(everything has) Changed || Luke Hemmings

6

'Sinds wanneer heb jij een wenkbrauw piercing?' Vraagt Luke. 

We zitten inmiddels allemaal op de bank, of op de grond, aangezien de bank niet zo groot was. Ik begin te lachen. 'Al bijna twee maanden, maar ik heb het jou nooit verteld.'

Luke's gezicht betrekt en hij kijkt mij ineens heel serieus aan. 'Waarom niet?' Vraagt hij terwijl zijn geluids niveau een stuk zakt. 'We vertelden elkaar toch alles?'

Ik slik, dat is waar, maar op het moment dat ik 'm liet zetten was ik in een moeilijke periode. Het ging slechter ment River, ik moest mee feesten met Ross, waar ik totaal geen zin in had en ik voelde me gewoon me niet zo goed. Misschien kwam dat omdat ik Luke miste, ik miste het om in zijn armen te liggen, de lange serieuze gesprekken die we altijd konden voeren. De plezier die we hadden en zijn bezorgdheid wanneer ik me niet zo fijn voelde.

En dat terwijl we nog niet eens een relatie hebben.

nog

Oh god ik heb mezelf zojuist betrapt in denken dat het ooit wat wordt tussen Luke en mij. 

'Uh...' Stamel ik, 'Ik.. ik had verwacht dat je het wel zou zien.' Ik kijk betrapt naar mijn voeten die zich niet rustig konden houden. 

'Ik denk dat Ash en Mike even met mij mee moeten komen.' Mompelt Calum terwijl hij opstaat, 'Dan kunnen jullie even alles bij praten.' Hij loopt de kamer uit met Ashton en Michael achter hem aan. 

Luke's wijsvinger duwt mijn kin omhoog waardoor ik hem wel in de ogen móét kijken. 'En nu de waarheid Jess.' 

'Het is de waarheid!' zeg ik net ietsjes harder dan wat ik bedoeld had. Luke's blik verdonkerd, 'Oh kom op Jess!' Verslagen gooit hij zijn armen in de lucht, 'ik heb het toch zelf ook wel door of je liegt of niet?'

Ik bijt op mijn lip en kijk naar mijn handen, die bezig zijn met mijn vingers knakken, ik kan er niks aan doen maar ik voel een traan uit mijn ooghoeken komen.

Oh nee Jess! Je gaat nu niet huilen als een kleine baby. Je bent toch wel echt ouder dan dat. 

Ik sta op en loop naar de deur, ik weet dat het heel kinderachtig is om weg te lopen bij de kleinste ruzie ooit, maar ik kan er gewoon niet tegen, ik wil niet dat Luke me ziet huilen, me als een watje ziet. En dat alleen maar omdat hij iets harder en bozer praat dan ik gewend ben. 

Maar voor ik de deur kan openen voel ik een hand op mijn schouder, die me zo omdraait en meteen kijk ik weer in Luke's heldere ogen. Zijn wenkbrauwen zijn lichtjes gefronst en met zijn duim veegt hij de traan onder mijn ogen vandaan. 

'Je weet toch dat je me kan vertrouwen?' Zegt Luke zachtjes en gebroken. Ik knik voorzichtig en hij duwt me tegen zich aan, zijn armen houdt hij strak om me heen. 

Zo blijven we een tijdje staan tot we beiden besluiten om los te laten, 'Kom je weer eens bij ons eten?' Vraag ik, 'River komt overmorgen thuis en...' Ik blijf door ratelen tot Luke me stopt, 'Dat lijkt me heel leuk.' Hij glimlacht en trekt me mee naar de bank, 'Daarbij is het ook al weer een tijdje geleden dat ik River heb gezien.' 

Een grote lach groeit op mijn gezicht en niet wetend wat ik moet zeggen kijk ik naar beneden, waar mijn mijn benen in kleermakerszit op de leren bank zitten. 

'Maar ga je me nog vertellen waarom je me nooit vertelde over de piercing.' 

Verschrikt kijk ik op, Luke zit met een wachtende blik naar me te kijken. 'Dat heb ik toch verteld!' Zeg ik nu weer wat bozer, ik sta op van de bank en bal mijn vuisten.

'Maar dat was niet de waarheid!' Luke staat ook op en rolt geërgerd met zijn ogen, 'Wanneer ga je nou eens leren eerlijk te zijn!?' 

Vroeg hij dat nou echt? Wanneer ben ik niet eerlijk tegen hem geweest. oké best wel vaak, maar daar is hij nog niet achter gekomen.

"nog"

Ik neem een grote hap lucht om deze opmerking, waar Luke duidelijk ook van geschrokken is. 'Sorry J...'

Ik kap hem af door mijn hand naar voren te steken. Mijn onderlip begint te trillen en ik draai me om, waarna mijn weg uit hun kamer maak, ik kom uit op de gang waar ik al snel de lift zie.

Ik druk op het knopje maar het lijkt wel een eeuwigheid te duren tot de lift tevoorschijn komt, ik hoor haastige voetstappen achter me en als ik omkijken kan ik Luke's blonde kuif al tevoorschijn zien komen.

Dan maar via de trap. Liften zijn zowiezo al niet mijn grootste liefde. 

Buiten adem ren ik het hotel uit en ik hoor nog geschreeuw van Luke achter me en flitsen van camera's. Maar ik trek me er niks van aan, ik blijf rennen tot ik uitgeput thuis kom.

waar ik mam tegen kom, en Ross, met zijn hand geheven.

Hij wou haar slaan.