"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 46~

Όσο σκληρή και αν είναι η ζωή σου, πάντα θα βρεις εναν τρόπο για να επιτύχεις!
************************************

Και κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες και εμείς έπρεπε να φύγουμε από Σαντορίνη. Ήμασταν στεναχωρημενοι όλοι μας, γιατί κανείς δεν ήθελε να φύγει. Όμως κανονίσαμε να πάμε και τα Χριστούγεννα.
Τώρα είχαμε φτάσει σπίτι μας και καθόμασταν αγκαλια στον καναπέ. Αύριο θα μας έφερνε η ξαδέλφη μου το μωρό.
Σ-Μωρο μου σου έλειψε το σπίτι μας?"
Μ-Εεε ναι λιγο εσένα?"
Σ-Και εμένα " είπε και χωθηκα ακόμα πιο πολύ στην αγκαλια του και εκείνος με έσφιξε απάνω του.
Μ-Αύριο θα μας φέρουν τον μικρό"
Σ-Μμ ωραιαα...Που θα κοιμάται?"
Μ-Λέω να το βαλουμε στο παιδικό δωμάτιο "
Σ-Συμφωνώ"
Μ-Πφφ βαριέμαι να πάω να αδιασω βαλίτσες"
Σ-Θα σε βοηθήσω και εγώ"
Μ-Πείνας?"
Σ-Εμμ λίγο "
Μ-Θες να φτιάξω εγώ κάτι ή να παραγγείλουμε? "
Σ-Λέω να παραγγείλουμε σήμερα για να μην κουράζεσαι και εσύ "
Μ-Μα δεν μου κάνει κόπο μωρό μου ότι θες"
Σ-Εσύ τι προτιμάς ?"
Μ-Εμμ δεν έχω πρόβλημα...μμ Καλά πάω να παραγγείλω " ειπα και χαμογέλασε.
Πήγα μέσα που ήταν το κινητό μου και παράγγειλα και μετά πηγα και κάθησα με φόρα δίπλα του.
Σ-Χαχα σιγά " είπε και του έβγαλα την γλώσσα μου.
Κάθησα στην λεκάνη του και τον κοιτούσα. Εκείνος μου έπιασε τα μαλλιά σε ένα κότσο γιατί θα μπερδευτούν.
Μου αρέσει που με περιποιείται και νοιάζεται για εμένα. Είναι μοναδικός και ιδιαίτερος. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν και εκείνον.
Θυμάμαι που ο μπαμπάς μου σε κάποια γενέθλια μου μου είχε πάρει ένα δώρο και μέσα είχε ένα χαρτάκι. Το είχα ανοίξει και έλεγε "πριγκίπισσα σε μεγάλωσα, πριγκίπισσα να σε έχουν"
Όταν το διάβασα τότε δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Τώρα όμως καταλαβαίνω. Επιθυμώ τώρα να πάω να τον αγκαλιάσω και να του πω πως είμαι πολύ ευτυχισμένη και ότι ο Σταύρος με έχει πραγματικά σαν πριγκίπισσα.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνι. Που σηκώθηκε ο Σταύρος να πάει να ανοίξει και ήταν τα σουβλάκια μας. Μιαμμμ😏.
Τα έφερε στο τραπεζάκι και αρχίσαμε να τρώμε.
Όταν φάγαμε σηκωθηκα να τα πάω μέσα για να τα πλύνω. Μετά ξανα πηγα και κάθησα στον καναπέ στην αγκαλια του Σταύρου.
Εδώ και κάποιες μέρες σκεφτόμαστε αν περάσαμε εκεί που θέλουμε.
Άνοιξα το λάπτοπ κα μπήκα για να δω αν βγήκαν τα αποτελέσματα.
Πατάω αυτά που έπρεπε και κοιτάω με ορθάνοιχτα μάτια.
Μ-Βγήκαν τα αποτελέσματα" ειπα ενώ η καρδιά μου χτυπά γρήγορα.
Έδωσα τον υπολογιστή στον Σταυρο για να δει πρώτα αυτός αν πέρασε.
Τον κοιτάω και βλέπω πως έχει ένα χαμόγελο.
Σ-Περασαα" είπε με ενα χαμογελο και με κοιταξε ενθουσιασμένος. Αυτομάτως με την χαρά του χάρηκα Και εγω.
Μ-Που?" Είπα και εγώ με ένα χαμόγελο.
Σ-Εδώ. Σε αυτήν την σχολή που θέλαμε " ειπα και έπεσα κυριολεκτικά απάνω του και τον αγκάλιασα.
Μ- Μπράβο μωρό μου " ειπα και τον γέμισα φιλια.
Μετά πήρα και εγώ τον υπολογιστή και πληκτρολογισα τα στοιχεία μου.

Βλέπω το αποτέλεσμα.

Heyy guys

Τι κάνετε?
Μμμ μην με σκοτώσετε που το έκοψα εδώ.
Θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορία μου.

Φιλιαα💘💘