"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 5~

Αυτό που αντίκρισα πραγματικά με έκανε να μείνω άφωνη...
Είδα τον Σταύρο να πλακώνεται με τον Στέλιο (ένα παιδί από το σχολείο) εντάξει Τον Στέλιο δεν τον συμπαθούσα ιδιαίτερα και ούτε Αυτός με συμπαθεί. Αποφάσισα να πάω κοντά για να τους χωρίσω γιατί έπεφτε χοντρό ξύλο . Όταν έφτασα κοντά άκουσα τον Σταύρο να λέει "δεν θα ξανά μιλήσεις έτσι γι αυτήν. Το κατάλαβες? Στο στόμα σου δεν θα ξαναβαλεις το όνομα της γιατί θα έχεις να κάνεις μαζί μου "
Μα για ποια έλεγε?. Δεν είχα χρόνο όμως να το αναλύσω γιατί ο Σταύρος είχε χτυπήσει στο πρόσωπο καλά όσο για τον Στέλιο ασηζητητο όχι πως με ένοιαζε κιόλας. Πήγα εκεί και ακούμπησα το χέρι μου στην πλάτη του Σταύρου εκείνος ανατρίχιασε και αυτό τον έκανε να σταματήσει αυτό που έκανε.
Μ- Σταυρό θα μου πεις μετά τι έγινε Στέλιο ξεκουμπίσου από εδώ γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα και αν ξανά πειράξεις τον Σταύρο θα έχεις να κάνεις μαζί μου" είπα. Εγώ γενικά είμαι ήσυχη αλλά αν πειράξουν άτομα που αγαπάω πρέπει να βρουν τόπο να κρυφτούν. Ευτυχώς ο Στέλιος έφυγε και εγώ έριξα το βλέμμα μου προς τον Σταύρο, τον είδα να κάθεται σε μια γωνία και από ότι κατάλαβα δυσκολευόταν να πάρει ανάσα. Έτρεξα κοντά του και του έπιασα το χέρι του είπα να ηρεμήσει και μετά άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά του κάτι που τον έκανε να χαλαρώσει.
Μ- Σταυρό μου θες να μου πεις τι έγινε? "
Σ- Να μωρέ απλά εκεί που καθόμουν ήρθε αυτος ο Στέλιος και άρχισε να λέει κακα πράγματα για εσένα και να σε βρίζει. Εγώ δεν συγκρατηθηκα και τον εδειρα."
Μ- Οο γλυκούλη μπράβο καλά του έκανες. Αλλά χτύπησες στο πρόσωπο " είπα και πήγα να τον αγκαλιάσω..
Σ- Αουτς" τον άκουσα να λέει
Μ- Ουπς σορρυ σε πονεσα? "
Σ- Όχι απλά έφαγα μία δυνατή μπουνιά στην κοιλιά και πονάω "
Σήκωσε το πρόσωπο του και με κοίταξε μέσα στα μάτια είδα πως το πρόσωπο του ήθελε περιποίηση γιατί ήταν χτυπημένος.
Μ- Λοιπόν...σήκω "
Σ- που πάμε? "
Μ- Σπίτι μου το πρόσωπο σου θέλει περιποίηση"
Σ- Μα οι γονείς σου θα με δουν "
Μ- Μην ανησυχείς δουλεύουν "
Σ- Μα είμαι εντάξει "
Μ- Έλα πάμε δεν ακούω κουβέντα "
Σ- Καλά πάμε"
Σηκώθηκε και πήραμε τον δρόμο προς το σπίτι μου. Όταν φτάσαμε ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκαμε μέσα. Ειδα ένα σημείωμα απάνω στο τραπεζάκι και το άνοιξα. Έλεγε " Αγάπη μου με τον μπαμπά έχουμε μια δουλειά... Και θα γυρίσουμε το βράδυ. Με αγάπη η μαμά 💙"
Μ- Ωραία!!"
Σ- Τι έγινε? "
Μ- Οι γονείς μου θα γυρίσουν το βράδυ.. Λοιπον καθησε στον καναπέ και έρχομαι "
Πήγα απάνω και πήρα όλα όσα χρειάζονται. Μα πόσο όμορφος, ακόμα και χτυπημένος.
Τον βρήκα να κάθεται στον καναπέ και εγώ πήγα και καθησα στα πόδια του τηλιγοντας τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Τον είδα να τσιτωνεται αλλά μέτα χαλάρωσε και μου χάρισε ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα. Το πρόσωπο του ήταν χτυπημένο στο φρύδι και το κάτω χείλος του είχε ανοίξει.
Καθάρισα το φρύδι και μετά πήγα στο χείλος. Άργησα με απαλές κινήσεις να τρίβω εκείνο το σημείο με νερό.
Σ- Αααα" τον άκουσα να λέει και να σφηγκεται καθώς τα μάτια του βουρκωσαν
Μ- Συγνώμη ρε Σταύρο μου αλλά πρέπει να καθαρίσω την πληγή "
Η πληγή ήταν μεγάλη. Ευτηχως μια θεία μου ήταν νοσοκόμα και μας είχε δώσει κάτι σαν ραματα που τα βάζεις και κλείνεις την πληγή. Τοποθέτησα ένα από αυτά στο χείλος του και μετά τον κοίταξα μεσα στα μάτια. Είδα πως είχε τρέξει ένα δάκρυ στα μάγουλα του. Αμέσως το σκούπισα και του χάρισα ένα ζεστό χαμόγελο όπως έκανε και αυτός...
Έκανα να φύγω από πάνω του όμως εκείνος με σταμάτησε και με έβαλε στην αγκαλιά του
Σ- Μην φύγεις μου αρέσει εδώ που κάθεσαι " μου είπε ενώ με είχε ακόμα αγκαλιά
Μ- Ότι θες " είπα και άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά.
Απομακρύνθηκε από την αγκαλιά και με κοίταξε μέσα στα μάτια. Μα τι τέλεια μάτια, σου δίνουν ένα αίσθημα αγάπης και ασφαλείας είναι τόσο τέλειος, αλλά δεν ξέρω αν με θέλει και δεν ξέρω επίσης και αν ποτέ γίνει δικός μου.
Σ- Λοιπόν... Πρόεδρε τι έχεις σκοπό να κάνεις? " μου είπε παιχνιδιάρικα.
Μ- Σκέφτομαι πολλά και διάφορα " είπα με τον ίδιο τόνο
Σ- Χμμ όπως? "
Μ- Καταρχήν θα κάνω το πιο τέλειο. Θα διοργανώσω εγώ την πενταημερη που θα πάμε φέτος "
Σ- Αα ναι θα πάμε φέτος πενταημερη.. Που θα πάμε?"
Μ- Θεσσαλονίκη of course"
Σ- Ωραία θα περάσουμε!!! "
Μ- Ναι!! "
Εκείνη την ώρα ακούστηκε το κουδούνι. Εγω πετάχτηκα απάνω και ο Σταύρος το ίδιο. Αν είναι οι γονείς μου την έβαψα τι θα τους πω? Είχα πάθει πανικό όταν ένιωσα το χέρι του Σταύρου να χαϊδεύει την πλάτη μου
Σ- Ηρέμησε Μελίνα... Εγώ θα μου πεις που θα πάω και όλα εντάξει "
Το κουδούνι χτυπούσε επίμονα
Μ- Ναι ναι εμμ ανέβα στο δωμάτιο μου και σε λίγο έρχομαι και εγώ "
Σ- Εντάξει μείνε ήρεμη "
Το κουδούνι δεν είχε σταματήσει λεπτό να χτυπάει. Οταν ανέβηκε ο Σταύρος απάνω εγώ αποφάσισα να ανοίξω την πόρτα
Κ- Καλά ρε κολλητή πόση ώρα κάνεις να ανοίξεις? "
Μ- Είσαι ηλίθια!? Τρόμαξα "
Κ- Γιατί τι έγινε?"
Μ- Αα μπα μωρέ τίποτα" της είπα κάπως ειρωνικά.
Μ- Σταυροοο κατέβα κάτω "
Κ- Αα γι αυτό " μου είπε η κολλ μου και μου έριξε ένα βλέμμα όλο υπονοούμενα.
Όταν κατέβηκε ο Σταύρος ήρθε προς το μέρος μου και στάθηκε δίπλα μου
Σ- Καλά ρε Κατερίνα υπομονή δεν έχεις!? Τρομάξαμε "
Κ- Χμμ τι κάνατε τα δύο σας και αργήσατε τα ανοίξετε? " είπε η Κατερίνα και εγώ με τον Σταύρο κοιταχτήκαμε και κοκκινησαμε και οι δυο.
Σ,Μ- Τίποτα " είπαμε με μια φωνή.
Σ- Κορίτσια εγώ σας αφήνω. Μελίνα σε ευχαριστώ για όλα, θα τα πούμε αγάπη" είπε απευθυνομενος σε εμένα και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
Όταν έφυγε καθησα με την Κατερίνα στον καναπέ και αρχίσαμε την σηζητηση.
Κ- Λοιπον έχω να σου πω.... "

Heyy guys

Τι λέτε... Μήπως ο Σταύρος νιώθει πράγματα για την Μελίνα?
Γράψτε σχόλιο και πείτε μου την γνώμη σας!!

Φιλιαα 💘💘