Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

12. De weddenschap

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Anne

 

Hoe kon ik zo stom zijn?

Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen aan mijn gevoel voor de man die mij op dit moment vast houdt. Aan de man die kijkt alsof ik de enige op de wereld ben en mij het gevoel geeft een kostbare schat te hebben gevonden. Mijn handen rusten op zijn wangen en onze ogen lijken ferm in elkaar verwikkeld. Onze ademhaling neemt een haast onmenselijk ritme aan en ik voel een enorme golf van genot door mijn lichaam stromen. Het warmt mij op tot in mijn tenen en ik word er een beetje duizelig van.

Met één blik zet hij al mijn ledematen in vuur en vlam. Alsof hij mijn ziel naar buiten zuigt en het voor eeuwige bij hem wil houden. Hoe kan je zo naar iemand kijken?

Ik herhaal… hoe heb ik zo stom kunnen zijn…!

Zijn lippen vinden eindelijk de mijne en hij kust mij hongeriger en vuriger dan hij ooit gedaan heeft. Ruw duwt hij zijn tong in mijn mond maar het is een aangename sensatie die ik graag verwelkom. Ik voel een enorme spanning van mij afvallen en ik kan niet beginnen met te beschrijven hoe het voelt om hier bij hem te zijn.

Mijn handen grijpen naar zijn haar en duw mijn borsten tegen zijn borstkas aan. Ik heb echt geen idee waar we zijn, maar ik neem aan dat het zijn slaapkamer is. Meer dan de deur die ik tegen mijn rug aan voel, kan ik verder niks zien van de kamer waar in we staan. Sowieso vind ik het al opmerkelijk dat ik het redelijk snel heb kunnen vinden. Oké ik raakte op het laatst een klein beetje verdwaald, doordat ik mijn auto bij een hek moest parkeren en verder te voet moest. Uiteindelijk bleek het haast het lot, want ik kwam via de achtertuin naar het huis gelopen en daar zat Dave. Het had niet mooier kunnen gaan.

Het adres wist ik doordat ik Nina haar telefoon nummer in Dave zijn adresboekje vond en ze het mij kon doorsturen. Ik liet haar beloven het tegen niemand te vertellen. Aan Dave zijn verbaasde blik te zien toen hij mij zag staan zal het wel gelukt zijn.

Er begon nog net geen orkest op de achtergrond te spelen, maar dat was niet nodig geweest. Ik hoorde volgens mij elke cliché love-song vanzelf in mijn hoofd afspelen.

Nu sta ik hier in een kamer in een huis wat vast prachtig moet zijn, maar het enige wat ik voel en waar ik oog voor heb, is Dave zijn enorme erectie tegen mijn buik en zijn handen die mij achter bij mijn haar grijpen en mijn hoofd iets naar achteren trekken zodat hij mij nog harder kan kussen. Zover dat mogelijk was.

Er was maar een halve dag voor nodig geweest om te beseffen dat ik echt helemaal knettergek ben. Dat ik degene aan het wegdrijven was die ik juist koste wat kost bij mij wil houden. De hele weg heb ik aan niks anders kunnen denken en ergens heb ik mijzelf ook nog kunnen wijs maken dat het misschien wel te laat zou zijn.

Dat hij mij zou zien en zou denken… ‘Wat kom je doen? Ik vond het wel lekker zo zonder jou’

Hoe we hier nu als twee geliefden staan te zoenen die elkaar maanden niet gezien hebben bewijst mij in ieder geval dat die gedachten onzin waren. Er is nog zoveel wat ik tegen hem wil zeggen, maar het gevoel van totale allesoverheersende lust neemt mijn hele lichaam en ziel weer over. Met zijn handen die over mijn lichaam glijden geef ik mij over aan het moment en aan hem.

Ik ben van hem…

Hij is van mij…

En zowaar ik hier nog op beiden benen sta, zweer ik dat we deze deal met onze naakte lichamen gaan verzegelen. Nu.