Blinded

Chapter Twenty-eight

Asesinos

Pinunasan ko ang namumuong luha sa mga mata ko. Demi naman! Paano kung hindi naman totoo 'diba? Maniniwala ka agad doon? P'wede ba!

"Manong diyan nalang po." If I remembered it right, ito 'yung nasabi niyang address sa'kin dati.

Inabot ko ang tamang bayad atsaka bumaba ng taxi. Dahan dahan akong kumatok sa may kulay pulang gate. "Alec? Tao po! Alec?" Sigaw ko. Ang hirap huminga ng maayos. It's so hard to call his name with a lump in my throat and stab in my chest.

"Alec?" Tawag ko pa. "Alec?" Inilibot ko ang paningin sa paligid. Because they are not living in an exclusive village, lahat ng mga taong nakalabas ay nakatutok ang mata sa'kin. Gabi na pero may mga tao pa sa labas.

"Alec?" I called once. This time on a low voice. Ang hirap. Ang sakit. Simpleng ganito lang, nasasaktan na ako. Tangina. Hindi naman siguro ang ate niya ang dahilan 'di ba?

"Demi." Napatayo ako ng maayos ng nakita ang lalaking pinakamamahal ko. My lover is standing in front of me with an unknown emotions showed on his eyes.

"Alec. Kakausapin lang kita. Kailangan kitang makausap. Pati ang ate mo. Pagkatapos nito, pangako. Pangako hindi na kita guguluhin." Tangina. Ayos lang. Hindi niya na ko mahal? Kaya ba nakipag-hiwalay siya? Hindi. Alam ko mahal niya ko.

Panghahawakan ko 'yon. I'll lay all my cards. I'll take the risk. He needs space. Space lang. Panghahawakan ko ang pagmamahal niya.

His eyes got wide. "Para saan?" Alec naman. Umiling ako ng bahagya upang maalis ang namuong luha sa mata ko ng makita ang reaksyon niya. Tangina.

"Nakipagkita kasi ako kay Brittany kanina." Tugon ko sa isang mahinang boses. Bahagyang napaawang ang labi niya. I stared at his red lips. Those lips were mine.

Those red lips. I just kissed awhile ago. Those red lips which broke me into million pieces just by simply twitching from his unknown reactions.

"Alec sino-- Demetria?" Pagod kong tinapunan ng tingin ang ate niya.

"Anong ginagawa mo dito? Sinundan mo si Alec? Hindi ba nakipaghiwalay na siya?! Ganiyan ka ba ka-desperada?" Aniya at sarkastikong tumawa. Mahinahon akong umiling.

I smiled. "Nakausap ko kasi si Brittany kanina. I guess you already know her?"

Her lips formed a thin line. Speechless, eh?

"Pasok ka." She seriously said and nagpatiuna na papasok. Huminga ako ng malalim at nagsimulang maglakad pero hinarangan ni Alec ang daanan ko.

Tumingala ako dahil hanggang labi niya lang ang taas ko. He tightly grab my arms and mataman akong tinitigan.

"Ihahatid na kita. Umuwi ka na." I slowly removed his grip on my arms and smiled.

"Isn't it rude to just shoo your visitor?" He slowly back out so I continued to walk inside. You are hurting me, Alec. You are hurting me so bad.

Halaman ang napansin kong dominant sa kulay abo nilang bahay. Napakaraming halaman.

Simple ang bahay pero ang gandang tingnan. So simple yet so elegant.

"Maupo ka." Aya niya. Dahan dahan akong umupo sa upuan katapat ng sofa na inuupuan niya. Alec went through and stood after me. Ramdam ko ang titig niya sa'kin dahil sa likuran ko mismo siya pumwesto.

"Anong napag-usapan niyo ni Brittany?" Seryosong tanong ni Alexa at nakipagtitigan sa'kin.

"Ano ba satingin mo ang sasabihin niya?" Tanong ko. Hindi siya sumagot kaya pinagpatuloy ko ang pagsasalita.

"Anyways. Hindi naman totoo 'diba? Hindi naman siguro 'diba? Sinisisi ka niya e. Nagkataon lang siguro 'di ba? Baka naman kapangalan mo lang 'yung tinutukoy niya? Hindi ka naman sangkot sa pagkamatay ni Kuya hindi ba? Si Alec. Kahit mukhang stalker ko 'yan, alam kong hindi naman niya ako nilapitan ng dahil lamang sa kinalaman mo sa kuya ko." Pahayag ko at tumawa. Nanatili siyang tahimik.

A dead and deafening silence surrounded the atmosphere.

Nabura ang tawa ko ngunit pinilit ko pa ring panatilihin ang ngiti ko.

"She's lying, right? Nagsisinungaling siya." It wasn't a question but a statement.

I sigh of relief almost filled me when Alexa spoke. "Tama. Nagsisinungaling si--" ngunit hindi pa man natapos ang sasabihin niya ng magsalita si Alec.

Those words.

"Tama lahat ng sinabi ni Brittany." Utas ni Alec.

Hinampas ni Alexa ang mesa at galit na tinitigan si Alec. She's just silent but the way he looks at Alec? Damn.

"Why would you lie? Totoo. Ginamit natin sila. Ginamit namin kayo dati. Hanggang sa humantong sa.." Fuck, Alec.

My eyes were filled with tears but I tried to stop them from falling.

"Sinungaling ka naman, Alec e." Bulong ko at ngumiti. Ngiti lang, Demi. Baka mamaya ginu-good time ka lang niyan. Baka may mga secret cameras sa gilid tapos may sisigaw ng "WOW MALI!"

Tangina. "Totoo 'yon." Ipinikit ko ang mga mata ko. No. 'Wag kang iiyak.

"Damn right!" I shouted and laughed. Save your pride and ego, Demi. It was all that left with you.

"I am surrounded by killers, should I call the police now?" I asked and smirked.

"Tria!" Alec shouted and glared at me. "Hindi kami ang pumatay sa kuya mo. Humihingi kami ng kapatawaran sa ginawa ng aming pamilya pero hindi kami ang pumatay sakaniya!" Tumawa ako ng malakas sa sinabi niya.

"You are the one who pointed the gun. Shut up." I answered. Nilapitan ni Alec ang kapatid atsaka mataman akong tinitigan.

"I'm so sor--" hindi pa man natatapos si Alexa ay muli akong tumawa.

"Do you think your apologies are enough? Your the reason why he died! You killed my brother. Now? One wish is enough for me." I trailed off.

"I wish you dead, Alexa. I wish you rot in hell, fuckwhore." I murmured.

"Don't you dare call my sister a whore!" Alec shouted and pointed his index finger on me. I twitch a smile. Kahit gusto ko ng umiyak. Ang sakit. Sobrang sakit, Alec. Bakit ka ganiyan?

"I just did." I stated and flashed a smile. Tumalikod na ako at naglakad palabas.

"Asesinos adiós." Goodbye, my love.

--

"Hello?" I smiled when I answered her call.

"Tangina mo! Sino ka para tulugan ako?!" Napairap ako at umiling.

"Tinawagan mo ko para lang murahin ako?" Tanong ko.

Tumawa si Yas. "Goodbye New York na Dems! Uuwi ka na! After how many years? Six? Six fucking years? Nakaya mo 'yon? Nakaya mong malayo saakin ng ganoon katagal?" Aniya at tumawa ng sobrang lakas.

I laughed. "See you in a week, Yas. I love you." I said and turned off the call.

I stared at my reflection in the mirror. My hair's length levels my waist. Dati hanggang balikat lang ito. It is flawlessly wavy and beautifully dyed in auburn red hair with curls on tip.

I smiled.

Soon, I'll be home. Soon.

***

-Tenshi