GESTOPT! Nieuwe versie binnenkort online!

♂Hoofdstuk 4♀

Yara

"W-wat?" Vroeg Samuel duidelijk geschrokken. "Ja, je noemde Sophia terwijl we seks hadden.." Leg ik uit, en Samuel fronste. "Dat is niemand.. Sophia is niemand!" Zei hij en volgens mij was ik niet de gene die hij wilde overtuigen maar hij zelf. Het enige wat ik me wel afvraag is wie Sophia is, en waarom Samuel niet over haar wilt praten. In de tussentijd was Samuel van het bed opgestaan en naar zijn bureau is gaan lopen, net voordat ik het kon zien draaide hij een fotolijstje naar het muur zodat het foto er op niet meer zichtbaar is. "Ik.. Ik denk dat het beter is als je naar huis gaat" Zuchtte Samuel, het gaf me een slecht gevoel dat hij me wegstuurde maar ik kan er niet tegen op.
"Okè" Antwoordde ik terwijl ik opstond en me aankleedde.
"Voordat je gaat doe even je nummer in mijn phone" Zei Samuel bij de voordeur. Ik pakte zijn telefoon en toetste mijn nummer in. "Ik zie je op werk" Snel gaf ik hem zijn telefoon terug en liep naar de gang ik deed mijn de deur van mijn appartement open en liep naar binnen. Ik duwde mijn deur dicht en leunde tegen hem. Ineens voelde ik me zo verdrietig maar ik wist niet waarom..

De volgende dag word ik alweer vroeg wakker zodat ik op tijd ben op mijn werk. Terwijl ik de koffiezetapparaat aan doe, scrol ik even door mijn telefoon zie. En dan zie ik dat ik een appje heb van een onbekend nummer.

Onbekend: Hey met Samuel, het spijt me dat ik je zo wegstuurde.. ik voelde me niet zo lekker vandaar.

Ik weet dat hij liegt hij stuurde me niet weg vanwege de reden die hij onder mijn neus probeert te duwen het was die Sophia wie het ook mag zijn. Ik sla zijn nummer op, en stuur hem terug dat het al goed is. Inmiddels is mijn koffie klaar, ik drink hem op en maak me daarna klaar voor werk. Ik doe dit keer een lichtblauw jurk, met een lekkere zacht stof waar ik zo veel van hou. Ik krul mijn haren zoals altijd en doe daarna ook mijn nette hakken aan. Een klein beetje make-up en ik ben klaar.

Op mijn werk aangekomen tref ik weer een stapel met papieren die gesorteerd moeten worden, dus begin ik er ook meteen aan. Maar eerst laat ik Kevin weten dat ik er ben. "Goede morgen, meneer ik bedoel Kevin" Zeg ik als ik binnen ben. "Goede morgen, Yara. Ik heb ook vandaag een stapel met papieren op je bureau gelegd en zodra die af zijn mag je naar huis verder wil ik vandaag dat niemand me stoort dus stuur iedereen maar weg die me wilt spreken, oké?" Snel knikte ik begripvol. "Ja!" Ik liet Kevin met rust en ging zelf maar eens aan de slag.

De tijd ging snel voorbij, toen de stapel op mijn bureau eindelijk af was was het 2 uur in de middag. Dat word lekker vroeg naar huis. En ineens bedacht ik me, Samuel heeft me vandaag niet opgezocht voor lunch. Ik vraag me af waarom, want in zijn appje wilde hij het denk ik gewoon goed maken maar blijkbaar heeft hij geen behoefte aan een lunch met mij. Terwijl ik weg gezonken ben in mijn gedachten tikt er iemand op mijn rug. "Hey, zou je Kevin kunnen vertellen dat ik er ben?" Vroeg een meisje die waarschijnlijk niet veel ouder was dan ik, ik schat haar rond een jaar of 23. "Sorry maar ik mocht van Kevin niemand binnen laten.." Antwoordde ik, het meisje lachte even. "Zeg maar dat tegen Kevin dat Cecilia er is" Zei het meisje, ik knikte en belde Kevin via de telefoon. "Met Kevin Olhouser" Hoorde ik Kevin aan de andere kant van de lijn. "Hallo Kevin, met Yara uhm er is hier een meisje genaamd Cecilia en ze wilt je spreken mag ze naar binnen?" Vroeg ik, hopend dat ik Kevin niet stoor. "Natuurlijk! Laat haar meteen binnenkomen!" Antwoordde hij, ik voelde een opluchting maar maar ik was ook in de war. Kevin had me toch verteld niemand naar binnen te laten, maar die Cecilia mag wel naar binnen? "Oke, dag" Antwoordde ik. "Wacht Yara, ik heb nog een aantal brieven voor je hier die gesorteerd moeten worden kom je die even halen?"
"Ja ik kom er aan!"Zei ik en hing nu echt op. "Je mag naar binnen" Antwoordde ik. "Top! Dankje!" Zei Cecilia en liep naar binnen, en ik volgde haar. "Hey schatje!" Zei Kevin toen hij haar zag. Cecilia en Kevin? Cecilia lijkt veel jonger dan Kevin zou ze dan toch zijn vriendin of vrouw zijn? "Hey lieverd" Zei Cecilia en gaf Kevin een kus, snel keek ik ongemakkelijk weg. "Oh ja Yara hier zijn de brieven" Kevin gaf me de brieven aan. "Dank u wel, dan uhm ga ik maar weer" Snel liep ik uit de kantoor van Kevin.

Toen de brieven ook gesorteerd waren kon ik naar huis, ik deed de computer uit en maakte me klaar om naar huis te gaan. "Hey ik hoorde van Kevin dat je vandaag geen lunch pauze heb gehad. Zin om samen te lunchen?" Ik draaide me om en zag Cecilia voor mijn bureau staan. Lunch met de vriendin of misschien zelfs vrouw van mijn baas? Is dat niet een beetje raar? Nou ja ik heb niet geluncht vandaag en sterf van de honger dus het maakt me verder niet uit! "Ja hoor, gezellig" Antwoordde ik en glimlachte naar haar. "Mooi, laten we gaan!" Cecilia glimlachte ook naar mij, ze was eigenlijk hartstikke aardig al kende ik haar nog niet persoonlijk.

Na een heerlijk lunch, en ook nog een fijn gesprek kom ik eindelijk thuis. Cecilia bleek dus hartstikke aardig te zijn, ze vertelde me hoe ze Kevin heeft ontmoet op een koude winter avond in Seattle. Ze was op een belangrijk vergadering, en toen ze in haar auto stapte deed die het gewoon niet. Kevin bood haar toen een lift.. en zo werden ze verliefd op elkaar en noem maar op. Ze vertelde me ook hoe lief kevin voor haar was, en dat ze eigenlijk 29 was en ik had haar 23 geschat verder hebben Kevin en zij 12 jaar verschil maar zijn ze toch zo gelukkig. Dat bewijst opnieuw dat leeftijd een getal is waar we ons niet zo druk over hoeven te maken!

Ineens werd er hard op mijn deur gebonsd. "Yara! Doe open!" Hoorde ik de stem van Samuel. Ik deed mijn deur open en daar stond hij dan zijn oog was blauw, zijn knokkels waren open, op zijn liep was opgedroogd bloed te zien. Als ik hem niet had gekend, en hem zo op straat zou zien zou ik van hem schrikken. "Wat is er met jou gebeurd?!" Vraag ik geschrokken, in een poging om mijn vraag te negeren zegt hij dan: "Yara ik heb je nodig.." Hij liet duwde zichzelf op mij en knuffelde me zoals een bang kind, alleen dit kind hier was groot en had duidelijk hulp nodig.. maar hoe kon ik hem helpen als hij me wel opzocht maar me niet tot zich in liet?

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Oh oh wat zou Samuel hebben gedaan? Hahaha dat is voor mij een weet, en voor jou een vraag. Maar weest niet bang je komt er snel genoeg achter! Hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Laat het me weten!

Please Vote & Comment x