The End of the Slow-Witted Heart

HEART: 2

Matthew POV

I'm here with my family at hindi ko alam kung saang restaurant ito, but my dad said we will meet the family of my fianceé of course my fiancée too.

Ayoko sanang sumama, pero pusanggala! Bantay sarado ako! Nakakainis!

"Andito na sila hon" -Dad

May dumating na lalaki na kasing edad lang siguro ni dad dahil sa itsura niya ay may kasama itong babae na mukang kasing edad ni mom.

Pero ang batang babae ang nakakuha ng pansin ko. Nakayuko lang siya. She's wearing a black dress and I think she is my fiancée.

Binalutan na naman ng galit ang puso ko!! Nakakainis!!

"Kumare!! I miss you! Ito na ba si Nat?" -Mom

Ano daw!? NAT!? Yung babaeng sobrang kulit noon, na lagi akong binibigyan ng candy na kapatid ni Axis?!

"Yes kumare sya na yan" - Friend of mom

Inangat ni Nat ang ulo niya.. Shit! Is that her!? Ang laki ng pinagbago niya. Siya pala ang may kagagawan, because of her! Damn! gusto kong magwala dito sa loob ng restaurant! Nakakawalang gana!

"Nela umupo na kayo" -Mom

I think hindi niyo pa ako kilala. My name is Eztro Matthew Henderson pero sanay akong tawaging Matthew.

Azikel Mayn' s POV

Umupo na kami ni Mama at Papa, syempre sa upuan alangan namang sa sahig diba? o kaya sa table.

Kinakabahan talaga ako ngayon! Lalo na't nasa tapat ko si Matt.

Sa ngayon alam kong pinapatay nya na ako sa isip nya at sinisisi sakin kung bakit sila nag break, ramdam ko rin na ang sama ng tingin nya sakin..

Naaalala nya pa kaya ako? Kalaro ko siya dati at ni Kuya Axis, my brother.

The thing is, sana hindi niya nakalimutan ang pangako niya. Alam kong bata pa kami noon at wala pa sa tamang pag-iisip pero pinanghawakan ko iyon.

"As far as I know magkababata kayo right?"-Tita Mela, mom ni matt

Lagi kasing wala si Tita Mela nung mga mga panahon na magkalaro kami, kaya di kilala ni Tita mga nakakalaro ni Matt noon. Isang beses lang ako nakita ni tita mela noon pero di nya alam na kalaro ko si matt dati, nalaman na lang nya yata nung nagkwentuhan sila ni mama sa bahay nung nakaraan pero hindi niya ako nakita.

"Yes Mom"-Matt, tumingin ako sa kanya, I can only see is anger within his eyes na naging dahilan uoang yumuko ako dahil naluluha na ako sa tingin niya palang.

Naoagdesisyunan kong pumuntang comfort room para doon umiyak dahil hindi ko na talaga kaya.

"Punta lang po akong Comfort Room"- paalam ko at hindi na pinakinggan pa ang dapat na sasabihin ni mama.

Binilisan ko ang lakad ko papuntang Comfort Room.

Kaya pala tinawag itong Comfort Room, kasi halos lahat ng sugatan na puso ay dito napunta at ilalabas ang lahat ng hinanakit..

Pumasok ako at dun ko pinakawalan lahat ng hinanakit na kanina ko pang tinatago..

"Ang sakit-sakit lang, na sarili mong mahal sobrang laki ng galit sayo... Sobrang sakit... na akala ko sasaya ako pag siya ay akin na.. pero hindi eh, lalo pang nadagdagan yung Sakit na binibigay niya sakin.. dapat pala di nalang ako pumayag.. pero.. natatakot ako.. kasi pag di ako pumayag.. Hindi na ako kikilalanin bilang isang anak ng papa ko, walang palag si mama kay papa dahil under siya nito.,. natatakot ako.. ayoko mangyari yun.. kukuhain niya lahat sakin. Sorry Matthew" saad ko sa harap ng salamin.