Chylee POV
HINDI MUNA ako pumasok sa fastfood dahil masama ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung bakit parang masakit ang ulo ko ngayon. Paggising ko kanina, pakiramdam ko binibiyak na ang ulo ko.
"Ate!" Kumatok sa pinto si Renzo.
"Bukas 'yan!" Sigaw ko. Hindi pa ako gaanong makabangon dahil masama nga ang pakiramdam ko.
Bumukas ang pinto at iniluwa si Renzo. "Ate, selfie naman diyan." Aniya saka nag-click ng picture. Grabe talaga 'tong kapatid ko. Walang pakundangan, e.
"Tigilan mo nga 'yan, Renzo. Nakita mo ng masama ang pakiramdam ko, e."
"I know, Ate. Posted. With caption, with the most gorgeous sick sister." Aniya saka tumawa.
Binato ko siya ng unan. "Ano bang kailangan mo?"
"Kasi, Ate. May bisita ka. Napakabilis. Paano niya nalamang may sakit ka. Tch. Iba talaga ang radar ni Kuya Miko."
Si Miko andito? Sa pagkakaalam ko si Phoenix lang ang sinabihan ko kanina dahil tinawagan ko siya na hindi ako makakapasok. Paano naman nalaman no'ng lalaking iyon?
"Papasukin ko ba, Ate? Pero tingin ko, bawal siya dito sa kwarto mo. Iba na ang panahon ngayon, e. Nauuso ang SPG. Masama 'yun, Ate."
Pinaningkitan ko siya ng mata. "Shiro Renzo." Matigas na sabi ko.
"Hehe. Joke lang naman, Ate. Papapasukin ko na ba?"
"Bababa ako sa salas." Sabi ko. "Pakisabi nalang na sandali."
"Hayaan mo siya, Ate. Sanay naman si Kuya Miko maghintay." Sabi niya saka tumawa ng malakas.
"Umalis ka na nga!" Masungit na sabi ko. "Nakaka-stress ka."
Hindi na sumagot si Renzo bagkus ay nag-belat pa sa akin saka lumabas ng kwarto ko. Ang batang 'yon, isa ring maloko, e. Dinaig pa ang babae sa kadaldalan.
Huminga ako ng malalim. Sa halip na nakahiga lang sana ako maghapon, kailangan ko pa tuloy bumangon dahil andyan si Miko. Ayoko naman siyang papasukin dito sa kwarto ko. Awkward kaya.
Tumayo ako saka humarap sa salamin. Nagsuklay lamang ako saka napagdesisyunang lumabas na ng kwarto ko. Hindi ko naman kailangang mag-ayos or magpaganda para sa kaniya.
Pagbaba ko sa hagdan ay napansin ko agad si Miko na prenteng nakaupo sa sofa habang kausap si Kenzo. Ano namang pinag-uusapan nila? Masyado silang seryoso.
"Yeah. I really want to be a president someday. I hate corrupt, I hate..poverty. All. I really wanted to be the next president of the Philippines. At kapag nagawa ko iyon, babaguhin ko ang Pilipinas."
"Masisiguro mo bang hindi ka magiging corrupt?"
"Hell, of course. Mayaman ang pamilya ko. Wala pa akong pamilya pero may bank account na ang magiging anak ko. Bakit pa ako mangungurakot. I'm contented with my family's wealth. Hindi ko aagawan ng kayamanan ang mamamayan ng Pilipinas."
Hindi ko kinakaya ang conversation ng dalawa. Parang ngayon ko lang sila nakitang nag-usap ng ganyan ka-seryoso. At itong si Kenzo, manang-mana talaga kay Skyler, e. Dati, iyon din ang pangarap ni Sky---ang maging presidente ng Pilipinas.
Tumikhim ako para ma-agaw ang atensyon nila. Hindi na nila napansing nakalapit ako sa kanila.
"Hera.." Tumayo si Miko at ngumiti sa akin.
Si Kenzo naman ay tumayo din at sinakbit ang bag pack niya. Napansin kong naka-basketball uniform siya.
"Alis na ako, Ate." Paalam niya sa akin. "Kuya Miko, una na ako."
