War Between Us ✔ (Completed)

11th Chapter

Paalam

Nag impake na ako dahil bukas na ang alis ko papuntang amerika. okay, this is it. Im living my dream now, Cia, you can do this.

"mag iingat ka doon anak huh? at wag na wag mong kakalimutan na tumawag dito sa atin!" niyakap ko si nanay.

"oo naman po, lagi po para mabantayan ko po kayo at baka sugurin na naman kayo dito ni Scarlet na iyon." Tumawa siya.

"ang bait talaga ng anak ko, oh ano? ayos na ba lahat ng gamit mo?"

Tumango ako at ngumiti. "mamimiss ko po kayo." Sa hapon na iyon ay nagkulitan na kaming lahat.

"naku ate, baka pagbalik mo ay may dala ka na ah?" tukso ni Kleo na tinawanan nilang lahat. Sumimangot ako. "oo naman, diploma ko."

Mas lalo lamang silang tumawa. hala, nabuang na sila ah? Tumawa na lang din ako. "seryoso ate, tatanda ka ng maaga niyan!" Tumawa siya.

"Hindi ah, at ikaw lagi mong babantayan sina Nanay at Tatay ah? pati na si Thimey, naku malaman ko lang na-"

pinutol na niya ako. "oo na po. Ate naman, ilang beses mo na yang sinabi ah? Akong bahala sa kanila ate." Tinapik niya ang dibdib niya na siyang nagpangiti sa akin.

"ate, pasalubong ah?" si Thimey.

"ano bang gusto mo?"

"chocolates po ate." sigaw niya. Humalakhak kaming pareho.

"sige, bibilhan kita." Nagbilin pa ng marami si Nanay at Tatay sa akin bago ako dumiretso sa aking kwarto.

"huwag po kayong mag alala sa akin, babalik po ako ng maipagmamalaki niyo ako! pangako po iyan!"

sa gabing iyon ay ramdam ko na ang pagkalungkot. Pero kakayanin ko, lalayo ako dahil may gusto akong patunayan. Papatunayan ko na hindi kami inutil, na balang araw ay maiganti ko din si Nanay kahit na ayaw niya sa iniisip ko. Hindi ako magiging sakim tulad ni Scarlet dahil may dignidad akong tao.

Kaya pala siya takot na mawala si Albert sa kanya dahil nabuntis niya lamang ito. Dahil siguro ay obsess din siya dito. Kaya nakakatakot magmahal lalo na kung pinunta mo lahat sa isang tao ang atensyon mo.

Natulog na ako para may lakas ako para bukas. Happy thoughts. pero naiyak ako ng nasa airport na ako. "Mag iingat ka anak huh?" naluluha na sambit ni Nanay. Umiyak tuloy ako.

"Mag aral kang mabuti anak ha? at wag mong kalimutan na tawagan kami." ani Tatay. Tumango ako at mas lalong hinigpitan ang yakap sa kanila.

"flight to U.S. is going to leave after 15 minutes please go now...again.. "

Ito na talaga, aalis na talaga ako. One last time I hug all of them and went off. Mamimiss ko kayong lahat. Paalam.

Mga bandang alas nuebe ng gabi ay nakarating na ako. hoo, ang ginaw. Niyakap ko ang sarili ko at kinuha ang gamit ko. Hinanap ko ang magsusundo sa akin ayon sa principal. May nakita akong babae na may hawak ng apelyido ko. HARGUNIO.

Nilapitan ko siya at ngumiti. "Are you miss Hargunio?" wews, amerikana pala to.

"yes I am." ngumiti siya.

"come'n. Ill show you to your room." giniya niya ako sa loob ng taxi. napatingala ako sa matataas na building, grabe ang lalaki naman. Puno din ng snow at mga busy'ing mga tao.

"Im Charlotte Nevada by the way. You can call me Cha."

at saka ngumiti siya. "Im Alicia Hargunio. You can call me also Cia." "By the way, your the new scholar right?"

"yes, how did you know?"

"Im the president of the next coming class so I know, and Ill be your friend here since you know, you don't know yet about Harvard. Your filipino right?" Tanong niya.

"yes I am. and thank you, your nice." she laughed.

"you can speak your language if you want to, I can understand some. Since I really wanted to visit your country."

"oh, great. I thought I'd speak english the whole time. I might be having those blood on my nose, right?" Tumawa siya. Oh God, a greek god is beside me.

"Your funny." Tumawa rin ako.

"and you know what, Im not that good with other people. Lots of them wants to be friend of me because Im popular or whatsoever."

kanina pa siya salita ng salita. Dito pala siya pinanganak, 20 years old na siya at third year na siya bilang abogado. yes, you cant lie or trick them.

"what course are you going to take then?"

"siguro, Architect. Im into those crazy stuffs, like drawing you know? designing." Namilog ang mata niya.

"I have this friend actually, he is an Architect also. You might be friends with him since you know, the same feathers flock together. You can help each other."

"really? then maybe I'd like to meet him." pumalakpak siya.

"but remember he is a naughty boy, naughty naughty. His my age also. be careful around him alright? He isnt nice." at na naman, buong biyahe kwento siya ng kwento kaya nung nakarating kami ay tinignan niya ako,

"was I blabbery or something? oh gosh, forgive me. I didnt mean to-" Tumawa ako at pinigilan ko siya.

"no, actually I like you. I remember someone in you. We'll be good friends Cha!" she squeeked and hug me then went off to my room.

"well here's your room. Dorm 304, my dorm is 408 its upstairs. you can knock if you want company okay? or I might be here again banging on your ears." Napakadaldal talaga niya kagaya ni Pam. haayy,

Pagtapos noon ay sinabi niya sa kin ang rules. Dapat laging malinis ang kwarto mo, may sarili na rin gamit sa loob pati kusina. dalawang bedrooms at study table. Dalawang banyo.

Dapat before 6 am ay gising na at ready ng pumasok. Bawal ang malate. Kung sakali man daw ay tumawag sa line ng school office para ipaalam at kung pati aabsent. Sinaulo ko ang lahat at nag ayos na ng gamit.

Hindi rin pwedeng lumabas around 11 pm ng gabi, may security guard na iikot at mag checheck bawat rooms at kung may mahuli ay detention or worst expelled. Ganoon kahigpit dito. Tuwing holidays din pwedeng umuwi ng sarisariling bahay at kung ayaw naman daw ay manatili na lamang dito.

Nahiga na ako at tinext sina Nanay at Tatay na nakarating na ako. Isang reply nila ako matulog.

Nanay:

mag ingat ka dyan anak, tandaan mo palagi.

Vote. Comment.