(everything has) Changed || Luke Hemmings

16

Pov. Luke

Jess heeft me alles verteld. Al ben ik er nog steeds niet zeker van dat dit 'alles' is. Ze heeft me niets verteld over haar eetstoornis en hoe ze zich nou eigenlijk voelt. Maar ze heeft me al genoeg verteld om te weten dat het eigenlijk niet goed met haar gaat.

Op een of andere manier doet het me pijn dat ze het voor mij geheim hield, maar alles valt nu op z'n plaats. Waarom onze fans haar naar ons toe brachten. Waarom ze zo nerveus deed op het vliegveld. Waarom ze samen is met Ross.

En natuurlijk begrijp ik het dat ze mij niks heeft durven te vertellen, ze was al zo ver in het spel.

Toen Jess nog in Australië was hadden de jongens en ik nog overlegd of we haar bij onze platenmaatschappij wouden. Maar we wisten dat ze daar te zwak voor was, dat ze het niet aan kon. Haar podiumvrees speelde daar ook een rol bij. We wouden haar niet aan doen wat ons werd aangedaan. Toch hebben wij er ook plezier in en ik weet dat dat bij Jess ook nog ergens verstopt zit.

De film die we eerder aan het kijken waren laat nu Chris Hemsworth's naam in de aftiteling zien.
Jess heeft zich onder haar zwarte dekbed verstopt en ik hoor haar zwaar ademen.
Met pijn in mijn ogen glimlach ik naar dit mooie meisje. Vanaf de dag dat ik haar zag heeft ze mijn hart verovert.

De gedachte van haar in mijn shirt komt weer voorbij. Ik vond het geweldig als ze mijn shirt aan had.
Ik herinner me nog die keer dat ze met haar kleren aan in slaap was gevallen en ik zo haar voorzichtig mogelijk had uitgekleed en mijn shirt aan gedaan. Het stond haar geweldig.

Mijn glimlach verdbreedt als ik me bedenk dat ik dat nu weer kan doen, dat ik haar nu weer in mijn shirt kan zien lopen.

Snel kruip ik over het bed naar haar toe om te kijken of ze echt slaapt en daarna sla ik de dekens over haar weg.

Ze heeft een grote sweater aan en daar onder een kort sportbroekje. Haar dunne benen zitten strak tegen elkaar aan. Ze lijkt het koud te hebben terwijl de verwarming in de kamer aardig hoog staat.

Voorzichtig gaan mijn vingers naar de elastieke band aan de onderkant van haar sweater. In de beweging waarmee ik het ding over haar hoofd heen trek raak ik haar koude huid aan. Ze voelt bijna bevroren aan.

Haar lichaam is heel anders dan de vorige keer dat ik er naar heb mogen kijken, je kan haar ribben goed zien. Haar huid is bleek en er bevindt zich een klein beetje dons op.

Ik heb in de tijd dat ik op school zat wel opgelet met biologie en herinner me nog wel wat de symptonen zijn van anorexia en andere eetstoornissen. Jammer genoeg heb ik nooit goed geleerd hoe je er mee om moet gaan. En hoe je het moet stoppen.

-

Zo snel ik haar sweater helemaal over hasr hoofd heb getrokken vallen de rode strepen op haar polsen mij op.
Dunne donkerrode strepen staan in tientallen op haar arm. Alleen op haar linkerarm, haar rechterarm is nog helemaal 'schoon'.

Verschrikt sla ik een hand voor mijn mond. Dat ze niks eet is al een hele marteling voor haar lichaam, maar dat ze ook haar tere huid open snijdt doet me nog meer pijn.

Snel trek ik mijn shirt uit en doe die bij haar aan.
Nog steeds in shock loop ik naar de badkamer waar ik mijn tanden poets en een joggingbroek aan trek.

Ik kruip weer terug bij haar in bed waar ik haar dicht tegen me aan trek. Ik wil haar beschermen van al haar gedachtes.

Ik mis de oude Jess, maar dat wil niet zeggen dat ik niet van de nieuwe Jess houdt...

A/N: Dit is echt een kort hoofdstuk, sorry.
Maar i dont care