"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 29~

Άκουσα κλειδιά στην πόρτα και έτσι γεννηθηκε μέσα μου η ελπίδα ότι είναι ο Σταύρος. Και ναι ήταν ο Σταύρος. Άνοιξε η πόρτα και τα μάτια του κλειδώθηκαν με τα δικά μου. Τον είδα να πανικοβαλεται. Καλά δεν ήμουν και στην καλύτερη κατάσταση. Τα χείλια μου ματωμένα. Το κεφάλι μου να τρέχει αίμα και να εχει και η μπλούζα μου λίγο αίμα. Τα μάτια μου κοκκινα απο το κλάμα και το χειρότερο είναι πως δεν είχα αντοχές για να σηκωθώ. Ο Σταύρος άφησε όπως να είναι τις σακούλες από το supermarket Κάτω και ετρεξε σε εμένα. Ηρθε και με αγκαλιασε.
Σ-Μωρό μου τι έγινε? " είπε φανερα αγχωμένος.
Ήμουν αδύναμη ακόμα και να μιλήσω αλλά έπρεπε.
Μ-Ερχόμουν στο σαλόνι και μπέρδεψα κάπου...δεν ξέρω πού ακριβώς...Και χτύπησα στο τραπεζάκι..."
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου όταν είδα όλα να μαυρίζουν.

Σταύρος P.o.v

Πήγα στο supermarket και έκανα κάποια ψωνια. Όταν γύρισα στο σπίτι είδα την Μελίνα στο πάτωμα. Τα χείλια της ήταν ματωμένα και η μπλούζα της είχε αίμα. Τα έχασα, δεν ήξερα τι να κάνω. Πήγα και την αγκάλιασα και την ρώτησα τι έγινε. Είχα φοβηθεί πολύ.
Ξεκίνησε να μου μιλάει και κάποια στιγμή έκλεισε τα μάτια της και έπεσε στην αγκαλια μου λιπόθυμη. Πανικοβληθικα και άρχισα να τρέμω, όμως η Μελίνα μου με χρειάζεται και θα μείνω δυνατός γι αυτήν. Δακρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Κοίταξα τα χέρια μου που προηγουμένως ήταν στο κεφάλι της και ήταν γεμάτο αίματα. Αμέσως την έπιασα σε στυλ νύφης και την έβαλα στο αυτοκίνητο μου. Πήγα πίσω και έκλεισα την πόρτα του σπιτιού και μετά πηγα στο αυτοκίνητο. Έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο. Ήταν ακόμα αναίσθητη. Με αυτά και με αυτά φτασαμε στο νοσοκομείο.

Την πήρα στην αγκαλια μου και μπήκα στα επείγοντα. Αμέσως μας είδαν και μου είπαν να βάλω την Μελίνα σε ένα κρεβάτι που ήταν εκεί και έτσι έκανα. Μετά ήρθαν κάτι γιατροί και πήραν το κρεβάτι ενώ έτρεχαν και φώναζαν "γρηγορα την χάνουμε ".

Κάθησα κάτω και άρχισα να κλαίω. Μετά απο λιγο ήρθαν κάποιες νοσοκόμες και μου είπαν να τους πω τι έγινε και να δώσω τα στοιχεία της Μελίνας και εμένα.

Όταν έκανα ότι μου είπαν. Πήρα τον Κώστα και του ειπα να έρθει.
Μετά απο 5 λεπτά είδα τον Κώστα με την Κατερίνα να τρέχουν προς το μέρος μου. Ήρθαν και καθησαν δίπλα μου αφού με αγκάλιασαν.
Κ(ωστας)-Τι έγινε ρε?" Είπε και φαινόταν πανικοβλημενος.
Σ-Η Μελίνα... Πήγα για κάτι ψωνια και όταν γύρισα στο σπίτι την βρήκα σε χάλια κατάσταση. Μου είπε πως πήγαινε στο σαλόνι όταν μπέρδεψε και χτύπησε το κεφάλι της στο τραπεζάκι αλλά δεν πρόλαβε να μου ολοκληρώσει και έπεσε στα χέρια μου αναίσθητη" ειπα ενώ πάλι άρχισαν να βγαίνουν δάκρυα από τα μάτια μου. Κοίταξα την Κατερίνα και έκλαιγε και αυτή. Ο Κωστας την αγκάλιασε. Που είσαι Μελινακι μου να με αγκαλιάσεις και εσύ και να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά? Που είσαι?
Η Μελίνα χαροπαλεύει εκεί μέσα και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την βοηθήσω. Δεν μπορω να ξερω πως πονάει και εγώ να μην μπορώ να την βοηθήσω!

Δεν μιλούσε κανείς μας. Κοίταξα τον Κώστα και ήταν βουρκωμενος. Αν πάθει κάτι η Μελίνα δεν θα το αντέξω!
Κ(ατερινα)-Νομίζω πρέπει να πάρουμε τους γονείς της Μελίνας "
Σ-Ναι πρέπει " ειπα και σηκωθηκα. Τους πήρα τηλέφωνο και τους είπαν να έρθουν εδώ.
Μετα απο λίγο ήρθαν και ήταν ταραγμενοι όπως όλοι άλλωστε. Τους είπα τι έγινε και άρχισαν και αυτοί να κλαίνε.

Μαα καλά 3 ώρες και μπορεί και παραπάνω είναι μέσα η Μελίνα. Δεν έχουμε κανένα νέο. Και αν έχει πάθει κάτι το κοριτσάκι μου?

Κάποια στιγμή είδα έναν γιατρό να έρχεται προς το μέρος μας. Από το βλέμμα του δεν μπορούσα να διακρίνω αν είχε καλά ή άσχημα Νέα.
Επιτέλους ήρθε δίπλα μας και εμείς βέβαια τον Ρωτήσαμε τι γίνεται.

Γ(ιατρος)- Λοιπόν..." είπε με ένα ανεκφραστο βλέμμα.

Heyy guys

Άραγε τι θα γίνει με την Μελίνα μας? Πείτε μου τι πιστεύετε.
Θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορια μου.

Φιλιαα 💘💘