Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 11

Πονάω σε όλο μου το σώμα. Αν και κοιμάμαι, ή τουλάχιστον αυτό γινόταν πριν λίγο. Έχω αρχίσει να ξυπνάω, το φως είναι αρκετά έντονο. Δεν θέλω να ανοίξω τα μάτια μου, να αντικρύσω τον κόσμο. Δεν ξέρω γιατί το σκέφτομαι αλλά μακάρι να είχα πεθάνει, να ησύχαζα από όλο αυτό. Όμως έρχεται η μορφή της στο μυαλό μου, το βλέμμα της, το άγγιγμα της. Ο κόσμος μου ολόκληρος αυτή η κοπέλα. Με έχει καταστρέψει με τον καλύτερο τρόπο. Άνοιξα τα μάτια μου. Περίμενα να είμαι στο πάτωμα όπως με άφησαν εχθές το βράδυ. Όμως βρισκόμουν στο κρεβάτι μου. Σήκωσα ελάχιστα τον κορμό μου και κοίταξα τριγύρω μου. Δεν υπήρχε κανένας. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μπήκε στο δωμάτιο η Normani. "Τι έγινε; Τι κάνεις εδώ;", είπα και προσπάθησα να σηκωθώ λίγο αλλά μάταια. Ήρθε δίπλα μου και με βοήθησε να ακουμπήσω στην πλάτη του κρεβατιού. "Είμαστε όλες στο σαλόνι. Το πρωί ήρθε η Camila από εδώ και σε βρήκε στο πάτωμα. Χτυπημένη. Μας πήρε τηλέφωνο και ήρθαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν. Μπορείς να περπατήσεις; Θέλεις να πάμε έξω ή να πω τα κορίτσια να έρθουν;", με ρώτησε και κάθισε δίπλα μου. Τα χέρια της με χάιδευαν απαλά στα μαλλιά μου. "Πονάω πολύ. Καλύτερα ας έρθουν εδώ", είπα και της χαμογέλασα ελάχιστα. Τα χείλη μου πονούσαν αρκετά. Σηκώθηκε από δίπλα μου και λίγα δευτερόλεπτα μετά όλες είχαν καθίσει στο κρεβάτι γύρω μου. Ωστόσο παρατήρησα πως τα μάτια της Camila ήταν κάπως βουρκωμένα και πρισμένα. Ξέρω πως έκλαιγε. Δεν θέλω να την βλέπω έτσι. "Lauren, τι συνέβει;", είπε η Ally και κράτησε το χέρι μου στα δικά της. Γύρισα και κοίταξα την Camila. "Ξέρουν. Τους τα είπα όλα. Έπρεπε να καταλάβουν γιατί έγινε αυτό. Και γιατί εχθές χτύπησες τον Μάνο". Έγνεψα καταφατικά και καθάρισα το λαιμό μου από έναν κόμπο. "Εχθές, όταν έφυγες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ". "Κάτσε ήσουν εδώ εχθές το βράδυ;", είπε η Dinah και γύρισε και κοίταξε την πρώην μου η οποία κατέβασε το βλέμμα της στα χέρια της΄. "Ρε δεν ντρέπεστε; Μας δουλεύετε κανονικά; Εχθές είπαμε να βγούμε για τα γενέθλια σου και είπες ότι νιώθεις κάπως άρρωστη", είπε ξανά η ψηλότερη κοπέλα. "Νόμιζα τους τα είχες πει όλα". "Εεε εντάξει αυτό το παρέλειψα". "Τι γίνεται μεταξύ σας;". "Τίποτα", είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα. "Τέλος πάντων συνεχίζω. Βγήκα από το σπίτι. Πήγα στο πάρκο εδώ πιο κάτω. Διάβασα όλα τα άρθρα από τις εφημερίδες για την ημέρα της πυρκαγιάς που μου στέρησε την οικογένεια μου. Έχω να σας πω και γι'αυτό. Τέλος πάντων με πλησίασαν τρία άτομα, ο ένας ήταν ο Μάνος. Με πήγαν σε μια αποθήκη και με πλάκωσε στο ξύλο". "Και στο είπα εχθές!". "Lauren, αυτό είναι σοβαρό. Πρέπει να πας στην αστυνομία", είπε η Normani. "Δεν θα πάω πουθενά. Θα τα λύσω μόνη μου τα προβλήματα μου. Ααα και μαντέψτε ποια ήταν η γιατρός που μας φρόντισε εκείνη την ημέρα όταν μας βρήκε ο πυροσβέστης". "Απλά πες μου ότι δεν είναι η Νικολέτα". "Κι όμως". Η Camila πήρε μια βαθιά ανάσα και ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Πέρασε το χέρι της γύρω από τον ώμο μου και με τράβηξε πολύ προσεκτικά στην αγκαλιά της. "Μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε. Τι έγινε μεταξύ σας εχθές;". "Δεν έγινε κάτι απλά ήρθα να μιλήσουμε". "Κατάλαβα. Πάλι έτριζε το κρεβάτι", είπε η Dinah και γέλασαν. "Είσαι ηλίθια", είπα και γέλασα και γω λίγο. "Εσείς είστε ηλίθιες που όλο χωρίζετε και τα φτιάχνετε. Λοιπόν κανονίστε την πορεία σας δεν θα χάσω εγώ το στοίχημα επειδή εσείς είστε βλαμμένες". "Ποιο στοίχημα;", είπα και την κοίταξα απορρημένη. "Για το πότε θα παντρευτείτε και ποια θα είναι η κουμπάρα. Έχω κάνει σχέδια εντάξει;". Δεν απάντησα, χαμογέλασα ελάχιστα και έκλεισα ξανά τα μάτια που είχαν αρχίσει να βαραίνουν από την κούραση.