Move ↯ Verkwan

05 pt. 1

Hansol's Point Of View

Have you guys ever experienced being annoyed with someone for no reason? Yung wala pa syang sinasabi or di palang sya naimik, nabubwisit ka na agad makita mo lang yung pagmumukha nya.

This guy named Boo Seungkwan is getting into my nerves.

"Hansolie! Hansolie!"

I rolled my eyes at inayos ang pagbubuhat ko sa kahon na punong puno ng mga materials na ginamit para sa pagdedecorate ng room namin. Hindi ko sya pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad.

It's our school's foundation week at kailangan naming lahat magprepare for our booths. Ang napiling booth ng section namin ay butler and maid cafe. Nakakainis. This is so cliché. This is so disgusting. Basta talaga si Seungkwan ang nag-isip nakakasura.

Bigla akong napatigil sa paglakad nang humarang sya sa harap ko habang hinahabol ang hininga.

"WAIT HANSOL MAY SASABIHIN KASI AKO!" Seungkwan said while catching his breath.

I stood there and raised a brow at him, a signal for him to spill.

"Do you know how to play piano? Umabsent kasi si Minghao, may lagnat daw. Wala tuloy magpplay ng piano for my piece," he looks like he's little panicked. "Nakakahiya naman kay maam kung bigla akong magbback out mamaya. Sobrang importante sakin nito."

"Sinasabi mo bang ipagpplay kita ng piano?"

Seungkwan shook his head.

"Parang ganun pero hindi lang para sakin. Para na rin sa school."

I paused.

"Hindi ako maalam," I said. And it's true. Hindi talaga ako maalam mag piano.

Biglang naging malungkot ang mukha nya. His eyes suddenly became a little glassy. He's now bitting his nails. At bigla akong nakunsyensya.

"Ano bang kanta yan? Hanapan ko nalang ng minus one."

Seungkwan's face suddenly lit up. He beamed at me. "TALAGA?!"

Cute...

OKAY? WTF? NO HE'S NOT!

"Oo nga. Ano bang title?"

"28.5."

Agad akong napatingin sa kanya.

"K-Kaya mong kantahin yun? Sigurado ka ba?" I asked and laughed at him.

He's ridiculous! Ang taas naman nyang mangarap! Only people who have a really great voice could sing that. Plano nya bang ipahiya ang sarili nya?

"O-Oo. Yun yung napractice ko e."

Nilapag ko muna yung box sa may tabing table at kinuha yung mp3 ko sa bulsa ko.

"Chwe, music, instrumental, 28.5," pagdidikta ko sa kanya bago ko iabot yung mp3.

Lumawak ang ngiti nya at inabot yung mp3. "SALAMAT! SALAMAT!" he shouted.

I thought it was over pero nagulat ako nang bigla nya akong yakapin ng mahigpit.

Para akong tuod na nakatayo habang sya ay natalon talon habang nakayakap sakin.

Badump...

Okay what was that? What the fck did my heart just did?

Agad ko syang tinulak. Hindi kasi ako makahinga. Kahit hindi ganun kahigpit yung yakap nya, nahihirapan akong huminga.

"Wag ka ngang O.A!" I shouted at him pero hindi parin nabura yung ngiti nya. "Ibalik mo nalang sakin yan kapag tapos ka nang magperform," I said as I picked up the box once again bago ko sya lagpasan.

"Salamat Hansolie! Manood ka ha!" he shouted kahit medyo malayo na ako but I just rolled my eyes.

Nang makarating na ako sa pagdadalhan ko ng box.

Naabutan ko si Seokmin na naggugupit ng mga papel. I asked him where to put the box and he commanded me to place it beside him.

Nang ilapag ko yung box, for no specific reason, naalala ko nanaman yung yakap ni Seungkwan...

"Uy Hansol okay ka lang? Sobrang pula mo..."

Agad naman akong napatingin kay Seokmin. "H-Ha? Na-Nainitan lang ako. Mawawala din to!"

Nagshrug nalang si Seokmin at nagpatuloy sa pagccut ng mga papers.

Nang makalabas ako ng room ay napabuntong hininga ako.

This is not good...