(everything has) Changed || Luke Hemmings

5

Ik loop het kleine zwarte gebouw van star records in en groet de receptioniste, waarna ik naar Martin's kantoor loop. De weg weet ik inmiddels met mijn ogen dicht, ik heb hier zo vaak moeten zijn, het is als een tweede huis voor me, al voelt het hier niet zo... Als thuis.

Ik open de zware zwarte deur met Martin's naamplaatje en het eerste wat ik zie is Martin, ijsberend door de kamer. Als hij mij opmerkt slaakt hij een zucht, 'Jess, we moeten praten.'

Fronsend knik ik, waarna ik plaats neem op de grote zwarte stoel. 'Wat is er aan de hand?' 

'Laat ik eerlijk zijn en zeggen, het gaat niet goed met je verkoopcijfers.' Martin gaat achter zijn bureau, welke vol staat met lege koffiemokken, zitten. Vragend kijk ik Martin aan, 'en wat betekend dat?' 

Martin wrijft met zijn wijsvinger en duim langs zijn wenkbrauwen, 'Je wordt minder populair, wat raar is, want je bent nog niet lang in de media. wat ik wel weet is dat we er iets aan moeten doen en ik heb het perfecte bedacht.' Een brede en trotse glimlach vult zijn gezicht en langzaam heft hij zijn gezicht naar me op, 'we creëren een band.' 

Een band, dat klinkt best wel cool én ook gezellig. Als dit zou werken heb ik twee pluspunten en geen enkel minpunt. Dat klinkt toch mooi.

-:-

Ik geef Martin een high five en loop het gebouw uit. De wind waait mijn haar voor mijn gezicht, waardoor ik even niks kan zien en de haren de hele tijd met mijn hand terug moet vegen.

Uit het niets hoor ik ineens allemaal geschreeuw en felle flitsen vullen mijn zicht, waardoor ik even verblind word en een stukje wankelend loop, zonder te weten welke kant ik eigenlijk op ga. Ik voel mezelf tegen iets hards aan botsen en wacht even tot ik alleen nog maar vlekken voor mijn ogen zie, waardoor ik weer verder kan lopen. Blijkbaar liep ik dus tegen een lantaarnpaal aan. Stapje voor stapje loop ik weer verder. Ik heb dit probleem al vaker gehad, het is echt niet leuk. Je blijft er nog een dag lang hoofdpijn van krijgen en in het nieuws staan dan geruchten dat je aan de drugs bent, wat ik dus niet ben. 

Aangezien ik nog best wel langzaam liep, hebben de paparazzi me omsingelt. Flitsen blijven komen en ze gaan steeds nauwer op me staan. Niet wetend wat ik moet doen blijf ik een paar rondjes draaien, op zoek naar een uitgang in deze grote mensen massa, welke er dus niet is. 

De druk in mijn hoofd wordt groter en mijn beeld begint te tollen, mijn ademhaling wordt onregelmatig en veel sneller dan het hoort te zijn. De lantaarnpaal stond me zeker in de weg, nu is er geen weg meer naar buiten en ik heb geen idee wat ik moet doen of hoe lang dit door gaat.

'Rebel! is het waar dat jij zwanger bent van Ross?'

'Is het waar dat je vreemd gaat met Luke Hemmings?'

'Wat is er aan de hand?'

'Ben je aan de drugs?'

Allerlei vragen werden naar mijn hoofd toe geworpen, maar ik kan er geen antwoord op geven, ik ben té afgeleid door de duizeling in mijn hoofd. Maar ineens merk ik dat de paparazzi worden weggeduwd en wat meisjes van een paar jaar jonger dan ik komen op me af. Ze schreeuwen naar de paparazzi en komen haastig naar me toegerend. Één ondersteund me terwijl de andere drie meiden de papz weg jagen. Dit noem je nou Fans. 

Ik kan niet horen wat ze verder allemaal nog zeggen want de zwarte vlekken voor mijn ogen komen terug en langzaam zak ik weg. Het enige wat ik nog voel is een ander meisje die me er nog bij komt ondersteunen, dan wordt alles zwart. 

-:-

'Ja, ze wordt wakker.' Hoor ik een bekende stem zeggen, welke ik meteen plaats als die van Calum. Ik schiet overeind en kijk verward om me heen, Ashton en Calum zitten naast mij, terwijl Luke en Michael slapend tegen elkaar aan liggen op de bank, met hun mond een klein stukje open. 

'Yo.' mompel ik, terwijl ik opsta en mijn weg naar de plek, waarvan ik denk dat het de keuken is, maak. Ik hoor haastige voetstappen achter mij en als ik omkijk zie ik Calum. Hij glimlacht naar me en gebaart dat ik verder moet gaan met wat ik aan het doen ben.

Als ik bij de keuken ben aangekomen en me weer omdraai naar Calum opent hij zijn mond. 'Wat is er gebeurd?' Fluistert hij, bang om gehoord te worden, of om Michael en Luke wakker te maken. 

Als ik eerlijk antwoord zou geven dan weten ze dat ik al heel lang geheimen voor ze heb, maar ik kan ook moeilijk voor ze liegen. Al denk ik toch dat ik dat zou moeten doen.

Maar voordat ik kan antwoorden vraagt Calum al: 'Komt het door ons?' 

Ik frons, wat zouden zij hiermee te maken hebben? Maar al snel heb ik het door. Hij vraagt zich af of de paparazzi hier nu zijn door hun aanwezigheid en mij hierdoor gaan volgen. 'uhm, nee, dat is het niet.' Mompel ik terwijl ik naar beneden kijk. 

Ze zullen er ooit nog wel eens een keertje achter komen... Ooit, maar niet nu.