Love C. ✅

Chapter 29

Chapter 29

Panay ang tulo ng luha ko. Nagsisisi ako na lumayo ako kina Ford. Sana kung hindi ako nag-inarte eh hindi ako hawak ng kung sino man 'tong lalaking 'to ngayon. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng mga laman ko. Namamawis na rin ako ng todo. Idagdag pa na masakit ang katawan ko dahil hindi maingat ang pagkakahawak niya sa akin.

"Sino ka ba? Pakawalan mo ako." Pakiusap ko sa lalaking may hawak sa akin. Kuntodo na ang panginginig ko at nagpipigil na lang ako sa pag-iyak.

Buong buhay ko ngayon lang ako natakot ng ganito. Gusto kong humingi ng tulong pero alam kong walang kwenta yun dahil wala rin namang makakatulong sa akin. May takip ang mga mata ko at nakatali ang mga kamay ko. Basa na ang telang nakatakip sa mga mata ko dala ng pinaghalong luha at pawis.

"Pakiusap," I begged. "Let me go,"

"Shut up!" Mariin ang di pamilyar na  boses ng nagsakita. Nakaramdam naman ako ng di maipaliwanag na takot.

I am silently praying na sana makita na nila ako. Na sana it wouldn't be too late for them to find me.

Biglang tumigil ang sasakyan at hinila ako palabas. Malansang amoy ang bumungad sa akin. Hindi yung malansang isda na amoy.

Parang amoy patay.

Nanginig ang mga laman ko at nagpumiglas ako habang sumisigaw pero parang wala lang yun sa lalaking may hawak sa akin ngayon. Ang lakas na ng sigaw ko pero wala pa ring epekto.

Napaigik ako ng itulak ako ng lalaking may hawak sa akin. Kinapa ko ang paligid. Hindi gumagana ang utak ko. Wala akong maisip na gawin kundi ang sumigaw at humingi ng tulong. This type of scene from the movies I watched is very different in real life. Talagang nangangatog ako ngayon. I feel pathetic.

"Kuya!" Sigaw ko. "Kuya! Tulong!" Napahagulhol na naman ako ng iyak. Niyakap ko ang tuhod ko at umiyak. Yan lang ang kaya kong gawin, ang umiyak ng umiyak na parang bata. Because what can I do? Hawak nila ako at may tali ako sa kamay. Kahit walang tali ang paa ko di ko naman alam saan ako pupunta.

"Consider this as a warning." Saad ng boses mula sa kung saan.

Inikot ko ang ulo ko upang hanapin ang pinanggagalingan ng boses.

"You're a pretty one, aren't you?" Aniya saka humalakhak.

"Please. Hindi ko alam kung bakit mo ako kinuha pero please let me go!" Pumiyok ang boses ko sa kakasigaw pero tumawa lang siya. Pinagtatawanan niya ang nakakaawa kong itsura. Tawang nakakaloko.

"I doubt it. You saw me, right? You saw me before the accident." Bigla akong natigilan.

Nahigit ko ang paghinga ko ng mapagtanto kong ang lalaking sinasabi nilang Marquez ang nasa harapan ko ngayon o kung nasaan man siya dito sa lugar na ito.

"I-ikaw si Marquez?"

"Correct. And your boyfriend owe me. My girl in exchange of your life."

"Hindi niya ako girlfriend! Hindi ko siya kaano ano! Wag mo akong idamay dito! Wala na akong pakialam kay Ford. Please, let me go!" Humagulhol na ako pagkatapos kong sumigaw.

Naramdaman ko ang kamay niya sa mukha ko. Umatras ako pero hinawakan niya ang panga ko. "Ikaw, walang pakialam but I doubt Walker thinks the same. They are looking for you as of now." Saka niya marahas na tinulak ako dahilan para mapatumba ako. Since my arms are awkwardly tied together, the impact cause a painful crack.

Napasigaw ako sa sakit. "Pakawalan mo na ako please."

FORD

Malakas na suntok ang dunapo sa panga ko. That hurts but I deserved that.

"You motherfucker! Now they got my sister! And this is all your fucking fault!" Galit na galit na saad ni June habang hawak hawak ako sa kwelyo. Tinitigan ko siya sa mata. His face reminds me of Janella's.

Janella

Damn it. June's right. This is my fault why she's gone. Marquez called me earlier to tell me that he has Janella. I can still remember his words.

"Your girl in exchange of Luciana."

In my years of service as a lawyer, I have faced huge problems and made tons of enemies but those are nothing compare to what I am facing now.

I promised Luciana's family that I will take care of her. That I will protect her with all that I can. Luciana's like a sister to me. But with AJ on the equation, I don't think I can think of a way to save both girls.

Marquez was clear with what he wants. He wants Luciana and he wants her now. If I sacrifice Janella, I would be haunted by her angelic face till eternity. But if I give Luciana to him, I'll fail my duty as a lawman.

Napatingin ako kay Luciana. Her eyes shone with understanding. She knows what she has to do. I don't want her to do it but I don't have a choice. She knows my struggle no matter how hard I try to keep it.

"Give me to him."

"No." I firmly told her. But like the stubborn woman that she is, she just smiled at me and went to talk to the police.

This situation is risky. Involving the cops is a risk. A trial and error for this case. Marquez have eyes inside and this might turn out worse.

But I have to try. I can't imagine my Janella getting hurt. I've hurt her enough and I can't--

"Natrace na kung nasaan si Marquez. Napakadelikado ng mission na ito. Malaki ang posibilidad na makatunog si Marquez, o kung hindi pa ba nakakatunog, dahil napakadali nating nahanap ang lokasyon nila."

"Just do what you have to do." Sagot ng daddy ni Janella.

Lumapit sa akin ang mommy ni Janella, "I don't want you anywhere near my daughter after this. You've caused more trouble than help. She almost died because of you before and now, she's out there with someone who wants her harm." Saka siya umalis.

Her words are like knives cutting my heart. I clenched my teeth to swallow the pain. Who am I to stop them? They're right. My relationship with Janella is dangerous for her. I was the reason she almost died before and I am also the reason why she's abducted now.

"Okay, let's move!"

--------------------
LAST CHAPTER NA PO ANG SUSUNOD TAPOS EPILOGUE. COMMENT YOUR REACTIONS!