Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 7

Η εβδομάδα πέρασε πολύ πιο γρήγορα από ότι υπολόγιζα χωρίς να έχουμε κάνει καθόλου πρόοδο στο θέμα του Αντώνη. Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Προτίμησα να ασχοληθώ με την πτυχιακή μου και γενικότερα με τη ζωή μου. Δε γίνεται να την παραμελώ για ένα θέμα που έχει λήξει. Χαίρομαι που αρχίζω πλέον να το καταλαβαίνω. Ωστόσο, ελάχιστα είναι τα βράδια που δεν ξυπνάω εξ αιτίας των άσχημων ονείρων. Αυτό το σαββατοκύριακο θα βγει και η αδερφή μου για πρώτη φορά. Ίσως αυτό κρατήσει την Camila στο σπίτι και δεν με ακολουθήσει όταν θα βγω με τον Μάνο το Σάββατο.

Παρασκευή πρωί και γω δεν είχω μάθημα. Πάλεψα λίγο την εργασία αλλά δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα, άλλωστε αύριο θα μου έδινε τις σημειώσεις του ο Μάνος. Άνοιξα την τηλεόραση αλλά δεν είχε τίποτα για να παρακολουθήσω. Το βλέμμα μου έπεσε ασυναίσθητα πάνω στην κιθάρα της Camila και τότε συνηδειτοποίησα ότι έχω να παίξω πάρα πολύ καιρό. Την πήρα στα χέρια μου και κάθισα πάνω στον καναπέ πάλι. Ένιωσα την ανάγκη να παίξω ένα κομμάτι. Να τραγουδήσω.

(505 - Arctic Monkeys)

I'm going back to 505,

If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,

In my imagination you're waiting lying on your side,

With your hands between your thighs,

Stop and wait a sec,

Oh when you look at me like that my darling,

What did you expect,

I probably still adore you with your hands around my neck,

Or I did last time I checked,

Not shy of a spark,

A knife twists at the thought that I should fall short of the mark,

Frightened by the bite though its no harsher than the bark,

Middle of adventure, such a perfect place to start,

I'm going back to 505,

If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,

In my imagination you're waiting lying on your side,

With your hands between your thighs,

But I crumble completely when you cry,

It seems like once again you've had to greet me with goodbye,

I'm always just about to go and spoil a surprise,

Take my hands off of your eyes too soon

I'm going back to 505,

If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,

In my imagination you're waiting lying on your side,

With your hands between your thighs and a smile.

Γύρισα το κεφάλι μου ασυναίσθητα προς την πόρτα και είδα την Camila να στηρίζεται και να με κοιτάει με θαυμασμό. Χαμογέλασα λίγο και άφησα την κιθάρα στον καναπέ. "Έχω πολύ καιρό να σε ακούσω να παίζεις και να τραγουδάς", είπε και άφησε τα κλειδιά της στο τραπέζι και την τσάντα της στο πάτωμα. "Λογικό. Ξέρεις", είπα και σηκώθηκα όρθια για να ετοιμάσω το τραπέζι για να φάμε μεσημεριανό. Καθώς τρώγαμε, παρατήρησα πως δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση. Δεν μου μιλούσε κι αν απαντούσε, ήταν απότομη. "Το απόγευμα κατά τις έξι θα πάω να πάρω την Taylor". "Aαα. Μια χαρά", είπε και έσπρωξε μπροστά το πιάτο της, σημάδι ότι δεν ήθελε να φάει άλλο. Πήγε να σηκωθεί αλλά έπιασα το χέρι της που ήταν πάνω στο τραπέζι και αναγκάστηκε να γυρίσει να με κοιτάξει. "Έχει γίνει κάτι;". "Όχι Lauren, όλα είναι μια χαρά", είπε και μου χαμογέλασε ψυχρά και έφυγε από μπροστά μου. Κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα, κάτι που δεν κάνει ποτέ. Μετά το φαγητό πάντα καθόμαστε και βλέπουμε λίγο τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο εκτός του ύπνου. Μάζεψα το τραπέζι και πήγα κι εγώ στην κρεβατοκάμαρα. Είχε ξαπλώσει και η πλάτη της έβλεπε προς την πόρτα. Έβηξα λίγο για να καταλάβει ότι είμαι στο δωμάτιο και ξάπλωσα ακριβώς από πίσω της. Το χέρι μου βρέθηκε γύρω από τη μέση της και την τράβηξα πιο κοντά στο σώμα μου. "Τι έχεις;". Δεν μου απάντησε. Έφερα τα χείλη μου κοντά στο κεφάλι της και την φίλησα απαλά στον κρόταφο. "Δεν θέλω να βγεις αύριο με τον Μάνο", είπε ξερά χωρίς να με κοιτάξει. "Είσαι έτσι δηλαδή επειδή θα βγω με έναν συμμαθητή μου για ποτό; Πρέπει να καταλάβεις ότι έχω και γω τις δικές μου παρέες και-". "Έτυχε σήμερα να κάθεται στο διπλανό τραπέζι στο κυλικείο και ισχυριζόταν ότι θα σε ρίξει και περιέγραψε και με λεπτομέριες τι θέλει να κάνετε. Οπότε με συγχωρείς για τη στάση μου αλλά εγώ ένιωσα πολύ άσχημα", είπε και τραβήχτηκε από την αγκαλιά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να απαντήσω. Γενικότερα, προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ουδέτερη και φιλική γίνεται απέναντι του αλλά μάλλον δεν το κατάλαβε. "Ωραία, μπορείς να έρθεις στο ίδιο μαγαζί που θα πάμε. Πάω να πάρω την Taylor", είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Δεν πρόλαβα να βγω από το δωμάτιο και ένιωσα τα χέρια της να τυλίγουν το σώμα μου. Γύρισα και την κοίταξα. Μου χαμογέλασε και ήδη η διάθεση της φαινόταν να είχε φτιάξει. Ίσως επειδή έβγαλε από μέσα της αυτό που την απασχολούσε. Ένιωσα τον αντίχειρα της να αγγίζει απαλά τη γραμμή του σαγονιού μου απο το πηγούνι προς το αφτί μου. Έφερε το χέρι της απαλά πίσω από το λαιμό μου και παραδώθηκα στο φιλί που μου χάρισαν τα απαλά χείλη της. Δεν ήθελα να την αφήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω τη στιγμή. Τα χέρια μου βρέθηκαν στη μέση της και την έσπρωξα απαλά προς τα πίσω μέχρι που ακούμπησε στον τοίχο. Ένιωσα την ανάσα της να γίνεται πιο γρήγορη καθώς τα χείλη μου βρήκαν το ευαίσθητο σημείο στο λαιμό της, ακριβώς στην καρωτίδα. Δάγκωσα απαλά το ευαίσθητο δέρμα και έφερα τα χέρια μου κάτω από τη μπλούζα της, στην πλάτη. "Συγγνώμη που στο χαλάω αλλά η Taylor περιμένει", είπε και γέλασε λίγο. Ξεφύσηξα δυνατά και γύρισα και την κοίταξα. "Πάντα αυτό το κορίτσι θα μου καταστρέφει τα σχέδια", είπα και πέρασα τα δάχτυλα από τα μαλλιά μου. "Τι εννοείς;", είπε η κοπέλα μου και βγήκαμε από το δωμάτιο. "Έχω τραβήξει από αυτήν. Άστο", είπα και φόρεσα το μπουφάν μου όπως έκανε και η κοπέλα μου. "Θα έρθεις κι εσύ;". "Έτσι έλεγα. Δεν θέλεις;". " Όχι δεν έχω πρόβλημα".