Blinded

Chapter Twenty-three

Not An Exception

"Putangina!" Sigaw ko ng bumuhos ang napakalakas na ulan. Nasa kaligitnaan ako ng paglalakad ko pababa ng burol--o talampas- o kung ano man 'tong lupa na ito. Wala akong pake, aalis ako dito.

Napapikit ako ng mariin ng dumulas ako pababa. Umuulan at dumadausdos pababa ang lupa kaya nakakadulas. Samahan pa ng bigat at bilis ng hakbang ko. Bumuhos ang mga luha ko. Maybe tears out of frustration.

"Tria!" A loud monotone voice from behind called my name. Napairap ako at pikon na pinunasan ang mukha ko. Naiyak ako ng nabahiran ng putik ang mukha ko mula sa mga kamay ko. Masakit sa mata, sinong 'di maiiyak?!

"Urgh!" I groaned and closed my eyes tightly. Sobrang sakit ng mata ko. Napuwing ako ng sandamakmak na putik. Tanginang kamalasan.

Naramdaman ko ang pag hawak niya sa braso ko pero inis kong inalis ang kamay niya.

"Ano ba!? Don't you dare touch me! You really didn't like me, right!? Fool!" I shouted while my eyes are still shut. Humangos ang panibagong luha kaya halong humapdi. Inalis niya ang kamay kong nakatakip sa mata ko.

May inilagay siya sa kamay ko. Hinuha ko, isa itong bote base sa bigat at korte. "Hugasan mo mata mo para mawala ang hapdi." Sigaw niya dahil halos 'di na kami magkarinigan sa lakas ng ulan. Sinunod ko ang sinabi niya. Idinilat ko ang mata ko pagkatapos hugasan.

Kinurap kurap ko hanggang sa maramdaman kong nawala na ang sakit ng mata ko. Hinugasan ko ang kamay ko sa natirang tubig para maalis ang putik.

"Halika! Sumilong muna tayo." Sigaw ni Alec at hinila ang kamay ko. Umakyat ulit kami at sumilong sa parang stand lang na bubong pero gawa sa kahoy at dayami.

Nakayakap ako sa sarili ko. Sobrang giniginaw ako. Dagdagan pa na med'yo mahapdi pa rin ang mata ko.

Nanlaki ang mata ko ng hinila ako ni Alec at ikinulong ang mga pisngi ko sa mga kamay niya. Tinitigan niya ang mata ko na waring sinusuri ito.

What the hell? Is he aware of how close our distance is? Is he aware that he breaks my heart with whatever he is doing?

I removed his hands and looked away. I heard his exasperated sigh. He put his forehead on my shoulder which made me flinched, the uneasiness and the same cold sweat I'd felt earlier with the kiss is what I am feeling right now.

"What the fuck, Alec? Will you stop it?" Inis kong sabi at lumayo. Ni hindi man lang humina ang ulan. Nakakapikon.

"Stop what?" He asked. I took a glance of him. True enough, confusion is written all over his damn handsome face.

Hindi ko siya sinagot at tinitigan na lamang ang mga patak ng ulan. Naramdaman ko ang presensya niya sa likod ko pero hindi ko siya hinarap. Ayoko. Maaalala ko lang ang ginawa kong panghahalik sakaniya.

Halos mapatalon ako ng naramdaman kong yumakap ang braso niya sa baywang ko. Nanigas ako sa katayuan ko ng hinila niya ko palapit at niyakap ng mas mahigpit. What the--!

"Alec.." I whispered. Damn it. "Let me go. P'wede ba? Hindi na nakakatuwa. Tumigil ka na." matigas ang boses ko pero halos bulong nalang iyon.

"Alin ang hindi nakakatuwa?" Bulong niya sa tainga ko. His voice was so damn sexy and husky. Napapikit ako ng mariin at tinatagan ko ang boses ko.

"'Yan! Tangina mo. Napaka-pafall mong hayop ka." Halos kagatin ko ang labi ko sa tunog na lumabas sa bibig ko. It was supposed to be a hard and an angry voice. What the fuck? It almost sounded a moan.

Nakikiliti ako sa bawat haplos ng mga daliri niya sa tiyan ko. He was moving his fingers in a circular motion. The cloth seems so rough and violent. Shit.