Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

26. Kun jij mijn rug even insmeren?

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave

Voorover gebogen hang ik over de keuken tafel met een glas whisky in mijn handen. Ik krijg het beeld maar niet uit mijn hoofd van haar naakte lichaam. Zelfs in dronken staat zou ik haar… oké niet te lang bij stilstaan…man wat een dag!
De hele avond is een hel geweest. Eerst die jurk… god damn it… Vloekend grijp ik weer naar mijn kruis die meteen weer in actie komt. Zelfs de gedachten aan oma onderbroeken helpt mij dit keer niet. Het lukt mij gewoon niet om er aan te denken… Het is alsof Anne haar lichaam patent heeft aangevraagd op mijn gedachten en elke ander beeld dreigt met een proces als ze maar één voet durven te wagen in mijn hoofd. Ik weet echt niet of ik dit nog lang ga vol houden… Nu heb ik het geluk dat ze gewoon helemaal knock out op bed ligt, anders weet echt niet wat er gebeurd was.  

‘Is dat een zucht van verlies of…’

Shit ik had niet eens gehoord dat ze binnen waren gekomen. Als ik mij omdraai zie ik Tom mij betekenisvol aankijken. Ik pak een appel van de fruitschaal en smijt het naar zijn hoofd. Die weet hij kunstig te omzeilen en met een knal vliegt hij door de woonkamer de gang in. ‘Nee! Dat was absoluut geen zucht van verlies.’

‘Waarom altijd zo gewelddadig meteen?’ lacht hij. ‘Dat is niet goed voor je bloeddruk.’

‘Truste Dave’ hoor ik Nina vanuit de gang roepen. Als ik haar ook een goede nacht wens zie ik Melissa mokkend voorbij razen en de trap op gaan. Die zal vast wel kwaad zijn dat ze in de club moest blijven. Ze bleef maar hameren dat ze ook naar huis wilde, maar het leek wel of Tom…

‘Zeg zijn jullie soms expres daar gebleven, omdat je wilde dat ik de weddenschap zou verliezen? Wacht, nee zeg maar niks. Ik zie het al aan die rotkop van je. Asshole.’

‘Haha, tja je kan het mij niet kwalijk nemen dat ik het lot soms een handje help. Het is echt nog maar een kwestie van tijd. Ik zag wel hoe je naar die jurk keek… haar strakke, goedgevormde billen in-‘ zegt hij terwijl hij Anne haar contouren nabootst met zijn handen, maar tijd om die zin af te maken krijgt hij niet, want ik ben al weer naar hem toe gevlogen en heb hem tussen mijn arm geklemd. ‘Aaaah, zie je weer die agressie!’ Ik knijp mijn arm iets steviger aan, waarop hij nog meer begint te spartelen.  ‘Dave, niet alles valt op te lossen met geweld,’ dicteert hij op dezelfde toon als onze leraar Geschiedenis van de derde klas. Ughh wat haatte ik die vent. Die liet mij om elke poep en scheet nablijven.

‘Nee, maar het helpt mij wel om jou je kop te laten houden.’ Ik geef hem nog even een “vriendelijke” stomp in zijn maag en laat hem dan weer los. Kreunend begint hij te lachen en probeert terug te slaan, maar ik ben al weer van hem vandaan gestapt.

‘Waar is Anne eigenlijk?’ vraagt hij mij dan. ‘Ik wil niet lullig doen, maar die kan echt niet tegen alcohol.’

Ja, dat verbaasde mij eigenlijk ook best wel. Ik geloof niet dat ze nou zo heel veel gedronken heeft. Nina vertelde mij dat ze één drankje gedaan hadden voor ze weggingen en daarna heb ik haar er maar één meer zien drinken. Voor de rest dronk ze alleen ijsthee. Het leek echter wel alsof ze heel de avond had zitten door tanken.

‘Tja, ik heb haar wel vaker zien drinken, maar dit is ook wel een beetje vreemd, je had haar moeten zien met die jurk half over haar kop.’ Ik lach even bij de gedachten, maar dat vergaat als snel als het beeld vervangen word door haar naakte lichaam. Geïrriteerd wrijf ik over mijn gezicht en probeer aan alles te denken behalve dat.

‘Ja, heeft ze je een striptease gegeven?’

‘Nou, zo zou ik het nou ook niet beschrijven. Zeg alsjeblieft niet tegen Anne dat ik dit gezegd heb. Die vind al dat ik teveel aan het opscheppen ben.’