"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 34~

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και βρήκα την Μελίνα να είναι εκεί όπως την άφησα. Μακάρι να ήταν ένα γαμημένο όνειρο και να ήξερα πως όταν θα ξυπνήσω η Μελίνα μου θα μου έλεγε πως να ηρεμήσω και πως όλα καλά μετά από αυτό θα με φιλούσε τρυφερα. Αλλά όχι δεν έτσι και πονάω πολύ γι αυτό.
Σ-Θέλω να μιλήσω στην Μελινα πρώτα " δήλωσα σε όλους.
Πήγα και της έπιασε το χέρι. Τότε χωρίς να το καταλάβω ανεξέλεγκτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση του.
Σ-Κοριτσάκι μου. Λυπάμαι πολύ που θα γίνει αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να το κάνω αυτο. Το ξέρεις! Ξέρεις πως είμαι ευαίσθητος σε κάποια σημείο και εσύ εισαι το πιο ευαίσθητο μου σημείο. Με ξέρεις καλύτερα και από την ίδια μου την μανα. Θα έδινα τα πάντα να ήσουν τώρα εδώ και να με έχεις στην αγκαλιά σου ενώ θα με φιλας. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Αφού δε θα ήμαστε μαζί στην ζωή, στο υπόσχομαι πως θα σε ακολουθήσω εκεί που θα πας σύντομα . Ψυχή μου...Γιατί?
Πριγκίπισσα...Ναι είσαι η πριγκίπισσα μου. Θυμάσαι που σου άρεσε να στο λέω. Καρδιά μου γιατί με αφήνεις?
Τόσα ονειρα. Μου έλειψαν αυτά τα μάτια σου που έλαμπαν όταν σου έλεγα κάτι καλό, κάτι που σε ενθουσίαζε. Θα σε αγαπάω για πάντα. Θέλω καρδιά μου να προσέχεις εκεί πάνω. Πονάς μωρό μου, Πονάς, γι αυτό θα σε απαλλαξω απο αυτόν τον πόνο. Ξέρω πως με αγαπάς μου το είχες αποδείξει πολλές φορές. Αλλά πως μπορώ να ξεχάσω το γέλιο σου, τις ζεστές αγκαλιές σου, τα φιλιά σου. Αγάπη μου δεν μου είναι εύκολο να αποσυνδεσω το ατομο που αγαπάω πιο πολύ σε αυτόν τον κόσμο.
Σε αγαπάω πριγκίπισσα μου "
Είπα και ήρθε ο γιατρός και μου έδειξε τι να πατήσω για να σβήσουν τα μηχανήματα.
Ήταν ένα μεγάλο μηχάνημα που στην μέση είχε ένα μεγάλο κόκκινο κουμπί. Σήκωσα αργά το ένα μου χέρι και το ακουμπησα στο μηχάνημα. Άρχισα να τρέμω. Δεν μπορώ να το κάνω. Όμως πρέπει. Η Μελίνα μου πονάει. Την ώρα που πηγα να πατήσω το κουμπί ακούστηκε μια δυνατή κραυγή και απομακρυνα το χέρι μου γρήγορα από το μηχάνημα καθώς κοίταξα πίσω.
Είδα την μαμά της να είναι κάτω και να κλαίει με λυγμούς. Καθώς οι άλλοι προσπαθούσαν να την καθησυχάσουν.
Την ώρα που κοιτούσα ένιωσα κάτι στο χέρι μου. Κοίταξα και είδα πως ήταν το χέρι της Μελίνας. Με κρατούσε. Μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου. Ο Γιατρός αφού είδε πως εγώ δεν έκανα κίνηση να πατήσω το κουμπί, ήρθε να το πατήσει αυτός. Είχα μείνει να κοιτάζω το χέρι της απάνω στο δικό μου. Ο Γιατρός έβαλε το χέρι του στο μηχάνημα.
Κοίταξα το προσωπάκι της Μελίνας και είδα πως πεταριζε τις βλεφαρίδες της. Αμέσως με το Ελεύθερο μου χέρι έσπρωξα το χέρι του γιατρού που ήταν τοποθετημένα απάνω στο μηχάνημα.
Αυτός με κοιταξε με απορία. Είχα παγώσει. Κοίταξα την Μελίνα που σιγά σιγά με αργές κινήσεις άνοιγαν τα μάτια της. Το έδειξα στον γιατρό και στο πρόσωπο του σχηματίστηκε ένα πελώριο χαμόγελο.
Γ(ιατρος)-Ζει. Είναι κοντά μας" είπε
Και δακρυα συγκίνησης έτρεξαν στα μαγουλα μου. Οι άλλοι δεν είχαν ιδέα τι γίνετε.
Σ-ΖΕΙΙ" ειπα δυνατά και με κοίταξαν όλοι με γουρλωμένα μάτια.
Ένιωθα υπέροχα μετά από καιρό. Χαμογέλασα μετά από 1 μηνα. Το χέρι της ηταν ακόμα τοποθετημένο στο δικό μου καθώς με κρατούσε φριχτά. Με τον αντίχειρα μου της χαιδευα το χέρι της. Ήρθαν όλοι από πάνω της και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το δωμάτιο γέμισε με φωνές χαράς και ανακούφισης.
Τα μάτια της τώρα πια είχαν ανοίξει και κοιτούσε το ταβάνι. Δεν ξέρω αν μας άκουγε.
Ο Γιατρός τους έβγαλε όλους έξω μετα απο αρκετη ώρα και άφησε μόνο εμένα μέσα.
Της εκανε κάποιες εξετάσεις ενώ εκείνη ακόμα κοιτούσε το ταβάνι και δεν μιλούσε.
Μετά με κοιταξε με ένα χαμόγελο.
Γ(ιατρος)-Πρώτη φορά βλέπω 18χρονα να αγαπιούνται τόσο. Η αγάπη της για εσένα την ξύπνησε."
Δάκρυά συγκίνησης και πάλι έκαναν την εμφάνιση τους.
Σ-Γιατρέ σίγουρα είναι καλά?"
Γ(ιατρος)- Ναι, τώρα θα κοιμηθεί και το πρωί θα ξυπνήσει και θα είναι μια χαρά. Θα μιλήσετε κιόλας. Θα είναι όπως παλιά αυριο"
Σ-Ευχαριστώ γιατρέ "
Είπα και βγήκε έξω. Ήρθαν οι άλλοι και την είδαν.
Αργά το βράδυ ολοι εφυγαν και έμεινα με την πριγκίπισσα μου.
Αύριο μετά από ένα μήνα θα μιλήσουμε. Θα την αγκαλιάσω και θα την φιλήσω.
Αύριο. Αύριο θα της πω τι ένιωθα όλο αυτό το διάστημα θα μου πει και εκείνη πως ένιωθε.
Το χέρι της δεν είχε φύγει λεπτό από το δικό μου χέρι και αυτό με έκανε να χαμογελασω. Με ειχε αναγκη οπως την ειχα και εγω!

Heyy guys

Ορίστε αγάπες ξύπνησε.
Λοιπόν θέλω να σας πω κάτι σημαντικό.
Θέλετε σε κάθε Κεφάλαιο στην αρχη-Αρχή να γράφω ένα στιχάκι, το οποίο όμως δεν θα έχει σχέση με το κεφάλαι?Θέλετε?
Θέλω όλες να μου γράψετε αν θέλετε.
Επίσης θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορία μου.

Φιλιαα💘💘