GESTOPT! Nieuwe versie binnenkort online!

♂Hoofdstuk 26♀

Yara

"Je moet nu goed luisteren wat ik zeg en het precies zo uitvoeren, okay?" Vraagt hij in een serieuze toon. "Maar ik-" Probeer ik maar hij onderbreekt me. "Ik beloof je alles uit te leggen, maar op dit moment moet je echt goed luisteren en doen wat ik zeg!" Zegt hij. "Okay" Geef ik toe. "Yara, ik wil dat je nu zo snel mogelijk naar je slaap kamer gaat pak de rode envelop van onder je bed en ga dan zo snel mogelijk naar je balkon" Rode envelop onder me bed? Ik loop er heen en er ligt inderdaad een rode envelop onder me bed. Ik pak hem snel zonder er verder over na te denken doe ren ik naar de balkon en dan hoor ik dat de deur in een klap open gaat. "YARA! schiet op!" Roept Samuel die het ook heeft gehoord. Mijn hart gaat sneller kloppen, het voelt als of die uit mijn ribbenkast gaat springen. "Spring nu naar de balkon onder de jouwe" Zegt Samuel. "Dat kan ik niet, ik ga echt vallen" Samuel haalt even adem. "Geloof me je kan het! Je moet daar nu echt weg!" Ik bijt in de rode envelop en houd me aan de rand de balkon vast. En dan zie ik Jackson met een groep mannen die mijn appartement doorzoeken, Jackson's ogen vallen op mij neer. "Daar!" Roept die hard. "Nu Yara!" Hoor ik Samuel aan de telefoon zeggen. Ik knijp mijn ogen dicht en laat mijn handen los...

Binnen iets meer dan 2 seconden word ik opgevangen. "Doe je ogen open" Hoor ik zacht gefluister. Ik doe mijn ogen open en zie dat Samuel me heeft opgevangen. "We moeten nu echt gaan Yara kom!" Hij laat me op de grond vallen en pakt mijn hand vast. "Kom!" Zegt die als ik hem met grote ogen blijf aankijken. Samuel sleurt me mee door de appartement, dan rennen we snel naar de trappen. Aangezien we op de 7e verdieping zijn zijn het ook aardig trappen lopen. Als Samuel en ik op de 3e verdieping zijn horen we boven ons geschreeuw: "Schiet op! Daar zijn ze!" Ik kijk Samuel bang aan en terwijl ik hem aankijk struikel ik over mijn eigen voeten heen en val voor over op de trappen. "Yara kijk uit, gaat het?" Fluistert hij. "Ja het gaat" Lieg ik, maar het doet echt pijn. Ik probeer op te staan maar dat lukt niet. "Dat wordt hem niet, kom hier" In een snelle beweging tilt hij me op en draagt me naar beneden. "Sorry, ik heb mezelf net een fles wijn gevoerd" Leg ik uit. "Het geeft niet" Zegt hij. Als we beneden zijn rent hij snel naar de deuren. Hij duwt ze open en rent snel naar buiten. Achter ons aan komen Jackson en de groep mannen. Maar op dat moment stopt er een auto voor Samuel en mij. "Instappen!" Roept de jongen die de auto bestuurd. Samuel gooit me snel op de achterbank, vervolgens komt hij naast me zitten, gooit de de deur dicht en we rijden weg. Precies op tijd!

"Hey, gaat het?" Vraagt Samuel dan. "Ja" Zeg ik kort af, nog steeds in de war van wat er zojuist gebeurd is. "Kijk me aan" Zegt Samuel. Langzaam kijk ik hem aan. "Zodra we veilig zijn leg ik je alles uit, ik beloof het!" Ik knik. Dan draai ik me hoofd de andere kant op en kijk uit het raam. "Yara je trilt.. kom hier" Zegt Samuel. Hij doet zijn jas uit en zet het op me als een deken. Dat trekt hij me dichter naar zich toe, als hij maar wist hoe lang ik hier naar verlangt heb. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder zakken. "Waarom heb je me in de steek gelaten?" Vraag ik en veeg een ontsnapte traan weg. "Als ik was gebleven was je in gevaar, net als nu je bent in gevaar dankzij mij.. daarom wilde ik je niet in mijn leven toelaten Yara kijk wat er gebeurd is" Zucht hij. "Beloof dat je me nooit meer in de steek laat Samuel, beloof het me!" Huil ik. "Ik beloof het! Het spijt me" Opgelucht blijf ik liggen, en heb totaal niet door dat ik in slaap val.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nieuw hoofdstuk let me know hoe jullie het vindenxx