Move ↯ Verkwan

17

Seungkwan: Nasan ka ba Vernon?

Seungkwan: Kanina pa ako nag-aalala sayo!

Seungkwan: Vernon please respond!

Seungkwan: Sabi sakin ni ng kaibigan mo, umuwi daw mama mo...

Seungkwan: Huy!

Seungkwan: Nasan ka na ba?

Seungkwan: Please...

Seungkwan: ... wag kang gagawa ng kahit anong makakapagpahamak sayo.

Seungkwan: I love you.

Seungkwan: You are loved.

Seungkwan: I am here for you.

Seungkwan: I will always be here for you.

Seungkwan: So please open up to me.

Seungkwan: Tell me your problems...

Seungkwan: ... kasi andito lang ako palagi para sayo.

Seungkwan: I won't leave you.

Seungkwan placed his phone inside his pocket. He started the engine of his car and tried digging memories inside his head. Kung saan ba madalas tumambay si Vernon. Kung anong lugar ba yung madalas banggitin ni Vernon.

Children's Park...

Agad na pinaharurot ni Seungkwan ang sasakyan nya at nagdrive papunta sa madalas banggiting Children's Park ni Vernon.

Nang makarating sya ay agad syang tumakbo at napatigil din nang matagpuan nya ang isang lalaking nakayuko habang nakaupo sa dulo ng slide.

It's dark but the street lights and the moon are enough for him to recognize that man.

Seungkwan stood in front of Vernon. Making the latter look upward and there Seungkwan saw how Vernon's face is soaked with tears. Nakita nya din ang gulat sa mukha ni Vernon nang magtagpo ang mga mata nila.

Agad na napatayo si Vernon at napatalikod dahil siguro sa hiya.

"A-Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Vernon habang nagpupunas ng luha at nakatalikod parin kay Seungkwan.

Hindi sumagot si Seungkwan.

Hanggang sa naramdaman nalang ni Vernon na may dalawang brasong nakapulupot sa baywang nya. There he felt warmth lalo na nang hinigpitan ni Seungkwan ang yakap kay Vernon at isinandal pa ang ulo sa likod nito.

"Okay lang naman kahit umiyak ka Vernon. At okay lang din kung ayaw mo g ipakita sakin ang mga luha mo. Basta tatandaan mo na nandito lang ako lagi para sayo," Seungkwan said as he kissed Vernon's cheeks with his arm around the latter's waist. Medyo nagstruggle lang sya dahil mas matangkad ng konti si Vernon, but he managed.

Vernon felt his heart skip a beat and that was the cue. His tears automatically fell. Malalaking patak ng mga luha, kasama ang medyo lumalakas nyang mga hikbi.

Mga ilang oras silang nanatiling ganun. Hanggang sa napagod na sa pag-iyak si Vernon at parehas silang umupo sa swing.

"My mom... came from states," Vernon broke the silence and started telling the whole story. "He came na para bang wala lang sa kanya ang mga nangyari. Na para bang hindi nya ako iniwan kay papa. Na para bang hindi nya ako pinabayaan sa puder ng tatay ko at ng step-mother ko. It's as if nothing happened, as if everything seems normal."

Seungkwan just looked at Vernon, listening to every words that he say.

"At ang sakit. Sobrang sakit. Hindi ko alam kung bakit masakit. Dapat masaya ko diba? Pero ansakit talaga tangina," Vernon started wiping his tears once again. "I'm mad at my dad for having a mistress and marrying that btch pero mas galit ako sa nanay ko na hinayaan ako at iniwan ako. Sa nanay kong iniwan ako kung kailan pinakakailangan ko sya. Sa nanay kong ngayon pa bumalik kung kailan nagiging okay na lahat."

Seungkwan reached Vernon's hand and held it. He held it habang nagkukwento si Vernon, trying to calm him down.

"Bakit ganun Seungkwan? Bakit ka iiwan ng taong mahalaga sa'yo tapos babalik sila kung kailan okay ka na, kung kailan di mo na sila kailangan?" Vernon asked while looking at the stars.

Seungkwan massaged the root of Vernon's thumb with his own. "Di ko din alam yung sagot Vernon. Pero ang alam ko... ang mga nanay natin, mahal na mahal nila ang mga anak nila."

Vernon was about to retort back when Seungkwan spoke once again.

"Di naman sa kinakampihan ko ang mama mo pero siguro may rason din sya kung bakit sya umalis. At siguro, sobrang hirap para sa kanya na iwan ka pero wala syang ibang magagawa..." Seungkwan used his other hand to wipe Vernon's tears. "... basta ang mahalaga ay bumalik sya para sa'yo. Bumalik sya kasi mahal ka nya."

Vernon looked at Seungkwan and his tears flow and he sobbed harder. Hinawakan ni Vernon ang kamay ni Seungkwan na nagpapahid ng luha nya at inilaga ito sa pisngi nya habang hawak ito. Vernon closed his eyes and just cried.

Seungkwan just looked at Vernon and smiled.

When Vernon opened his eyes. He saw Seungkwan's smile and he just can't control his self.

Vernon moved his swing closer to Seungkwan and he moved his face closer to Seungkwan. Seungkwan just slowly closed his eyes and there, their lips met under the thousand number of stars.