Chapter 173

9K 192 26
                                    


Το χέρι του Ζέιν αμέσως κατευθύνεται στο μάγουλό μου κάνωντας το δέρμα πίσω από τον λαιμό μου να ανατριχιάσει και τραβάει το χέρι μου για να με φέρει κοντά του. Χτυπάω το γόνατό μου στο τιμόνι καθώς μετακινούμε στο μέρος του και βρίζω από μέσα μου γιατί παραλίγο να καταστρέψω την στιγμή, αλλά δεν φαίνεται να το προσέχει όπως τυλίγει τα χέρια του γύρω από την πλάτη μου, φέρνοντάς με κοντά στο στήθος του.. Τα στόματά μας κινούνται συγχρονισμένα και τα χέρια μου είναι δεμένα γύρω από τον λαιμό του.

Το στόμα του μου είναι πρωτόγνωρο, δεν είναι σαν του Χάρρυ, η γλώσσα του δεν κινήται το ίδιο, δεν "ψάχνει" την δικιά μου και δεν παγιδεύει το κάτω χείλος μου ανάμεσα στα δόντια του όπως κάνει ο Χάρρυ.

Σταμάτα Τέσσα. Το χρειάζεσαι αυτό, πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τον Χάρρυ. Είναι σίγουρα στο κρεβάτι με κάποιο τυχαίο κορίτσι, μπορεί και με την Μόλλυ. Χριστέ μου, εάν είναι με την Μόλλυ..

*Θα μπορούσες να είσαι συνέχεια χαρούμενη, όχι μόνο μερικές φορές.* Ο Ζέιν μόλις μου είπε.

Ξέρω πως έχει δίκιο, θα ήμουν πολύ καλύτερα αν νικούσε αυτός. Το αξίζω αυτό, αξίζω να είμαι ευτιχισμένη. Έχω υποφέρει αρκετά και έχω αντιμετωπίσει αρκετές βλακείες του Χάρρυ και αυτός δεν έχει καν προσπαθήσει να μου μιλήσει για αυτό. Μόνο ένα αδύναμο άτομο θα επέστρεφε πίσω σε κάποιον που τον έχει ποδοπατήσει επανηλημένως. Δεν μπορώ να είμαι αυτό το αδύναμο άτομο πρέπει να είμαι δυνατή και να προχωρήσω. Ή να προσπαθήσω τουλάχιστον.

Νιώθω καλύτερα αυτή την στιγμή, καλύτερα από ότι έχω νιώσει τις τελευταίες εννέα ημέρες. Εννιά μέρες δεν ακούγεται πολύς καιρός εκτός αν τις περνάς μετρώντας κάθε μίζερο δευτερόλεπτο περιμένωντας κάτι που δεν ήρθε. Με τα χέρια του Ζέιν γύρω μου μπορώ επιτέλους να ανασάνω, μπορώ να δω το φώς στο τέλος του τούνελ.

Ο Ζέιν ήταν πάντα τόσο ευγενικός μαζί μου και ήταν πάντα εκεί. Εύχομαι να είχε νικήσει αυτός, εύχομαι να ήταν αυτός ο ένας που θα ερωτευόμουν αντί για τον Χάρρυ, τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε.

«Θεέ μου Τέσσα.» Ο Ζέιν βογκάει και τραβάω τα μαλλιά του.

Τον φιλάω πιο δυνατά.

«Περίμενε..» Λέει μέσα στο στόμα μου και τραβιέμαι αργά.

«Τι είναι αυτό;» Κοιτάζει μέσα στα μάτια μου.

«Δεν.. δεν ξέρω.» Η φωνή μου είναι τρεμάμενη και δεν έχω ανάσα.

«Ούτε κι εγώ..»

After 2 (Greek Translation)Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα