Okay
"I need you to listen to me please!" Sa kagustuhan kong malaman ang nangyari noon ay sige, makikinig ako. Siguro ay nahalata niya na sumusuko na ako kaya nagsalita na siya.
"At first, I didn't mind that were going back to Italy, because I said to myself I have nothing to lose until... I met you. So I said Im going to stay here until graduation and Ill take you with me, ... but your still young and I want you to succeed in life."
For the love of God Ali, dont cry. Dont.cry.
"Remember the day we spent? It was the most wonderful that had happened to me, well, everyday with you I guess. Your... my everything. My only wish was to stay by your side and love you till the end-"
"But you left me. Drew you still left me."
Nanginginig na ang boses ko at hindi na malinaw ang paningin ko dahil sa nagbabadyang luha na gustong kumawala. Kinagat niya ang kanyang labi saka hinaplos ang pisngi ko.
"Yes, my father was attacked by some of our enemies, you know, politics. He got shot and someone was needed back then in Italy. My mom begged me to come home but... it means leaving you here. And I cant. I explain to them that I can handle it by just staying here, Ali, the life of my father is on the line and Im going crazy that night thinking what I'd do."
Tumulo ang luha ko at kita ko rin na may luha sa kanyang gilid ng mga mata. Nanahimik pa rin ako ng tumigil siya at humugot ng hininga bago nagpatuloy sa pagkwekwento.
"I lasted my day with you, I wanted to have your memories with me even though Im far away and said yes to my mom. Im thinking that I can just stay there for about days but who am I kidding? My mom was sick for helping my dad and my sister postponed her wedding to tend to the company.".
Pero ang sabi nila, "Y-your engaged." Hikbi ko.
Umiling siya.
"They said that but I never agree on it, Whenever I got the chance to go home here with you, a problem arises and yeah, for those three years I never see you. My life was a wreck. Your my everything and I left it here so Im lost. Ali, Im lost without you."
Niyakap niya ako. At doon, malaya ng pumapatak ang luha sa aking nga mata.
"Im sorry, that engagement never happened. I swear. Forgive me Ali. Please tell me Im not too late?"
Kinulong niya ang aking mukha sa kanyang dalawang palad. Nagkatitigan kami. Humikbi ako saka niya pinunasan ang luha ko.
Tumango ako. Naiintindihan ko na ngayon. Dahil kung ako rin naman ay iyon din ang gagawin ko. Dahil mas mahalaga ang pamilya ko kesa sa ibang bagay.
Pero, marami na ang nagbago sa ngayon. Kailangan muna naming mag isip dahil iba na ngayon, may tao na ang maapektuhan. Hanggat hindi naayos ang problema bila ay hindi kami babalik sa normal.
Maayos na ang lagay ng papa niya kaya siya nakauwi ngayon lang, maaari kong masaktan si Zinaye dahil halata na mahal niya si Drew.
"Please talk Ali."
"Drew-"
"Fourth. Please call me the way you call me years ago. Your the only one who can use that name to me. Please, give me my chance."
Tuyo na rin ang luha niya, kaya ko ba? Habang may pag alinlangan pa ako ay hindi muna ako sasagot. Gusto kong maging maayos na ang lahat bago ako sumagot. Binuksan ko ang bibig ko pero walang salita na lumabas kaya, tinikom ko na lamanh ito.
Nakita niya ang pag aalinlangan sa mga mata ko kung bakit binitiwan niya ako at umatras ng konti.
"I-I...understand if you need more time but please will you go with me? I need an Architec to be with me"
"Y-your an Architect."
He smiled but the sadness in his eyes and stress never lift up.
"A lady I need. The only one I need."
My breathe hitched. Tila may mga paru paro na nalipad sa loob ng akong tiyan. Bolero, ngumiti rin ako ng kaonti saka sumagot.
"Okay."
Lumiwanag ang mukha niya, "everything you need is in your house now. One week from now expect me to be at your door and picking you up."
At doon nabago na ang ihip ng hangin. "Its... my birthday the other day." Nguso ko.
Ngumiti siya ng pilyo saka hinalikan ang pisngi ko. "I know."
Hindi ko alam kung bakit buong hapon ay para akong nabuhayan ng dugo saka masaya. Sabi na nga ba at siya ang nagbibigay ng mga to eh,
Sinabi ko na ngang tama na eh ang sagot naman niya eh, "three years had been lost I wanna replaced it." Tsk. Tsk. Tsk.
"Someones happy?" Tukso ng guard sa akin ng pababa na ako, ngumiti na lamang ako. Hindi pa ako nakakalayo ay may tumawag na sa akin.
"Ali!"
Lumingon ako at nakitang nagmamadaling lumapit sa akin si Dre-... Fourth.
"Why? Is something wrong?"
"Let's go home."
Napatango ako ng nalilito.
"Ah yes, Im actually on my way now-"
"Ill drive you. Come!" Hila niya na ang palad ko.
Nangiting aso si kuyang guard bago kumaway. Nasa parking na kami kaya wala rin kung aangal pa ako.
"You done with your job?" I ask.
Nagkabit muna siya ng seatbelt bago sumagot.
"I finished it early, Im gonna meet your parents."
Halos mabuwal ako sa kinakatayuan ko. Did I hear it right? Parents?
Agad kong umiling.
"No, Fourth. Listen. Uhmm... yes you can meet them but... not now."
"And why not?"
"Nan... Your still c-c... courting me." Mahina kong sagot.
Humalakhak siya. Damn,
"Im sorry, okay baby. We do it your way. But I want you to meet my parents."
Definitely no. A big no.
Tanungin ko kaya siya? Pero hindi, nanahimik na lamang ako saka tumingin sa labas.
Gabi na kaya kitang kita ang city lights. Siguro tatanungin ko siya kapag handa na ako, ng nasa basement na kami ay kinalas ko na ang seatbelt saka bumaling sa kanya.
"Fourth, lets take it slowly first okay? Why dont we enjoy each others company first then lets go to that part if ever you have exchange of hearts."
Pagsusumamo ko.
"Please?"
Suminghap siya saka,
"Anything for you. Give me your number."
Wala namang pag alinlangan kong binigay. Hinalikan niya ako sa noo bago ako tuluyang umalis.
Vote. Comment.
A|N:the lovers are back guys, expect to have those cheesy shit things. *wink* 😉 bye.

YOU ARE READING
War Between Us ✔ (Completed)
RomanceYou can't stop me from making you mine. *** Paano mo makukuha ang loob niya kung pamilya mo mismo ang dahilan ng lahat ng pagdudusa nila noon? Puno ng muhi ang nararamdam niya para sayo. Paano kung mahulog ka sa isang taong hindi mo inaasahan? Can...