GESTOPT! Nieuwe versie binnenkort online!

♂Hoofdstuk 17♀ Q&A

Yara

De volgende dag ben ik zoals altijd vroeg op mijn werk, en loop naar Kevin's kantoor. "Goede morgen" Zeg ik als ik binnen loop. Hij kijkt me glimlachend aan: "Goede morgen Yara!" Zei hij. "Heb je zin om weer manuscripten te beoordelen?" Vraagt Kevin, meteen knik ik hevig. "Heb je eigenlijk nog meer van Samuel?" Vraag ik voordat ik me kan inhouden. "Manuscripten niet meer 'Ik hou van jou' heeft hij een paar weken geleden afgerond en de rest zijn al echte boeken dus nu is het afwachten tot hij nieuw werk uitbrengt" legde Kevin me uit en ik knikte. "Oh oké"
"Maar wees niet bang Yara ik heb nog meer manuscripten die je waarschijnlijk leuk gaat vinden, hier probeer deze een uit" Zegt Kevin en geeft me een map aan. "Oké, dankje!" Antwoordde ik en liep naar de deur. "Zou ik Cecilia vragen of ze tijd heeft voor een lunch?" Vraagt Kevin dan. "Oh ja! Gezellig!" Zei ik glimlachend. "Mooi, ga jij maar alvast aan het werk!" Ik knikte en liep naar mijn bureau die voor Kevin's kantoor staat.

Ik nam plaats op mijn bureaustoel en keek op mijn bureau. Dit keer ligt er weer geen koffie, ik schud met mijn hoofd waarschijnlijk was dat gewoon eenmalig. Ik open de manuscript en duik er met mijn gedachten in.

"Yara kom je mee lunchen?" Het is als of iemand me wat vraagt naar ik ben te druk in gedachten over de manuscript dag ik het niet hoor. "Yara!" Dit keer schrik en kijk op. "Eindelijk! Ik begon al te denken dat je in trans was of zo iets!" Lachte Cecilia. "Oh" Lachte ik. "Nee hoor, natuurlijk niet" Voegde ik er aan toe terwijl ik mijn jas aan deed. "Mooi, laten we gaan!" Zei Cecilia.

Op weg naar de restaurantje waar we zouden gaan lunchen vertelde Cecilia me dat ze al een afspraak heeft gemaakt voor de huisarts. Zij en Kevin hebben gister avond al kinderkamers bekeken, en ideeën verzameld. "Ik heb er echt zo veel zin! Kan je het je voorstellen Kevin en ik als ouders" Ze glimlacht van oor tot oor, ik kan aan haar zien dat ze blij is met de resultaat die de zwangerschapstest aangaf. "Ik denk dat jullie hele goede ouders worden" Zeg ik en dan kijkt ze me aan. "Dankje Yara, het betekend echt veel voor me. Ondanks dat we elkaar pas geleden hebben leren kennen voelt het als of ik je al jaren ken, en we hebben heel wat verschil in leeftijd maar dat voelt helemaal niet zo je bent een jongen vrouw die veel volwassener is dan andere op je leeftijd" Het is fijn om dit te horen, het is als of de moeite die ik al die jaren heb gedaan gewaardeerd worden. Alle hoge cijfers en mijn volwassene brein komen me nu goed van pas. "Awh Cecilia dit betekend ook veel voor me! En vooral omdat jij ook mijn enige vriendin bent die ik tot nu toe hier in Seattle heb" Cecilia glimlacht. "Meid je krijgt vast veel meer vriendinnen hier wees niet bang" Ik knik. "Niet dat ik heel veel vrienden nodig heb een of twee zijn genoeg" Antwoord ik.

Na een tijdje zijn onze borden leeg en gaan we afrekenen. "Heb je trouwens al besloten of je naar het Halloween feestje komt?" Vraagt Cecilia dan. Ik denk even na: "Ja, ik denk dat ik kom!" Zei ik puur ter plekke bedenken, ik heb geen idee of Samuel mee zou willen of dat ik hem mee wil. "Leuk! Als wat ga je verkleed?" Vraagt Cecilia enthousiast. "Een zombie?" Vraag ik. "Ja gaaf! Ik ben een vampier en Kevin is Dracula"
"Bijpassend" Grinnik ik. "Maar echt?" Zegt ze sarcastisch en we lachen. Als we hebben afgerekend gaan we weer terug naar mijn werk. Cecilia klopt bij Kevin aan terwijl ik mijn jas weer ophang. "Een maand en niet lang Samuel! We hebben je hier echt nodig!" Hoor ik Kevin zeggen als Cecilia de deur opent. "Ja, een maand is voldoende!" Hoor ik Samuel's stem, hij is hier en kwam me niet eens opzoeken denk ik bij mezelf. "Oké, ga nu maar" Antwoord Kevin, Cecilia loopt verder naar binnen terwijl Samuel'/ voetstappen dichterbij hoor komen hij sluit de deur achter zich en wanneer hij zich omdraait kruisen ons blikken elkaar.

"Yara.. uhm wil je even mee lopen ik moet je wat vertellen" Zei hij en kwam naar mijn bureau. "Oké?" Zei ik en liep mee. We stapten in de lift en gingen helemaal naar de laatste verdieping, daar gingen we een trap op. Samuel opende een deur het was een soort van terras en je kon vanaf hier een groot deel van Seattle bekijken. Het is een mooi uitzicht. Samuel loopt verder naar het rand, ik loop achter hem aan. "Waar wilde je het over hebben?" Vraag ik dan. Samuel pakt mijn hand vast en kijkt dan naar Seattle. "Yara ik moet weg" Zei hij. "Je moet weg?" Vroeg ik niet begrijpend wat hij precies bedoeld. "Ja ik moet weg, maar het is maar tijdelijk voor een maandje" Zuchtte hij. "Maar waarom dan?" Vroeg ik nog steeds vrij weinig begrijpend. "Ik ehm, ik kan het niet vertellen-"
"Je kan het me niet vertellen? Dit is belachelijk waarom heb je me hier heen gebracht?" Vraag ik. "Kijk ik wil het je vertellen echt waar! Maar hoe minder je weet hoe beter dat voor jou is, en ik beloof je zodra ik weer terug ben kunnen we verder gaan met de friends with benefits afspraak" Zegt hij. "Echt waar?" Vraag ik afkeurend. "Meen je dit?" Voeg ik er aan toen. "Ja, hoezo?" Vraagt hij, ik voel me van binnen breken hij weet niet eens wat ik bedoel.
"Laat naar Samuel! Ga weg, en laat me met rust! En wanneer je terug bent zoek me niet op, ons zogenaamde friends with benefits afspraak is voorbij!" Zeg ik dan en draai om zodat ik weg kan lopen. "Maar Yara..!" Roept Samuel me achterna. "Nee Samuel, het is nu echt voorbij" Zeg ik nog altijd met mijn rug naar hem toe en dat is maar beter ook zo ziet hij mijn tranen niet die nu over mijn wangen lopen. Ineens word mijn pols vast gepakt en draait Samuel me naar zich toe. Hij duwt zijn lippen op de mijne, zachtjes bijt hij op mijn onderlip vragend voor toestemming zonder dat ik er controle over heb geef ik die. Zijn tong dringt mijn mond binnen maar dan raap ik me op en duw hem weg. Ik keek hem aan met betraande ogen. Toen draaide ik me om en liep snel weg, wetend dat dit misschien de laatste keer is dat ik Samuel zie. In de lift sluiten de deuren zich stiekem hoop ik dat Samuel ineens aan kont rennen ze opent en me verteld dat hij niet weg gaat. De deuren sloten zich en de lift ging naar beneden. Samuel kwam niet. Terwijl de lift nog lager zakte, vulde mijn ogen zich met tranen en liepen ze over op mijn wangen.