"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 35~

Πίστευε μόνο τα μισα από όσα βλεπεις και τιποτα απο οσα ακους!!
************************************

Από την υπερένταση μου δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ. Το χέρι της ακόμα απάνω στο δικό μου. Την κοιτούσα όλο το βράδυ κάποια στιγμή κοίταξα το ρολόι και ήταν 7. Μα πως πέρασε έτσι όλο το βράδυ δεν κατάλαβα! Ένιωσα η Μελίνα να κουνιέται και κατάλαβα πως ξύπνησε.
Άνοιξε τα μάτια της σιγα-σιγά και γύρισε προς το μέρος μου. Της χαμογέλασα όπως έκανε μετά και εκείνη.
Σ-Μου έλειψε αυτό το χαμόγελο ομορφιά μου " της είπα και της φίλησα το χέρι.
Μ-Καλημέρα μωρό μου "
Σ-Καλημέρα αγάπη μου"
Μ-Μωρό μου γιατί είσαι έτσι? Έχεις μαύρους κύκλους. Ιι αδυνατισες. Δεν νομίζω να έφυγαν αυτοί οι υπέροχοι κοιλιακοί? "
Σ-Χαχα αυτό το χιούμορ σου. Όχι εδώ ειναι" ειπα και σήκωσα την μπλούζα μου. Αμέσως δάγκωσε τα χείλια της.
Μ-Αχχ"
Σ-Μου έλειψες πολύ " ειπα και της χαιδεψα το μάγουλο.
Μ-Και εμενα παρα πολύ"
Σ-Πώς νιώθεις?"
Μ-Κοίτα πονάω λιγο"
Σ-Θα περάσει μωρό μου "
Μ-Σε αγαπαω"
Σ-Και εγώ σε αγαπάω πολύ"
Μ-Δεν κατάλαβα πως ήρθα εδώ. Θυμάμαι μόνο τότε που με είδες και μετά έκλεισα τα μάτια μου."
Σ-Αγάπη μου σε έφερα εγώ εδώ αλλά είχες χάσει πολύ αίμα και έπεσες σε κόμμα για ένα μήνα "
Μ-Σε ευχαριστώ για τα πάντα. Ξέρω πως ήσουν εδώ και δεν έφυγες λεπτό από κοντά μου"
Σ-Δεν υπήρχε πιθανότητα να φύγω και να αφήσω την πριγκίπισσα μου"
Μ-Θέλω κάτι"
Σ-Ότι θες ψυχή μου"
Μ-Θέλω την αγκαλιά σου και το φιλι σου. Έλα εδώ " είπε και έκανε χώρο στο κρεβάτι. Σηκώθηκα από την καρέκλα και πήγα και ξαπλωσα στο κρεβατι δίπλα της. Την αγκάλιασα τόσο σφιχτά. Την χρειαζόμουν αυτήν την αγκαλιά όπως και εκείνη.
Μετά ακολούθησε ένα τρυφερό φιλί.
Βολευτηκε καλύτερα στην αγκαλια μου και καθησαμε έτσι. Εγώ την χαιδευα παντού και αυτό την χαλαρωνε όπως και αυτή με χάιδευε στο στέρνο.
Σ- Πώς ένιωθες όλο αυτόν τον καιρό?"
Μ-Πονούσα. Μπορεί να σου φαίνεται παράξενο αλλά όταν με ακουμπουσες χαλαρωνα. Μου έλειψες. Μπορεί να κοιμόμουν, μπορεί να μην άκουγα καθαρά κάποια πράγματα όμως μου ελειπες. Προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου για να σε δω αλλά δεν μπορούσα. Σε ένιωθα δίπλα μου. Εχθές. Εχθές, ένιωθα καλύτερα και έπρεπε να ανοίξω τα μάτια μου. Κατάλαβα πως θα με βγάζετε από τα μηχανήματα. Τότε που σε άγγιξα το έκανα για να πάρω δύναμη και τα κατάφερα. Εσύ μωρό μου πως ένιωθες? " είπε.
Περνούσε δύσκολα.
Σ- εγώ ήμουν χάλια, μου ελειπες. Σε έβλεπα να τηρανιεσαι. Καποιες φορές ήθελα να βρίσκομαι στην αγκαλια σου και να μου λες πως όλα είναι καλά. Μα δεν ήμουν και με πονούσε αυτό. Στο σπιτι μας δεν πήγαινα. Πήγαινα μόνο για μπάνιο και για να αλλάξω. Ήταν άδειο χωρίς εσένα. Κοιμόμουν δίπλα σου κρατώντας σου το χέρι. Έκλαιγα. Την πρώτη νύχτα σου είπα καληνύχτα όμως απάντηση δεν πήρα. Η καρδιά μου γινόταν κομμάτια μέρα με την μέρα. Δεν μπορούσα να δεχτώ πως θα εφευγες. Πονούσα τόσο πολύ. Και ήρθε η μέρα η τελευταία όπως όλοι έλεγαν και μου ζήτησαν να αποσυνδεσω την μια και μοναδική κοπέλα που αγάπησα και θα αγαπω για πάντα. Μα πως μπορούσα να ξεχάσω εκείνο το γέλιο σου, τα μάτια σου και όλες τις τέλειες ατέλειες σου που τρελαίνομαι να βλέπω με τις ώρες. Υποσχέθηκα πως αν εφευγες απο την ζωή θα σε ακολουθούσα και εγώ. Δεν μπουρουσα ούτε λεπτό μακριά σου. Σε αγαπάω τόσο πολύ που θα εδινα την ζωή μου" είπα και σηκώθηκε και με φίλησε.
Μ-Τι θα έκανα χωρίς εσένα?"
Σ-Δεν θα το μάθουμε ποτέ γιατί θα είμαι πάντα δίπλα σου αγαπη Μου"
Μ- Μωρο μου πρέπει να φας."
Σ- Μα-"
Μ- Δεν έχει μα, θα σε ταΐσω Εγώ "
Σ-Αν είναι έτσι θα φάω"

Μελίνα p.o.v

Μετά απο καιρό ήμουν πάλι στην αγκαλια του. Πόσο μου είχε λείψει. Τον άκουγα κάποιες φορές να μου μιλάει. Ήθελα να βάλω τα κλάματα αλλά ουτε και αυτό δεν μπορούσα. Αλλά τωρα παει τελείωσαν ολα. Είμαστε και πάλι μαζί αγκαλια και φιλάω αυτά τα σαρκωδη χείλη.
Σ-Είσαι εντάξει?"
Μ-Ναι... Τώρα που ειμαι στην αγκαλια σου όλα είναι υπέροχα" ειπα και με φίλησε.
Μετά απο κάποια ώρα ακούσαμε χτύπημα στην πόρτα και είχαν έρθει όλοι να με δουν. Η μαμά μου είχε δάκρυα συγκινης όπως και όλοι οι άλλοι.
Μιλήσαμε για πολύ ώρα. Έμαθα τα νέα τους που είχα χάσει. Ο αδελφός μου πέρασε όλα τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο οπως και η Νεφέλη. Η Κατερινα ειχε ξετρελαθει απο την χαρά της. Ο Κώστας, η αδυναμια Μου, μου είπε πως ήταν η κατάσταση και πως του ελειπα. Όλοι όμως μου είπαν πως ο Σταύρος ήταν δίπλα μου πάντα. Δεν με άφησε. Με αγαπούσε πιο πολύ και από την ίδια του την ζωή. Κοιμόταν σε αυτήν την καρέκλα αντί να πάει σπίτι μας να κοιμηθεί κανονικά και όλα αυτά γιατί με αγαπούσε και με αγαπάει όπως και εγώ.
Συνηδητοποιησα πως πιο πολύ από όλους μου είχε λείψει ο Σταύρος όπως ήταν αναμενόμενο!

Heyy guys

Τι κάνετε? Πάντως η Μελίνα και ο Σταύρος είναι καλύτερα από ποτέ.
Θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορία μου.

Φιλιαα💘💘