Mój obiekt pożądania

Rozdział 14

Julka odsunęła się ode mnie i spojrzała mi w oczy. Ten wzrok pokazywał tak wiele emocji i tak bardzo przewyższał w nim strach. Uśmiechnęłam się, bo niby co ja teraz miałam zrobić. Pocałować ją i jak w tanich produkcjach kina amerykańskiego wszystko będzie dobrze? Raczej skończyło by się to więzieniem albo czymś podobnie chujowym. Zebrałam się w sobie.
-Obejrzymy jakiś film? Tylko błagam nie żadna komedia.
-Horror?-Zapytała z uśmiechem.
-To może jednak ta komedia...
-Nie lubisz?-Zapytała ze zdziwieniem.
-Boję się później chodzić do łazienki itd.-Zrobiłam zażenowaną minę.
-Czyli horror najwyżej będziesz się prosić o zapalenia światła. W życiu bym nie powiedziała, że możesz bać się horrorów.
-Dużej ilości rzeczy Pani o mnie nie wie.-Uśmiechnęłam się zadziornie.
-Pani?-Zapytała.
- Nie wiesz. Pomyłka.
- To czego jeszcze się boisz? Hm...
-Wysokości, pomieszczeń bez okien, ciemności takiej zupełnej i pająków.-Uśmiechnęłam się zmieszana.
-Kto by pomyślał, że wygadana i pewna siebie, a tak łatwo wystraszyć.-Zaczęła się śmiać.
-To wcale nie jest śmieszne, oglądamy ten film?
-Oglądamy.
Na moje szczęście nie był to horror z rodzaju egzorcyzmów czy innych popapranych wydarzeń. Całkiem dobry thriller moim zdaniem. Za to Julia chyba liczyła na to, że będę chować głowę pod kołdrę.
-Fajny ten film.-Powiedziałam z uśmiechem pełnym dumy.
-A podobno się boisz.
-Owszem, ale bardziej takich pokroju rec. Po tym nie chodziłam do łazienki w nocy.
-W takim razie wiem co będzie następne.
-Ni chuja,żadnego popapranego filmu.
-Ej, ej nie zapominaj się. Chyba czas spać.- Powiedziała podniesionym tonem.
-Przepraszam, ale naprawdę to chory film.
-Mimo wszystko, słowa za ostre.
-Wiem, dobranoc.
-Dobranoc mała.
"SAMA JESTEŚ MAŁA"
Przytuliłam głowę do kołdry, którą ujęłam między udami i momentalnie zasnęła.
                                   **
Obudziło mnie słońce wpadające przez okno do hotelowego pokoju. Trochę jak w romantycznej komedii, ale jednak nie ten scenariusz. Wstałam i ku mojemu zdziwieniu Julii nie było w łóżku.
"Gdzie ona polazła?"
Wstałam, wzięłam prysznic i w hotelowym szlafroku zaczęłam przeglądać Social media.
"Boże, jak dobrze, że ja zamiast w szkole mam prawie wakacje."
- Jestem!- Po pokoju rozległ się krzyk zguby.
- Mogłaś zostawić chociaż karteczkę, "Żyję nie porwali mnie kosmici..."
-Bez przesady, chwilę mnie nie było.
- Nie wiem ile czasu wyszłaś przed moja pobudką, ale zdążyłam się umyć I przejrzeć pół Internetu.
- No dobra dłuższą chwilę, ale zawsze to Ty mnie rano zaskakujesz, tym razem moja kolej. Mam flan taki prawdziwy.
- To chyba bardziej deser niż śniadanie.-Odpowiedziałam w sarkastycznym tonie. 
- Owszem, ale raz można zgrzeszyć.
- Raz powiadasz, a ja nie pamiętam kiedy jadłam porządny soczysty posiłek.
- W takim razie po zajęciach pójdziemy porządną sieste obiecuję.-Po tych słowach pokazała rząd białych zębów.
- Trzymam za słowo!
Gdyby flan był w Polsce myślę, że ważyłabym pół tony. Po naszym jakże wartościowym śniadaniu wzięłam się za siebie i przygotowałam do wyjścia. Dziś mają być ciekawe zajęcia. Więc mam nadzieję, że wyniosę z nich wiele wartościowych i nowych dla mnie rzeczy. Choć przy Julii wszystko idzie na drugi plan. Nie wiem co bardziej przeważa moje zadurzenie czy podirytowanie tym jaka jest skomplikowana.