The End of the Slow-Witted Heart

HEART: 19

Azikel Mayn's POV

Nasa classroom kami ngayon at walang teacher.

Nai-kwento ko na din kay Kerlyn yung nangyari. Pagpasok ko palang kasi tinanong na ako. Halata daw kasi yung mata ko na umiyak. Pinaiyak kasi ako ni Kuya!

"What is your plan?" -Kerlyn

"I don't know." -Ako

Feeling ko nilalagnat ako dahil sobrang nilalamig ako.

"Uy. Okay ka lang ba? Ang putla mo" -Kerlyn.

"Okay lang ako" -Ako

Nilalamig na talaga ako.

Napaangat ako ng ulo ng tawagin ako ng isa kong kaklase.

"Azikel may naghahanap sayo" -Fred

Tumayo ako kahit hilong hilo na ako.

Nakita ko doon si Ken.

"Bakit?" -Ako

"Tara gala tayo pagtapos ng klase mo" -Ken

Magsasalita pa sana ako ng bigla akong napapikit at na out of balance basta naramdaman ko nalang na sinalo ako ni Ken bago ako mawalan ng malay.

••••••••••

Nagising ako dahil sa ingay na aking naririnig. Pagdilat ko nasilaw agad ako sa puting ilaw na nakikita ko. Nasa hospital ba ako?

"Aziiii/Kellll!!" -Kerlyn& Kiel

Dahil sa sigaw na iyon na patingin ako sa gilid ko. Kaya napagmasdan ko na din ang paligid. Nasa Hospital nga ako.

"Sabi ko na nga ba may sakit ka dahil ang putla mo kanina!" -Kerlyn

Inalalayan ako ni Kiel upang makaupo, at sumandal sa headboard ng kama.

"Kel are you okay? Are you hungry?" -Kiel

Ngumiti ako ng tipid tsaka nagsalita.

"I'm okay kiel" -Ako

Ininom ko ang tubig na inabot sakin ni Kerlyn

"B-bakit kayo ang nagbabantay sakin?" -Ako

"Ayaw mo ba kaming nandito?" -Kiel

"Hindi naman sa ganun baka kasi may ginagawa pa kayo tsaka kerlyn may klase ah" -Ako

"Mas gusto kong bantayan ka dito kaysa makinig sa terror nating guro" Sabi ni Kerlyn na may taray pa.

Umupo si Kiel sa tabi ko.

"Ah. Hintayin ko lang si Ken sa labas" -Saad ni kerlyn tsaka lumabas.

"Kel. Hindi ba pwedeng umayaw kana? Kung palayasin ka man kami bahala sayo nila Mom. Please.. Ayoko na makita kang nasasaktan" -Sabi ni Kiel.

"Kiel hindi ganun kadali yun. Mahal ko iyong taong naging dahilan ng mga sakit na nararamdaman ko. Kapag umayaw ako mas lalo lang ako masasaktan" -Ani ko at may naramdaman akong luha na natulo sa mga mata ko.

Pinunasan iyon ni Kiel.

"Don't cry please Kel. I'm hurting" -Kiel.

Ngumiti ako ng tipid. Mabuti nalang talaga nandito si Kiel. Ang taong masasandalan ko kahit anong oras.

"Promise ko sayo. Pag umabot na ako sa dulo titigil na ako. I will stop this and let go" -Ako