Chapter 27

58 3 2
                                    

+++++

Guilty

Unti-unti kong iminulat ang mga mata at kasabay no'n ang ilaw na tumatama sa'kin. Hindi ko kaya itong tignan, nakakasilaw. Everything seems so vague, naguguluhan ako. They are saying something that I don't understand. May mga taong nakamask at naka-puti sila lahat. They were pumping my heart.

"One, two, three, clear!"

My body bounced back as they pumped it over and over. I can't breathe. It's hard to breathe.

"One, two, three, clear!"

I immediately felt my heart beats so fast.

"She's stable now."

I am stable. What was happening? I don't understand why I heard so many voices. I am so confused. I tried to open my eyes again but I can't. Hindi ko na pinilit ang sarili ko at hinayaan nalang makatulog ulit.

Hindi ko alam kung ilang oras ako nakatulog pagkatapos ng mga narinig ko. I slowly opened my eyes. White walls, white curtains, everything is white.

Nasaan ako?

"Roiss?! Roiss! Oh god!"

"Call the doctor!"

"She's awake now Jarell!"

Roiss? Jarell?

My heart skips a beat. Iginala ko ang mata sa paligid. Madami silang nandito sa loob ng kwarto. Umiiyak.

May isang babaeng pumasok sa kwarto. Nakaputi kasama ang isang lalaking tingin ko ay apprentice niya. She examined my eyes and my breathing. She smiled.

"She's perfectly fine now."

I heard gasps.

Lumapit silang lahat sa akin. Anong nangyari? Bakit ako nandito?

"W-Why I am h-here?" I stuttered.

I don't remember why.

"Ma? Bakit ako nandito? And who are they?" tanong ko sabay tingin sa mga taong kanina pa nakatingin sa akin at umiiyak.

"Sila iyong nakabunggo sa inyo anak. They were sorry for what happened. Hindi sila umalis hanggat hindi ka okay."

Inyo? May kasama ako. Hindi lang ako ang naaksidente. My tears started to fall.

"I g-got an accident?"

Tiningnan niya ako ng may pag-aalala. She gently caresses my hair. Umiiyak ito.

"O-Oo anak at ilang araw ka nang nandito sa ospital. It's been six months."

Six months? Ganoon ako katagal nandito? I looked confused. Pero parang kanina lang ako nirevive? It was that months ago?

"B-Best."

Napatingin ako sa isang babae. I looked confused. Is that my best friend? Bakit nag-iba ang kulay ng buhok niya? Did she dyed it with red?

"C-Clarisse? Reijan...Kim. N-Nandito kayo."

Lumapit ang mga ito sa'kin at niyakap ako. I smiled to the three.

"Oh my gosh! I am so worried about you Roiss!"

"I'm fine now," sabi ko sabay tingin sa lalaking kanina pa nakatingin sa akin. Hindi ito nagsasalita at nasa gilid lang. I looked away as I entertained my friends.

Kwento ng kwento si Clarisse sa mga nangyari six months ago. Kung paano sila nagulantang sa aksidente ko. Sayang daw at hindi ako nakapag-attend ng graduation namin. Nakangiti lang ako the whole time.

Its So Called COMPLICATED Where stories live. Discover now