After 2 (Greek Translation)

Chapter 171

Εννέα Μέρες...

Εννέα μέρες περάσανε χωρίς να μιλήσω στην Τέσσα. Δεν νόμιζα ότι ήταν εφικτό για εμένα να περάσω έστω μια μέρα χωρίς να της μιλήσω, πόσο μάλλον εννέα άθλιες μέρες. Μοιάζουν σαν να είναι χίλιες και κάθε λεπτό με πληγώνει περισσότερο από το προηγούμενο.

Όταν έφυγε από το διαμέρισμα αυτή την νύχτα περίμενα και περίμενα να ακούσω τα βήματά της να έρχονται από την πόρτα και περίμενα για την φωνή της να αρχίζει να μου φωνάζει. Δεν συνέβη. Καθόμουν στο πάτωμα περιμένοντας και περιμένοντας. Δεν συνέβη ποτέ, εκείνη δεν επέστρεψε.

Τελείωσα την μπύρα μου που είχα στο ψυγείο και θρυμμάτισα κάθε στοιχείο έναντι στο τοίχο. Το επόμενο πρωί όταν ξύπνησα και ήταν ακόμη απών, μάζεψα τα πράγματά μου. Πακέταρα μια τσάντα και πήρα το αεροπλάνο να φύγω μακριά από την καταραμένη Ουάσιγκτον. Εάν επρόκειτο να γύριζε πίσω θα το έκανε εκείνη τη νύχτα. Χρειαζόμουν να ξεφύγω και έχω το δικό μου χώρο. Με αλκοόλ στην αναπνοή μου και λεκέδες στο άσπρο μου μπλουζάκι, πήγα προς το αεροδρόμιο. Δεν τηλεφώνησα στην μαμά μου προτού φτάσω εκεί, έτσι και αλλιώς δεν θα'χε κάτι να κάνει.

Εάν μου τηλεφωνήσει η Τέσσα προτού μπω στην πτήση μου τότε θα γυρίσω πίσω, εάν όχι τότε πολύ κρίμα, συνεχώς σκεφτόμουν. Είχε την ευκαιρία της να έρθει πίσω σε εμένα. Το κάνει κάθε φορά, ότι και να κάνω, οπότε γιατί αυτή η φορά είναι αλλιώς? Δεν έχει να κάνει με κάτι που έκανα, της είπα ψέματα ναι, αλλά ήταν ένα μικρό ψέμα και εκείνη αντέδρασε υπερβολικά.

Εάν κάποιος πρέπει να είναι τσαντισμένος αυτός θα΄μουν εγώ. Έφερε τον Ζέιν στο σπίτι μου για να πακετάρει τα πράγματά της. Και με όλο αυτό, ο Λίαμ έρχεται σαν το αναθεματισμένο Hulk και με κοπανάει στον τοίχο? Τι στο διάολο?

Η όλη κατάσταση είναι άνω-κάτω και δεν φταίω εγώ γιαυτή. Λοιπόν ίσως και να φταίω αλλά μπορεί να έρθει πίσω γονατιστή, όχι εγώ να πάρω την θέση της. Την αγαπώ, όμως δεν θα κάνω την πρώτη κίνηση.

Η πρώτη ημέρα πέρασε κυρίως στο αεροπλάνο να αποκοιμάμαι από το μεθύσι. Πήρα πολλά άγρια βλέμματα από τους σνομπ αεροσυνοδούς και τους μαλάκες με τα κουστούμια αλλά δεν έδωσα δεκάρα. Δεν με νοιάζουν καθόλου. Πήρα ταξί για να πάω στης μαμάς μου και σχεδόν έπνιξα τον οδηγό. Ποιος χρεώνει τόσο πολύ για μια διαδρομή 10 μιλίων, γαμώτο?

Η μαμά μου ήταν σοκαρισμένη και χαρούμενη που με είδε. Έκλαψε για μερικά λεπτά αλλά ευτυχώς σταμάτησε όταν ο Ρόμπιν εμφανίστηκε. Προφανώς οι δύο τους έχουν αρχίσει να μετακινούν τα πράγματα της στο σπίτι του και σχεδιάζει να πουλήσει το σπίτι της που είναι δίπλα. Αυτό το σπίτι γεμάτο άσχημες αναμνήσεις με τον αλκοολικό κόπανο πατέρα μου.