ဖရက္ဒီ၏ မ်က္လံုးမ်ား ပြင့္လာခ်ိန္တြင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ အလင္းေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ ေျမေအာက္ခန္းထဲသို႔ တိုး၀င္လာေနျပီျဖစ္သည္။
သူ႔လက္မ်ားႏွင့္ေျခေထာက္မ်ားသည္ ႏြယ္ၾကိဳးမ်ားႏွင့္ တင္းၾကပ္စြာ တုပ္ေႏွာင္ခံထားရဆဲျဖစ္သည္။ တစ္ကိုယ္လံုးရွိ ဒဏ္ရာေပါင္းမ်ားစြာမွ နာက်င္မွုမ်ားကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္းလိုလို ခံစားလိုက္ရ၍ မ်က္စိကိုျပန္ပိတ္လိုက္ကာ နာက်င္မွုေဖ်ာ့ေတာ့သြားႏိုင္မည့္ အခ်ိန္တစ္ခုကို အခ်ည္းႏွီးေစာင့္စားမိသည္။
တကယ္ေတာ့ သူ႔အတြက္ သက္သာမည့္အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ မရွိေတာ့။
သူ၏ ျဖဴေဖြးေသာ အသားမွ အနာတစ္ခု အလိုလိုေပ်ာက္ကင္းခ်ိန္တြင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ အျခားဒဏ္ရာဆယ္ခု အသစ္ေရာက္ေနမည္ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့လည္း ေပ်ာက္ကင္းမည့္အခ်ိန္ထက္ သူ႔အာရံုေၾကာမ်ားအားလံုးကို အျမဲတမ္းအတြက္ အပိုင္သိမ္းထားႏိုင္သည့္ နာက်င္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အတူေနႏိုင္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားေနရသည္။
တိုး၀င္လာေသာ ေန႔အလင္းေရာင္တစ္ခုႏွင့္အတူ ရွည္လ်ားလြန္းမည္ျဖစ္သည့္ ေနာက္ထပ္ေန႔ရက္တစ္ရက္ကို ရင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္မွန္း ဖရက္ဒီ စိတ္ေလးစြာ ေတြးမိသည္။
ငရဲက်သည္ဟူေသာ စကားကို လူသားမ်ား မၾကာခဏေျပာဆိုၾကေၾကာင္း မာစီတစ္ခါက သူ႔ကိုေျပာခဲ့ဖူးသည္။ နတ္ဆိုးမ်ားအတြက္လည္း ငရဲသာရွိခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ အခုလက္ရွိ ဖရက္ဒီ၏ အေျခအေနကို အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနသည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
လူသားမ်ား၏ ေျမေအာက္ရြာတစ္ရြာရွိ ဆယ္ေပပတ္လည္အခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ေစတန္နတ္၏ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္သည့္ ဖရက္ဒီဆိုသူသည္ လူသားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ တန္ခိုးကုန္ခါနီး နတ္တစ္ပါး၏ ႏွိပ္စက္မွုမ်ားကို လည္စင္းခံေနရသည္မွာ ရယ္စရာေကာင္းေနသည္။
ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္ရွိ၍ ဘယ္ေန႔ေရာက္ျပီကို မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူ အျပင္ေလာကႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရွိေတာ့။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
