(everything has) Changed || Luke Hemmings

24

"Willen jullie een rondleiding?" Vraag ik wanneer ik zie dat iedereen hun glas water op heeft.

Luke komt met zijn hoofd dicht maar mijn gezicht toe, "ik wil de slaapkamer wel zien."
Ik voel mijn wangen rood worden, ik hou van deze speelse kant van Luke. Ik heb hem het nog niet zo vaak zien doen, maar ik hou ervan hoe het mijn spieren laat aanspannen. "Ohja? Gezellig met de rest er ook bij."
"Nou, liever niet." Lacht hij, "maar als we ze straks de deur uit hebben gegooid..."

Ik frons, "helaas, Nora en mijn tante komen straks, het zou nogal slecht van me zijn als ik ze laat stikken nadat ze helemaal vanuit Australië hier zijn gekomen."

Zijn mooie volle lippen vormen in een pruil, "hey, wij zijn ook helemaal uit Australië naar je toe gekomen."

Ik kan me niet inhouden en ga met mijn hand over zijn wang, die gevuld is met stoppeltjes en knijp er lichtjes in, hij lijkt het duidelijk fijn te vinden en sluit zijn ogen lichtjes onder mijn aanraking. "Je weet wat ik bedoel Luke."

Hij lijkt duidelijk teleurgesteld, "een andere keer dan maar."

"zeker weten."

We staan op en en de rest volgt ons voorbeeld. Ik voelde me trots op mijn nieuwe huis, dit heb ik bereikt, al zou het me niet zijn gelukt zonder de hulp van de jongens. 
Soms krijg ik weer dat nostalgische gevoel dat ik nog had in australie terug. De keren dat Ashton lachend brinta zat te eten aan de eetkamertafel terwijl Luke en in in het rond dansten. 
Of de keren dat ik betoverd naar Luke zat te luisteren wanneer hij gitaar speelde. Toen was de enige zorg die ik had dat ik uiteindelijk terug zou moeten naar huis. of daarvoor was de enige zorg die ik had dat de jongen waarmee ik ooit begon te praten via whatsapp eigenlijk wel echt was wie hij zei dat hij was. Maar nu is alles zo erg verandert, ik heb Ross bijna elke dag aan mijn deur staan, ik ben ineens enig kind geworden en ik ben verhuisd naar een stad die ik eigenlijk helemaal niet kende. 

De aanwezigheid van Luke laat het toch net iets meer als thuis aanvoelen. 

-

"Ik heb je gemist Jess." Zegt Nora ineens tegen me. We zitten samen op haar bed in het hotel met een stapel tarot kaarten voor ons. "In de vakantie hebben we elkaar nauwelijks gezien en nu ben je beroemd en heb je nauwelijks tijd voor me."
Ze ziet er erg verdrietig uit, wat ik heel moeilijk vind om te zien. Ik klim over het bed heen en sla mijn armen om haar heen. 

"Je bent gewoon zo erg verandert sinds je een contract hebt getekend. Kijk dan naar je, je bent super dun geworden." 
Haar stem breekt en ik voel wat van haar tranen door mijn shirt heen op mijn schouder. 

"Ik begrijp wat je bedoelt." Snik ik terug. Ik heb haar ook gemist. Waarom heb ik geen tijd met haar besteed toen ik nog in Australië was? "Maar het gaat allemaal beter met me, ik heb een fijner huis en ik eet weer meer, ik voel me beter, maak je maar geen zorgen." 
Ik wrijf met mijn hand over haar rug. 

Wat is er gebeurd? Het ene moment zaten we lachend op haar bed en nu ineens kunnen we beiden onze tranen niet meer inhouden. 

"Ik weet ook niet wat ik van Luke moet vinden eigenlijk." Zegt ze ineens stilletjes, wat mij de knuffel laat verbreken. Ik hou allebei mijn handen op haar schouders en kijk haar verbaasd aan. "Hoezo dat dan weer?"

Ze haalt haar schouders op. "Hij is de reden dat je nu zo bent en hij is de reden dat je in Australië de hele tijd weg was." 

Ik schud mijn hoofd, maar ik begrijp haar wel. Hij is inderdaad de reden, maar ik voelde me juist zo slecht omdat hij er niet was, niet omdat hij er is geweest. 

"Dat is waar." Zeg ik zachtjes. "Maar ik voel me zo veel beter nu hij er weer is, ik hou echt van hem Nora. Toen hij weg was was ik een wrak, maar nu gaat het beter dan ooit tussen ons."

Ze haalt even snotterig haar neus op en knikt dan. "Je hebt gelijk, het is denk ik gewoon een opeenspeling van verschillende dingen bij elkaar."

Hiermee bedoelt ze natuurlijk de dood van River, alleen is het voor haar ook moeilijk om het over haar lippen te krijgen. 

"Wat zeg je er van als jij, Mia, mijn moeder en ik vanavond naar een restaurant gaan en wat tijd inhalen die we in Austalië hebben verloren."

Een grote glimlach vormt zich op haar gezicht. "Dat zou ik heel fijn vinden, als je wil mag je ook de jongens uitnodigen, dan kan ik ze ook wat beter leren kennen."

Ik trek haar weer in een grote knuffel en bedank haar. Nu besef ik me hoe erg ik haar ook heb gemist. 

A/N: Bonjour mon amour, dit boek gaat niet heel lang meer duren. Ik heb het namelijk erg druk met mijn opleiding nu en heb nog veel meer boeken waar ik ook graag verder aan wil. Dit gaat het einde betekenen van Texting :( Maar, ik denk dat we er allemaal mee eens zijn dat het sowiezo niet echt een goed boek was om mee te beginnen. Toch heb ik heel veel plezier gehad in het schrijven van dit boek. 
Ook wil ik jullie bedanken voor de berichtjes die jullie stuurden om te vragen of Changed zou gaan stoppen of niet, hierdoor hebben jullie mij aangespoord om toch maar een beetje verder te gaan. 

Ik hoop dat jullie net zo veel plezier gaan vinden in mijn andere boeken. :)

x.