"ဒန္နရယ္.."
ဖရက္ဒီ ပူပန္စြာ လွမ္းေခၚလိုက္ေပမယ့္ ဒန္နရယ္ လွည့္မၾကည့္။ ေျခတစ္လွမ္းျပည့္ေအာင္ပင္ မလွမ္းရေသးသည့္အခ်ိန္မွာ ဒန္နရယ့္ေရွ႕မွာ ဖရက္ဒီ လမ္းပိတ္ရပ္လာသည္။
"ဒန္နရယ္.. ငါ႔ကို မင္းနားမွာ တကယ္မရွိေစခ်င္လို႔လား..."
ဒန္နရယ္မေျဖ။
ခင္ဗ်ားခြန္အားရွိသေလာက္သာ ဦးေႏွာက္ကအလုပ္လုပ္ရင္ နားလည္လိမ့္မယ္..
အေတြးတစ္ခုႏွင့္သာ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ကာ လမ္းေက်ာ္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းလိုလို ဖရက္ဒီ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနျပန္သည္။
"ေျပာစမ္းပါ.. မင္း ငါ႔ကို သြားေစခ်င္တာလား.."
"ဟုတ္တယ္.. သြားေစခ်င္တယ္.. ရျပီလား.."
ဒန္နရယ္ အံၾကိတ္ေျဖကာ ဖရက္ဒီ့ကိုတြန္းဖယ္လိုက္သည္။ သူမွတ္မိေနျပီျဖစ္သည့္ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုကို တြန္းတိုက္ရသလို အသိက သူ႔လက္ေကာက္၀တ္မ်ားကို က်င္တက္သြားေစသည္။
"ဘာလို႔လဲ.. မင္းငါ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတာ မေန႔ညက ငါ..."
ဒန္နရယ့္ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ား မတ္မတ္ေထာင္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"ေတာ္ေတာ့ ဖရက္.. ဒီအေၾကာင္းက ဆက္ေျပာစရာမလိုဘူး.."
"မင္းစိတ္ဆိုးေနတာ အဲဒီ့ကိစၥေၾကာင့္လား.."
ဒန္နရယ္ ခံရခက္စြာအံၾကိတ္မိသည္။ ဖရက္ဒီ ဒီေလာက္တံုးအလိမ့္မည္ဟု သူမထင္ထားခဲ့။ သူသာသေဘာမတူခဲ့ပါလ်ွင္ ဖရက္ဒီ၏ အနမ္းမ်ားကို တံု႔ျပန္ခဲ့မည္မဟုတ္။ သူ႔ဆႏၵမပါဘဲ အျခားတစ္စိမ္းတစ္ေယာက္ကို အခုအခ်ိန္အထိ ဆံပင္တစ္ခ်ည္ပင္ ထိကိုင္ခြင့္မေပးခဲ့ဖူးပါ။
ဖရက္ဒီႏွင့္ ခြန္အားမတူေပမယ့္ ဒန္နရယ္သာဆန္႔က်င္လိုသည့္ စိတ္ရွိခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ ဖရက္ဒီ့ရင္ခြင္ထဲမွာ တစ္ညတာ ျဖတ္သန္းခဲ့မည့္အစား အသက္ကိုသာ အေသခံလိုက္မည္ျဖစ္သည္။
"ဒန္နရယ္.. ငါေမးေနတယ္ေလ..."
ဒန္နရယ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ႏွုတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ မဟုတ္ဘူးဟူ၍ျငင္းရန္မွာ သူ႔မာနကၾကားခံေနျပီး ဟုတ္သည္ဟုလည္း မမွန္ကန္သည့္လိမ္ညာမွုၾကီးမ်ိဳး သူ မေျပာခ်င္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
