GESTOPT! Nieuwe versie binnenkort online!

♂Hoofdstuk 1♀

Yara

Na een hele lange reis van Kansas City ben ik eindelijk voor mijn nieuwe appartement in Seattle. Wanneer ik uit mijn auto stap besef ik dat ik een beetje stijf ben van de lange rit, de rit was net iets minder dan 30 uur geloof ik. Ik pak de twee dozen uit mijn achterbak, dat zijn de laatste spullen die ik mee moest nemen de rest is al hier.

In het gebouw neem ik de lift naar mijn appartement aangezien het op de 8e verdieping is en ik nu vooral geen zin hem om zo veel trappen te lopen na zo een lange reis achter m'n rug. Al snel ben ik op de 8e verdieping ik loop een stukje verder totdat ik bij mijn appartement ben, ik stop voor de deur zet de dozen op het grond en pak de sleutel uit mijn jaszak. Daarna steek ik hem in het slot en open ik de deur. Ik raap de dozen weer op en loop naar binnen, binnen is het erg donker gelukkig is de deur nog open en komt er licht van uit de gang naar binnen. De dozen zet ik op de bank terwijl ik me naar de lichtknop haast. Ik druk erop, maar de lichten gaan niet aan. Ik druk er nogmaals op, en nogmaals maar er gebeurt niks. Ik besluit om te kijken of het licht het in de andere kamer wel doet. Maar nee hoor daar werken ze ook niet. Heb ik dat nu weer! Ik weet helemaal niks van verlichtingen of waarom ze het in hemelsnaam niet doen.

Ineens krijg ik een idee... zou ik bij degene die tegenover mijn woont vragen of hij/zij verstand heeft van zulke dingen of tenminste of ze misschien kaarsen hebben dan kan ik tenminste dat als verlichting gebruiken want ik haat darkness! It's scaring the shit outa me! Oke dat doe ik, ik loop weer naar de gang en druk langzaam op de deurbel van de persoon of misschien wel personen die tegenover mij wonen.

Na even gewacht te hebben gaat de deur open, een jongen met alleen een broek aan komt tevoorschijn. Ik kijk even naar zijn blote bovenlijf waarna hij mij van top tot teen scant. "Hey uhm sorry dat ik hier zo laat aanbel maar, ik ben hier zojuist verhuisd en mijn verlichting doet het niet... dus vroeg ik me af of jij daar verstand van hebt of andere misschien kaarsen hebt?" Vraag ik en bijt op mijn lip. De jongen lacht even. "Natuurlijk, ik zou zo even een shirt aantrekken en dan kom ik en kijkje nemen. Goed?" Vraagt hij. "Goed, dankje" Bedank ik hem, van mij had hij ook zonder shirt mogen blijven geen probleem denk ik bij mezelf. Ik blijf op de gang op hem wachten aangezien het daar lichter is dan in mijn appartement.

Een paar seconden later komt de jongen terug, hij heeft een zwart shirt aan en een zaklamp in zijn handen. "Wat is je naam eigenlijk?" Vroeg hij toen hij mijn appartement binnen liep en de zaklamp aandeed. "Yara" Laat ik hem weten. "Je naam past je wel, ik ben Samuel" Stelt hij zichzelf voor. "Weetje toevallig waar je meterkast zich bevindt?" Vraagt Samuel, maar ik schud met mijn hoofd. "Ik zal het niet weten" Bijt ik op mijn onderlip, het is een gewoonte van me die ik doe als ik van iets niet zeker ben of gewoon een beetje bang. "Weet je dat dat gebijt op je lip eigenlijk heel aantrekkelijk is?" Zegt Samuel ineens, terwijl hij de meterkast zoekt. "Pardon?" Vraag ik, ik wil zeker zijn dat hij het echt heeft gezegd en dat ik me het niet voorgesteld of verbeeld hen. "Uhm... uh je hoorde me wel" Antwoord hij, waarna hij vervolgt met: "Hebbes, je meterkast is hier. Kun je de zaklamp even van me overnemen en op de meterkast schijnen?" Vraagt hij, nu hem ik geen tijd meer om na te denken over wat hij hiervoor zei en knik snel. "Ja" Zeg ik. Samuel geeft me de zaklamp en ik schijn op de meterkast hij opent het klikt op een knopje en ineens gaan de lichten aan. Hij sluit de meterkast en kijkt me aan. "Owh, het was niet eens zo moeilijk" Zucht ik, en bijt perrongeluk weer een op mijn lip ik heb er gewoon geen controle over. "Ja nou je lichten doen het weer, en je bijt weer op je lip en ik denk dat je het niet expres doet of vooral dat het niet zulke bedoelingen heeft... maar het heeft soms effect op andere in je omgeving..." Zegt hij terwijl hij de meterkast weer dicht doet, ik kijk hem niet begrijpend aan. "Maar eh, leuk je te leren kennen Yara. Ik ga nu maar eens, en ja bel maar weer aan als er iets is" Knipoogt hij en loopt mijn appartement uit, hij sluit de deur achter zich en daarna hoor ik dat zijn eigen deur ook dicht doet.

Dit jongen, Samuel hij is best raar maar tegelijk ook pakkend en aantrekkelijk... Uhg Yara geen tijd voor zulke gedachtes vertel ik mezelf. Ik neem een douch waarna ik in bed kruip ik ben zo moe en morgen is al meteen mijn eerst werkdag hier in Seattle!

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Hey hey, hoe vinden jullie de eerst hoofdstuk? Ik hoop een beetje leuk hihi.

Uhm ja als jullie dit leuk vindem zou ik mijn best doen om uiterlijk volgend zondag weer te update :)

Dus wees geen stille lezer stem/vote en comment/reageer❤️