(everything has) Changed || Luke Hemmings

11

"Raad eens wie ik tegen kwam in het vliegtuig?"

Nora kijkt om en roept de naam van iemand waarvan ik zó erg had gehoopt dat hij zal komen, maar waarvan ik dacht dat dat niet zal doen, dat ik hem nooit meer zal zien.

Luke

Wanneer hij eindelijk in zicht komt verstijf ik, zijn gezicht is bleek en hij heeft donkere kringen om zijn ogen. 

Ik weet niet meer wat ik moet doen, moet ik hem in de armen vliegen en alles vergeven, of moet ik weg lopen en boos op hem worden. Ik weet het gewoon niet meer, alles is zo moeilijk. 

Hij is immers weg gegaan toen ik hem het hardst nodig had en hij wist dat het slecht met me ging. 

Maar hij ziet er ook zo gebroken uit, hij weet al dat hij iets fout heeft gedaan, ik kan hem én mezelf niet nog meer straffen, toch? Ik heb hem namelijk nog steeds nodig. 

Maar hij liep weg.

maar ik heb hem nodig en hij mij.

Jij had niks fout gedaan. 

Maar hij is gebroken!

Jij had hem nodig!

Het begint te duizelen in mijn hoofd en zonder nog verder na te denken ren ik de trap op. Ik sla mijn kamerdeur dicht en zak er tegen aan. Mijn tranen beginnen te stromen en luide snikken vullen de kamer. 

Ik leg mijn armen om mijn benen heen en laat mijn voorhoofd op mijn knieën vallen zodat mijn tranen door mijn knieën worden opgevangen. 

"Jess, alsjeblieft." Hoor ik Luke's gesmoorde stem achter de deur zeggen. "ik ben stom geweest."

Ik geef geen antwoord, niet wetend wat ik moet zeggen, zelfs als ik wél wist wat ik moest zeggen dan zou dat toch niet lukken door de barrière van tranen, die alle woorden tegen houden. 

"Ik kan niet zonder je."

Ik ook niet zonder jou Luke 

"Ik weet niet wat er in me opging toen ik weg rende."

Ik wel Luke, Ik wel.

"Ik was denk ik gewoon boos, gekwetst..."

Gebroken?

"gebroken... Ik kan gewoon niet zonder je Jess, je bent alles wat me nu nog bij elkaar houdt. En ookal hou je van Ross, ik zal er altijd voor je zijn, ik blijf altijd van je houden, ook als blijkt dat alles een leugen was, dat je alles voor me achter houdt. Mij maakt het niks meer uit want..."

Er klinkt een zachte snik.

"Ik hou van jou en niks kan dat meer veranderen."

...

Ik weet nog steeds niet wat ik moet zeggen, mijn tranen zijn gestopt met stromen maar mijn lichaam blijft nog steeds schokken. Nog een luide snik verlaat mijn mond voordat mijn miezerige stem zich door de barrière heen heeft geworsteld, "Ik ook van jou Luke." 

A/N: OMG SORRY DAT T WEER ZO'N KORT HOOFDSTUKJE WAS! maar... Ik weet niet wat ik moet zeggen, echt waar, je moet dat lange stukje van Luke heel subtiel proberen te lezen xD. 

Ik hoop dat jullie het een mooi hoofdstuk vonden, ik hoor graag wat jullie er van vinden ;)

(wat vinden jullie eigenlijk van het liedje dat er bij zit?)