(everything has) Changed || Luke Hemmings

21

"Jullie hebben geluk, want ik moet vanavond nog heel kort even naar de studio en jullie mogen mee." zeg ik met een van mijn liefste glimlachen, "daarmee bedoel ik, jullie móéten mee."

Ik open de deur van de auto en zie dat er niet genoeg plek is voor iedereen.
"Nou, blijkbaar moet jij maar weer bij mij op schoot." Zegt Calum met een knip oog, terwijl alvast plaats neemt. Maar Luke schudt zijn hoofd, "mooi niet mate, Ashton gaat wel bij jou op schoot."

Met een giechel plaatst Ashton zich op Calum en begint hij zijn kont heen en weer te schuiven. "Kappen." Gromt Calum, die met een nors hoofd zijn telefoon uit zijn achterzak probeert te halen. Blijkbaar was hij niet erg blij met Luke's reactie. Ik daar in tegen wel. Het was leuk om te zien hoe jaloers Luke wordt, dat laat zien dat hij echt om me geeft.

"Stond het niet in je contract dat je eigenlijk niet meer met ons mocht om gaan?" Vraagt Luke, "want dan lijkt het me een groot risico om ons mee te nemen."
Ik schudt mijn hoofd, "eigenlijk wel, maar ik heb met Martin gepraat en hij zei dat het oké was om met jullie om te gaan, omdat ik al met jullie om ging voordat ik bij hem kwam en het anders slecht kon zijn voor mijn reputatie."
Ik neem plaats op de bijrijdersstoel en meteen legt Luke zijn hand op mijn been, wat me laat blozen. Het is raar om echt van die koppel dingen te doen, simpelweg omdat ik het gewoon niet van ons samen gewend ben, dat betekent niet dat ik het niet leuk vind.

"Kunnen we straks even stoppen bij de Mc Donalds?" Vraag ik aan iedereen, "Ik heb al lang geen kipnuggets meer gehad."
Luke begint te lachen en geeft een kneepje in mijn been. Iedereen stemt toe en na niet al te lang rijden, rijden we de parkeerplaats op. Wanneer we zijn uitgestapt legt Luke meteen zijn arm om me heen, duidelijk wilde hij laten zien dat we nu samen zijn, wat hem ook goed lukte. Ashton en Michael beginnen hard te joelen. Precies zoals ze deden toen ik nog in Australië was. En man, wat heb ik ze gemist.

-

"Dus..." Begint Michael, hij legt zijn armen over elkaar en kijkt mij en Luke met een grijns aan. "Jukebox?"
Ik begrijp geen snars van wat hij zegt, dus kijk ik hem alleen maar vragend aan.
"Zijn jullie... je weet wel... samen?"
Ik wilde dat je blozen kon onderdrukken, maar het is iets dat je lichaam automatisch doet, of je nou wil of niet, daarom zit ik hier op dit moment, aan een tafel van McDonalds, met blozende wangen naar mijn voeten te kijken.

"OMG JUKEBOX!" roept Ashton, "IK WIST DAT HET ZOU GEBEUREN, IK WIST HET."

"Wat bedoelen jullie nou met Jukebox?"Vraag ik lachend, blij om Ashtons reactie.

"Dat is jullie shipnaam." Legt Aisha uit, "je weet wel, Jess en Luke, Juke en dan een box er achter. Ik weet het, super stom, maar zij hebben het bedacht." Ik begin te lachen. "Ik vind het leuk."

Het volgende moment komt Calum aan lopen met een dienblad vol met eten. Wat mijn hart sneller laat kloppen. Ik weet dat Luke zei dat ik niet te snel weer te veel moet gaan eten, maar ik kan het gewoon niet laten, ik weet weer hoe het voelt om echt te eten.
Zo snel Calum het dienblad heeft neergezet grijp ik mijn bakje kipnuggets en snuif de heerlijke geur op.

"Over eten gesproken, wisten jullie dat Jess niet van pasta houdt?" Zegt Luke. Ashton's mond valt open. "Ik begrijp niet dat ik nog vrienden met jou ben." Hij slaat grappend zijn armen over elkaar en draait zijn rug naar me toe.
"Kut Luke, als je dat niet had gezegd waren Ashton en ik nog vrienden." Zeg ik 'nep boos' tegen Luke.
"Hij had het moeten weten." Grapt Luke terug, "het spijt me."

"Nee, met sorry koop ik niks, ik maakt het uit."

Luke doet alsof hij geschokt is, "dus je bedoelt... dat...-"

"Inderdaad, Jukebox bestaat niet meer."
Ik hoor een geschokt geluidje komen van de anderen.
"Nee nee nee!" Roept Ashton, die blijkbaar niet begreep dat ik een grapje maakte, "ik maakte een grapje, wij blijven vrienden, ooka hou je niet van pasta."

Aisha schudde lachend haar hoofd, "Jess maakte ook een grapje oekel."
Een opgeluchte zucht verlaat Ashtons mond.

Ineens begint mijn buik verschrikkelijk veel pijn te doen, uit reflectie grijp ik er naar toe, wat Luke geschokt laat opkijken.
Ik weet dat dit is waar Lukr het eerder over had, ik heb te veel gegeten. Ik haat het om te geloven dat dit komt door de kipnuggets, maar elke ezel zal weten dat dat de reden is.

Ik voel alles naar boven komen en ren snel naar de wc's. Het is verschrikkelijk om te moeten overgeven in een openbare ruimte, voor mij, voor de bezoekers en voor de schoonmakers. Maar wat noet dat moet.

Ik zit voorover gebukt voor het toilet en voel dat iemand mijn haar vast houdt. Wanneer ik klaar ben, en het kleine beetje dat ik heb gegeten er uit is gekomen zeg ik hoestend: "Ben je alweer in het meisjes toilet Luke?" Ik herinnerde me die keer dat ik zou gaan zingen op een tv programma en dat Luke mijn angst probeerde weg te halen op het dames toilet.

"Wow," hoor ik Aisha zeggen, "dat je denkt dat ik Luke ben is wel heel erg laag." Ze lacht even en helpt me met opstaan, waarna ze mij een beker met water geeft.
"Luke staat buiten, maar werd tegengehouden door een werknemer."

We beginnen te lachen, ookal voel ik me nogal duizelig en voel ik nog steeds een zure smaak in mijn keel.
Ik ben verschrikkelijk blij met vrienden zoals zij.

A/N: wat vinden jullie van youngblood???