Nida: Kimsin ki sen?
0535.....: Şu an seninle konuşan kişi.
Nida: Şu an seninle konuşmuyorum.
0535.....: O zaman bana A diyebilirsin.
Beklemeden adını A diye değiştirdim.
Nida: A?
A: Evet A.
Nida: Nereden geliyor bu gizem?
A: Alfabenin ilk harfi biliyorsun değil mi?
Nida: Komik olduğunu mu düşünüyorsun?
A: Hayır.
Nida: Numaramı nereden buldun?
Soruma karşılık beklerken yazışmayı tekrar okudum. Biri bana mesaj attığında profiline girip tipine bakmak yerine, yazım şeklini incelerdim. Büyük harfler, noktama işaretleri dikkatimi hemen çekerdi. Galiba en tuhaf takıntımdı.
A: Vahiy geldi.
Nida: Tövbe.
Nida: Gece gece hiç çekilmiyorsun.
A: Saat 22.47.
Nida: Yarın okulum var üstelik ilk ders matematik.
A: Biliyorum. Yani okulunun olduğunu.
Kaşlarımı çattım.
Nida: Selen sen misin?
A: Hayır jdks
Nida: Kimsin sen?
A: Bilmiyorum.
Nida: Hı?
A: Hı değil efendim?
Nida: Sıkıldım, uykum var. Numaramı sil ve beni bir daha rahatsız etme.
Cevap vermesini beklemeden wifiyi kapatıp telefonu yeniden şarja taktım.
...
Merhaba. Bu yeni kitabım biraz farklı aslında değil de, gayet sıradan bir konusu var. Amacım sadece sizlerin yüzünde iki dakikalığına da olsa ufak bir tebessüm bırakabilmek.
Bu hikâyeyi kasmadan ve içimden geldiği gibi, sadece gülümsetmek için yazdığımı belirtmek isterim, zira kalemimi eleştirmeden önce diğer kitaplarıma özellikle Veda Caddesi'ne bakarsanız, ne demek istediğimi anlamış olursunuz. Ki zaten bu hikâyeyi bir alternatif olarak yazdım. Umarım keyif alırsınız.
