιχτά χρώματα για να μην είναι πολύ σκοτεινό το δωμάτιο. Και σε μία άκρη του ενός τοίχου ζωγράφισα μια νεαρή κοπέλα με καστανά μαλλιά γυρισμένη πλάτη και ένα μικρό παιδί δίπλα της, να κοιτάει μαζί της προς το κάστρο. Όταν είδε τριγύρω της, έβαλε το χέρι της στο στόμα και απλά γυρνούσε γύρω στο δωμάτιο, αγγίζοντας απαλά τον τοίχο και τις ζωγραφιές. Γύρισε και με κοίταξε και μπορούσα να διακρίνω μερικά δάκρυα στα μάτια της. Τα χέρια της ήταν γύρω από την κοιλιά της με τον πιο γλυκό τρόπο. Πλησίασα προς το μέρος της και την αγκάλιασα από τη μέση της. "Γιατί είσαι η πριγκίπισσα μου και περιμένεις μία ακόμη μικρή πριγκίπισσα μέσα σου", είπα και ένιωσα τα χείλη της στα δικά μου σε ένα από τα πιο γλυκά μας φιλιά. "Το λατρεύω. Σε λατρεύω. Είναι υπέροχο, καλύτερο από ότι περίμενα", είπε μέσα στο φιλί μας και μου χαμογέλασε. "Χαίρομαι που σου αρέσει".

Και κάπως έτσι πέρασε ο καιρός, πέρασαν μερικοί μήνες, είναι τέλη Αυγούστου. Με το όλο θέμα των ερευνών, συνέχισα να μην έχω σχεδόν καμία εξέλιξη. Έψαξα αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Βρήκα πράγματα που επιβεβαίωναν την ιστορία της Νικολέτας οπότε μπορώ να πω πως την πιστεύω για αυτά που μου είπε. Ακόμη, ωστόσο, δε γνωρίζω γιατί ήθελε να μου μιλήσει και να μου τα πει. Η κύρια ασχολία μου αυτούς τους μήνες ήταν η Camz και η μικρή που ακόμα δεν έχουμε βρει τι όνομα θα της δώσουμε. Δεν θέλει κάποιο από τους γονείς της, θέλει να βρει ένα μοναδικό. Έχουμε ακόμη καιρό αλλά όχι και πάρα πολύ. Η κοιλιά της έχει μεγαλώσει αρκετά και είναι τόσο περίεργο να την βλέπω έτσι και ταυτόχρονα τόσο γλυκό. Έχουμε έρθει πιο κοντά με όλη αυτή την ιστορία. Πηγαίνω και μαζί της στον γυναικολόγο. Όλα είναι φυσιολογικά και κυλούν σαν ρολόι. Εκτός από το προαίσθημα που έχω αυτούς τους μήνες. Συνεχώς έχω στο μυαλό μου ότι κάτι κακό θα συμβεί και είμαι ιδιαίτερα προστατευτική με την Camz. Ταυτόχρονα, εργάζομαι και ως σερβιτόρα σε μια καφετέρεια, ήταν το καλύτερο που μπόρεσα να βρω. Περιμένω απάντηση από διάφορα φροντιστήρια για να με προσλάβουν ως καθηγήτρια φυσικής. Τις ώρες που λείπω από το σπίτι, έχω πει στην Camila ότι θα ήταν καλύτερα να μην βγαίνει και αν γίνεται, να έρχεται κάποια από τις άλλες για να της κρατάει παρέα. Τον τελευταίο καιρό άρχισε να ασχολείται πάλι με την μουσική και να γράφει τραγούδια, άλλωτε μόνη της και άλλωτε μαζί. Ετοιμάζω κάτι πολύ καλό και αν μπορέσω, θέλω να βγάλω έναν δίσκο. Άλλωστε ήταν ένας από τους λόγους που έφυγα από τους Russian Roulette. Αυτός και το γεγονός πως είχε πεθάνει η Μαριέτα και δεν μπορούσα να είμαι άλλο σε ένα συγκρότημα που θα μου την θύμιζε καθημερινά. Αν το σκεφτείς, ήμασταν μακρινοί συγγενείς και με κάνει να νιώθω περίεργα γιατί πάντα λέγαμε ότι θα ήταν πολύ ωραίο να είχαμε συγγένεια. Που να το φανταζόταν ότι όντως ισχύει αυτό.