ေဆာင္းဦးမနက္ခင္းေနျခည္သည္ ေတာက္ပစြာ ထြန္းလင္းေနသည္။ ျမင့္တက္လာေသာ ေနမင္းႏွင့္အတူ ေရၾကည္ကန္ငယ္သည္ ေကာင္းကင္ျပာေရာင္ဟပ္ကာ ျပာလဲ့ေနသည္။
ၾကီးမားတုတ္ခုိင္ေသာ ပင္စည္ၾကီးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ သစ္အယ္သီးပင္မ်ားမွာ ေဆာင္းဦးေပါက္ခ်ိန္တိုင္း ေ၀ဆာစြာ သီးပြင့္ျမဲျဖစ္သည့္ အစိမ္းေရာင္၊ အညိဳေရာင္ စူးခၽြန္မ်ားျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားသည့္ သစ္အယ္သီးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
အဘိုးအို မာစီမွာ လူ႔အရိုးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေတာင္ေ၀ွးျဖဴကို ေထာက္ရင္း ခါးကိုင္းကိုင္းျဖင့္ ဖရက္ဒီနားမွာ ရပ္ေနသည္။ မာစီသည္ ေအာက္လမ္းေမွာ္အတတ္မ်ားကို တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ ကၽြမ္းက်င္သည့္ လူသား ေမွာ္ဆရာအဘိုးအိုတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေစတန္မာနတ္နားတြင္ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွင္ေနနိုင္သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ လူသားဆိုလ်ွင္လည္း မွားမည္မဟုတ္ေပ။
အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေန႔အခ်ိန္ေရာ ညအခ်ိန္ပါ ဖရက္ဒီကို အဘိုးအို ရွာမေတြ႔။ တစ္ခါတစ္ရံ လ်ွက္တစ္ျပက္ ေတြ႔လိုက္ရလ်ွင္လည္း မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပန္ေပ်ာက္သြားျပန္သည္ပဲျဖစ္သည္။ သာမာန္လူသားတစ္ေယာက္ထက္ ပိုသည့္ စြမ္းအင္မရွိေသာ ဖရက္ဒီတစ္ေယာက္ အခုလို ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္သည္ကို သူ နားမလည္။
"သခင္ေလး.. အခုတေလာ ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ရွာလို႔ကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး...."
"ကၽြန္ေတာ္ ဒီေက်ာက္ေဆာင္ေတြကို ေက်ာ္ျပီးအျပင္မထြက္ရင္ ျပီးတာပဲ မဟုတ္လား.. အလကား စိတ္ပူမေနစမ္းပါနဲ႔..."
ဖရက္ဒီ အဘိုးအိုကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ျပန္ေျဖကာ ေက်ာခိုင္းထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိေသာ္လည္း ယခင္ကထက္စာလ်ွင္ သူ႔စြမ္းအားမ်ား တိုးတက္လာေနသည္ကို အဘိုးအိုကိုေရာ ေဂါဒနတ္ဆုိးကိုပါ မသိေစခ်င္။
ေဂါဒကေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ ျပန္မလာေသး။
အစာကို ရိုးရိုးတန္းတန္း စားသည္မဟုတ္ဘဲ သားေကာင္ကို ေရြးကာ ေန႔ရက္ရွည္ၾကာစြာ ႏွိပ္စက္ျပီးမွ အရသာခံစားသံုးတတ္ေသာ ထိုနတ္ဆိုးအက်င့္ေၾကာင့္ တစ္ခါအျပင္ထြက္လ်ွင္ ရက္အေတာ္ၾကာမွ ျပန္လာတတ္သည္မို႔ ထူးဆန္းသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
