(everything has) Changed || Luke Hemmings

10

ZONDAG 12 DECEMBER

Met tranen in mijn ogen kijk ik in de spiegel. Mijn blauwe haar hangt futloos over mijn schouders en de zwarte jurk die ik ooit zo mooi vond is nu niets meer dan een stukje stof dat zich aan mijn lichaam heeft vastgeklampt. 

Een zachte klop op mijn kamerdeur bevrijdt me uit mijn gedachten. Als ik om kijk zie ik mijn moeder staan. Ook zij is helemaal klaar voor wat gaat komen. Ze kijkt me aan en zonder iets te zeggen weet ik dat ze vraagt of ik kom, waarop ik knik. Ik loop achter haar aan naar de woonkamer waar al een vijftal mensen zich bevinden. Waaronder mijn zus Emma. Ze komt op me af gelopen en slaat zonder iets te zeggen haar armen om me heen.

Het was lang geleden dat ik Emma voor het laatst heb gezien. Zij was altijd uit op avontuur en ging op een rijs rond de wereld. Eerlijk Gezegd had ik niet verwacht dat ze zou komen, zij en River hadden nooit zo'n goede band.  Niet zoals River en ik dat hadden. 

Als ik de kamer verder in kijk zie ik Juan (Gwan uitgesproken), Emma's vriend en Kimber, haar dochter. Ik zie mijn opa en oma, maar verder nog niemand. Wat me op zich best verbaasd, River had veel goede vrienden, maar van geen van hen heb ik iets gehoord. Ze zijn te bang om te beseffen dat hij dood is. Net zoals ik. 

Kimber en Juan komen nu ook op me af gelopen en kimber steekt haar hand naar me uit. Ik hurk zodat ik op dezelfde hoogte ben als dit driejarige meisje en pak haar hand. 'Gecondoleert met Rivier.' Mompelt ze zachtjes. Een halve glimlach vormt zich op mijn gezicht wanneer ze "Rivier" zegt. Zo noemde Luke River ook altijd. 

Ik wil dat Luke hier is, ik wil dat hij me niet meer negeert en dat hij zijn armen om me heen slaat. Dat hij me troost en zegt dat hij er altijd voor me zal zijn. Maar hij is er niet meer voor me. Hij heeft gelogen. 

Maar ik heb ook gelogen, nog erger dan hij deed, dus hij mag liegen, hij mag zijn beloftes intrekken. Want dat heb ik ook gedaan. 

Toch wil ik gewoon dat Luke hier is, dat we alle slechte tijden vergeten en zonder leugens en geheimen verder gaan. Maar de kans is klein, waarschijnlijk weet Luke niet eens dat River dood is en zit hij ergens te feesten met een meisje dat veel mooier, slanker, beter is dan ik. 

-:-

Ik geef Juan ook een hand en beantwoord zijn condoleances in mijn beste Spaans, wat nog steeds een beetje stuntelig klinkt. Mijn opa en oma omhelzen me en zo blijven we een tijdje staan kletsen totdat de deurbel gaat. 

Mijn moeder staat de taart aan te snijden dus het is nu wel aan mij om de deur open te doen. Gedachtes schieten door mijn hoofd, wat nou als het Luke is? Wat als hij het toch weet van River? Wat als hij toch zou komen?

Maar snel besef ik weer dat het niet zo zou zijn, Luke negeert me al vijf weken lang, hij zal niet zomaar weer bij mijn deur staan, hoe graag  ik het ook wil. 

Ik open de deur en meteen kijk ik in Nora's sprankelende ogen, 'raad eens wie ik tegen kwam in het vliegtuig.'

A/N: HALLO!! oké het is lang geleden, jullie weten waarschijnlijk niet meer wie ik ben xD. Ik ben crocodillo, even voor de mensen die het echt waren vergeten. Het is een kort hoofdstukje, het spijt me... :( 

Gooi nu maar met die verrotte tomaten want ik heb geen reden waarom ik niet heb geüpdate...