32

631 41 17
                                    


Hansol sways his swing lightly using his feet as he looked at the stars above him.

It's beautiful.

Maganda ang panahon lately kaya andaming bituin sa langit. They're like white dusts with crystals in it. Sa sobrang ganda nito, kinuha ni Vernon ang phone nya at pinicturan ang langit.

"You're still into capturing the stars huh?"

Napatingin si Vernon sa kanan nya at bahagya syang nagulat nang makitang nakaupo na din sa swing si Seungkwan nang hindi nya namamalayan.

Vernon went silent tapos ngumiti sya kay Seungkwan.

Tinapat nya ang camera nya kay Seungkwan na ngayo'y nakatingin na din sa mga bituin sa langit.

The small light from the stars illuminate him kaya visible parin sya sa camera ni Vernon.

Vernon's smile widened as he captured Seungkwan's pic. It's such a perfect angle. Well, every pictures of Seungkwan is a perfect angle for Vernon.

Kaso may tunog pala ang phone ni Vernon kapag nagca-capture dahilan  para mapatingin si Seungkwan sa gawi nya at saktong maabutan na nakatapat pa ang cam sa kanya.

"I just captured the best star tonight," Vernon stated with a smile as he stared directly into Seungkwan's eyes.

Seungkwan went tore his gaze away and hid his smile. Ang cheesy but Seungkwan would admit na kinilig sya.

They both went silent. They're both just staring at the dark sky painted with white stars.

"Bakit mo ginawa yun?"

Napatingin si Vernon kay Seungkwan nang bigla itong magtanong.

"Ang alin?"

Lumingon si Seungkwan kay Vernon at tiningnan ito sa mata.

"Bat mo ginamit ang pinsan mo pra maghiwalay tayo?"

Seungkwan's voice was low, it's too low that you'll obviously hear his sadness. Even his eyes that's currently eyeing Vernon shows pure sadness. He's actually about to cry.

Vernon furrowed his brows until Seungkwan's question sinked in. It sinked in but he can't open his mouth to answer. He can't think of the right words to sputter.

"Ganun mo ba kagustong tapusin yung relasyon natin?" Seungkwan's voice cracked. "It's been years pero bakit ganun Vernon? Bakit ang sakit sakit parin?"

Kudos to Seungkwan for finally having the courage to tell everything; to ask everything. He finally had the courage to ask what's in his mind and he finally released a little burden from his heart.

Vernon shook his head almost desperately.

"It's not like what you think."

"Then why?" Seungkwan asked in a soft vouce as his voice cracked. Ang kaninang luhang nagbabadyang tumulo mula sa mga mata nya'y nagsisimula nang pumatak. Unti-unti hanggang sa nagsimula na itong umagos.

"Alam mo ba yung hirap na dinanas ko Vernon?" Seungkwan never left Vernon's eyes as he kept crying while managing to speak. "I thought everything was okay. Akala ko mahal mo ko at di mo ko kayang ipagpalit sa iba." Seungkwan's having a hard time to breath dahil sobrang bigat ng bawat hikbi nya. "Andami nating plano e. A-Andami pero hindi natuloy, hindi nangyari."

Seungkwan wiped his tears but he's still looking at Vernon. Vernon on the other side looked at Seungkwan with pity and urge to wipe his tears using his hands pero hindi nya magawa, wala syang sapat na lakas para gawin yun kay Seungkwan.

Move ↯ VerkwanWhere stories live. Discover now